Με την κακοκαιρία “Eva” να μας έχει στο περίμενε, και το 112 να μας προειδοποιεί συνεχώς για όσα θα έρθουν, το περασμένο σαββατόβραδο, οι local heroes Nightstalker παρουσιάστηκαν μπροστά στο αθηναϊκό κοινό πραγματοποιώντας μία -ακόμη- εξαιρετική εμφάνιση γιορτάζοντας παράλληλα και τα δέκα χρόνια από την κυκλοφορία του έκτου κατά σειρά album τους, “Dead Rock Commandos”.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Έλενα Θεοδωροπούλου (πλήρες photo report εδώ)
Πιστοί στο timetable της βραδιάς, τα καμάρια του Smoking Community, οι Last Rizla, αφού σταυροφιλήθηκαν μας έβαλαν με το καλησπέρα σας στο εκκωφαντικό sludge/black (with a twist) μουσικό trip-άκι τους. Κατά τη διάρκεια του set τους και με σύμμαχο τον καλό ήχο, κέρδισαν τον απόλυτο σεβασμό του κόσμου και φυσικά τις εντυπώσεις.
Για τους Last Rizla βέβαια τα έχουμε ξαναπεί. Πρόκειται για μια απ’ τις πιο σημαντικές μπάντες του σκληρού ήχου που έχει να αναδείξει η γειτονιά μας. Συντονισμένοι -as fuck-, μας χάρισαν συνθέσεις απ’ το ακραίο τους ρυθμικό σύμπαν, χωρίς να κομπλάρουν στιγμή από το πλήθος του κόσμου, που είχε τιγκάρει τον χώρο από νωρίς. Φοβερή στιγμούλα, η εμφάνιση ενός παράξενου πλάσματος στη σκηνή (θα το πω λευκό λαγοκάτσικο) που χόρευε στo tempo τους και τα υπέροχα guest “σκισμένα” φωνητικά στο “He Who Talks Loud Saying Nothing”. Α, και η φανέλα νεροχύτες του ντράμερ. Μπράβο τους.
Ορεξάτοι, και σε φάση business as usual (με την καλή έννοια), οι Αθηναίοι rockers ξεσήκωσαν το sold out venue της Λιοσίων δίνοντας βάση στα tracks απ’ το Dead Rock Commandos, το οποίο είχε φυσικά την τιμητική του, χωρίς βέβαια να λείπουν και τα αναμενόμενα hits από την δισκογραφία τους. Μπύρες, μπύρες, μπύρες, αγάπη, singalongs, ιδρώτας, μπύρες, χορός, κινητά στο rec (ε, τι να κάνουμε),
χαμόγελα, αγκαλιές, παλιοί/νέοι γνωστοί, μπύρες ξανά, γροθιές στον αέρα, στριμωξίδι (το καλό), crowdsurfing, λίγες μπύρες ακόμη, σε μια βραδιά που απέδειξε για ακόμη μια φορά την όμορφη σχέση που έχουν χτίσει οι Nightstalker με το κοινό τους. Hands down, ο Argy και η παρέα του ξέρουν πως να στήνουν ένα σωστό πάρτι, και να μας χαρίζουν όμορφες αναμνήσεις.
Έχουμε και λέμε. Ακούσαμε λοιπόν ολόκληρο το Dead Rock Commandos, μας κέρασαν το “Superfreak” για τον πρώτο χαμούλη, “Just A Burn”, “Never Know”, “Baby, God Is Dead” για το γλέντι, κάνα-δυό κομμάτια από το πρόσφατο Great Hallucinations, αλλά και τα πολύ όμορφα “Forever Stoned” και “The Dog That No-One Wanted” μεταξύ άλλων. Χαιρετούρες με “Trigger Happy” και encore με “Dead Rock Commandos” και το instant classic hit τους “Children Of The Sun”, που εννοείται πως έκανε την αρένα κόλαση. Μ’αυτά και μ’ αυτά, απολαύσαμε δύο -παρά κάτι- ώρες Nightstalker, σε ένα φοβερό rock show γεμάτο πάθος και ένταση. Όπως πρέπει δηλαδή. Χρόνια σου πολλά “Dead Rock Commandos”, ελπίζω να τα ξαναπούμε σε άλλα δέκα χρόνια (χωρίς την τσιγαρίλα). Και τελικά δεν έβρεξε.