Η μυστήρια αλλά ταυτόχρονα τόσο διαυγής πόλη των Αθηνών, δε θα μπορούσε παρά να αποτελέσει ένα κομβικό σημείο συνάντησης, ονομάτων και μπαντών, που κινούνται στα μονοπάτια μιας σύγχρονης rock n’ roll ενσάρκωσης, post-rock και garage μελωδιών, συγκροτούμενες από ψυχεδελικές νότες και ατμοσφαιρικά φωνητικά. Οι Ιταλοί, New Candys που από το 2008, έχουν χτίσει σταδιακά, μια δική τους ηχητική ταυτότητα, απαρτιζόμενη από σκοτεινούς τόνους, μυσταγωγική μουσική με post-rock και shoegaze psych χρωματισμούς, βρέθηκαν στο Temple την Παρασκευή στις 17 του Γενάρη. Κοντά τους ήταν οι Nellcotes, ένα συγκρότημα της εγχώριας σκηνής, με καταγωγή από την Κατερίνη, που κινείται σε παρόμοιο ηχητικό μοτίβο, ορίζοντας μια δική του, ξεχωριστή έννοια για το τι πάει να πει ψυχεδελισμός και rock n’ roll, επίσης.
Ανταπόκριση: Ευτυχία Διαμαντή / Φωτογραφίες: Αργύρης Λιόσης
Καταφθάνοντας στο venue, ένα μισάωρο μετά τις 9, τη σκυτάλη παίρνουν πρώτοι οι Nellcotes, παρουσιάζοντάς μας, ένα κράμα shoegaze και garage μελωδιών, αναμεμειγμένες με καθαρά και σχετικά αργόσυρτα φωνητικά. Ακούμε κομμάτια απ΄ το πρώτο τους ομώνυμο EP, που κυκλοφόρησε πέρυσι σε συνεργασία με την Swallow it All Records αλλά και κάποια καινούρια, προορισμένα για μελλοντικές ολοκληρωμένες κυκλοφορίες. Η αρχή γίνεται, με το Bataclan, καθώς η προσέλευση του κόσμου βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη. Μεταξύ άλλων, ακούμε τα Lucky Again, Out Of Control, You Sound Like A Riot, German Porn. Τα κομμάτια κινούνται σε παρόμοια φόρμα, με εμφανή την έμφαση στη μελωδία, οι κιθάρες και το μπάσο γρατζουνούν δυναμικά τις αισθήσεις μας, τα τύμπανα ακούγονται καθαρά, λίγο πιο μακρινά και ο ήχος καθ’ όλη τη διάρκεια του set τους παραμένει ακέραιος. Kλείνοντας με το Every Time You Come Over, σκέφτομαι πως πρόκειται για ένα παράδειγμα μπάντας με σίγουρες προοπτικές ανάδειξης στην εγχώρια σκηνή, αφού το combo άρτιου παιξίματος, catchy μελωδιών και προσεγμένων φωνητικών το έχουν στο τσεπάκι τους.
Έχω βγει έξω για να καπνίσω, και οι πρώτες νότες του Dark Love, με επαναφέρουν γλυκά στην πραγματικότητα. Επανερχόμενη κάτω απ’ το stage παρακολουθώ τους New Candys, να δημιουργούν το δικό τους μουσικό σύμπαν. Ο Fernando ή αλλιώς Nandy, O Andrea, O Alex και ο Dario (τα επώνυμα δεν τολμώ καν να τα γράψω πόσο μάλλον να τα προφέρω), αντιπροσωπεύουν ίσως σε κάποια άλλη μορφή ένα συνδυασμό των Jesus And Mary Chain ή ενδεχομένως μια παραλλαγμένη εκδοχή των Stooges, ενώ μου φέρνουν στο μυαλό κι άλλες παρόμοιες επιρρόες, καθώς το set τους παίρνει σάρκα και οστά μπροστά μου. Η ελκυστική τους μυσταγωγία, η ατμοσφαιρική φωνή του Nandy και οι ευφυείς κιθαριστικοί ελιγμοί κάνουν την εμφάνισή τους μια βέβαιη επιτυχία, παρ’ότι το ποσοστό του κόσμου που έχει πλέον συγκεντρωθεί δε μοιάζει ιδεατό, για μια τόσο καλοδουλεμένη μπάντα, κατ΄εμέ. Το πιο δημοφιλές και ευρέως γνωστό άλμπουμ τους, Bleeding Magenta, ξεδιπλώνεται εν συνεχεία μπροστά μας, στο άκουσμα του Mercenary το οποίο παραδίδεται γλυκά στο επίσης εθιστικό Τempera. Ο ήχος καθαρός, το μπάσο και η κιθάρα εναλάσσονται έξυπνα, τα τύμπανα εμφανώς παρόντα αλλά όχι τόσο έντονα και η κιθάρα συνεχώς αναδιπλώνεται μέσα σε διαφορετικές ηχητικές φόρμες. Ο σκοτεινός κόσμος των New Candys, μας περιβάλλει και στα Aphrodite In Leather, The Outrageous Wedding και Meltdown Corp. Η σκηνική τους παρουσία είναι διακριτική και ήπια, αλλά σε σε συνδυασμό με το ηχητικό τους κράμα, φαντάζει ιδανική. Το Bleeding Magenta συνεχίζει να φλερτάρει με κομμάτια του πρώτου τους άλμπουμ, Stars Reach The Abyss. Μετά τα Silver Eyes Arise, Blackbeat και το Half-heart, ακούμε το Zoo και το Outrageous Wedding 3.
Οι ίδιοι φαίνεται πως έχουν φροντίσει να καλύψουν μια ευρεία γκάμα μουσικών επιλογών, χωρίς καμία προσθήκη να μοιάζει απαραίτητη. Έχουμε ήδη απολαύσει μερικά από τα πιο δημοφιλή και χαρακτηριστικά κομμάτια της μουσικής τους πορείας. Μετά το πέρασμα των Rising και Factice, ξεδιπλώνεται το Thrill Or Trip ρυθμικό και ατμοσφαιρικό, προκαλώντας μια ανυποχώρητη ψυχική εκτόνωση, η οποία κορυφώνεται με το Excess για να σβήσει στο τέλος γλυκά με το Overall που βαφτίζεται ως το encore της βραδιάς. Ο Nandy, επαναλαμβάνει αρκετές φορές ευχαριστώ αλά ιταλικά, στο μικρόφωνο και εμείς χειροκροτούμε θερμά και ψηφίζουμε καθολικά και αυθόρμητα ναι στην ιδιαίτερη και σκοτεινή ψυχεδέλεια, στην οποία μας έχουν ήδη βυθίσει. Η εμφάνισή τους, αρκετά προσεγμένη και επαγγελματική, μας παρουσιάζει εξ’ ολοκλήρου και με σαφήνεια την ηχητική τους ταυτότητα. Μου έλειψε, λιγάκι το Bleeding Magenta, που δεν ακούστηκε και θεωρώ πως πολλοί επίσης γύρω μου το ανέμεναν, αλλά κατά τα άλλα το set τους έμοιαζε αρκετά ολοκληρωμένο, ικανό να ανταποκριθεί σε οποιαδήποτε απαίτηση.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΕΔΩ