«Γιώργο, πότε είδες τελευταία φορά τον Chris Cornell;» με είχε ρωτήσει φίλος στο τηλέφωνο το πρωί της ημέρας που μαθεύτηκε η δυσάρεστη είδηση. «Πριν ένα μήνα» απάντησα εγώ, για να έρθει αργότερα η κεραμίδα «πάλι καλά γιατί δεν θα τον ξαναδείς. Πέθανε». Ακολούθησε μια σιωπή λίγων δευτερολέπτων και η επισημοποίηση της είδησης λίγη ώρα αργότερα.
Επτά χρόνια πέρασαν από εκείνη τη μέρα (18/05/17) που έφυγε ο Chris Cornell, μ’ έναν τραγικό τρόπο. Τραγική ειρωνεία ακριβώς 37 χρόνια πριν τον Cornell έφυγε με τον ίδιο τρόπο ο Ian Curtis των Joy Division (18/05/80). Υπάρχει ωστόσο και κάτι άλλο που ενώνει τους δύο αυτούς καλλιτέχνες κι αυτό ήταν οι δαίμονες και το σκοτάδι που είχαν φωλιάσει στην ψυχή τους και μετατράπηκαν σε στίχους. Ο ένας δεν πρόλαβε να δει την επιτυχία και έφυγε στα 24, ο δεύτερος όμως πρόλαβε να τη δει και να γίνει μέρος μιας μεγάλης μουσικής επανάστασης που ήταν η τελευταία που κατάφερε να δει η rock μουσική.
Η μια επιτυχία διαδέχτηκε την άλλη στη δεκαετία του ’90 ενώ αργότερα ο Cornell έγινε οικογενειάρχης. Με μια οικογένεια, καριέρα και φήμη θα μπορούσε να πει κανείς πως ο Cornell έκανε ένα όνειρο πραγματικότητα, μα δυστυχώς αυτό δεν ήταν αρκετό για εκείνον ν’ αποβάλει τον φόβο και την ανασφάλεια που πολλές φορές δεν μπορεί κανείς ν’ αποφύγει, όσο μακριά και να τρέξει. Η εξομολόγηση του James Hetfield στη συναυλία των Metallica στη Βραζιλία είναι μια απόδειξη πως ακόμη κι αν ικανοποιηθεί αυτό το όνειρο, η ανασφάλεια και ο φόβος δεν φεύγουν εύκολα.
Στην περίπτωση του Cornell ίσως ήταν μια δύσκολη παιδική ηλικία, ίσως η απώλεια αγαπημένων φίλων, ίσως τα ναρκωτικά από τα οποία πέρασε. Κανείς άλλος δεν ξέρει παρά μόνο ο ίδιος. Ίσως εκείνοι οι στίχοι του “Fell on Black Days” να ήταν μια κραυγή αγωνίας για όλα όσα τον βασάνιζαν. Αυτό που μπορεί να πει κανείς με σιγουριά είναι πως αυτή η φωνή που στιγμάτισε τα 90’s έφυγε πριν από επτά χρόνια, μια τέτοια μέρα αφήνοντας τον Eddie Vedder ως τελευταίο επιζών της μεγάλης αυτής τετράδας του Seattle, καθώς και ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Rest in peace Chris, no one sings like you anymore…
