Κάτι που με κέρδισε από την αρχή -πριν καν τους ακούσω- στους Need ήταν η αφηρημένη αίσθηση ότι γράφουν σάγκες. Οι τίτλοι των album τους οδηγούσαν το μυαλό μου στο να τα αντιλαμβάνομαι ως έπη ή ίσως ως μέρη ενός μεγαλύτερου έπους, που πραγματεύεται τι όμως; Μια πρώτη σκέψη είναι η έκφραση των πολύ ουσιωδών αναγκών ως επιθυμίες. Ή ως ορμές και καλέσματα. Όμως, ποιος μπορεί να ξέρει με mastermind τον Γιώργο Τζαβάρα; Δεν θα επιχειρήσω καμία τέτοια περαιτέρω ανάλυση, παρά θα σχολιάσω ως ιδιαιτέρως μοναδικό το εύρος ερμηνειών που επιδέχεται η τραγουδοποιία των Need.
Όλα τα θέματα που συναντήσαμε στα Orvam: A Song for Home και Hegaiamas: A Song for Freedom είναι παρόντα, απόλυτα αναγνωρίσιμα, πλήρως αποσυντεθημένα και εκ νέου τοποθετημένα αρμονικά, ώστε να φτιάχνουν ένα καινούριο, φρέσκο παζλ progressive κομματιών, που δε θυμίζει κανέναν άλλο πέραν των δημιουργών του. Οι Need μπορούν με μεγάλη ευκολία και ασφάλεια και χωρίς ίχνος υπερβολής να χαρακτηριστούν τεχνικά ως ο Devin Townsend της εγχώριας σκηνής. Θα μου επιτρέψετε μόνο –και αναλαμβάνω πλήρως τη βαρύτητα αυτού που θα πω- να σημειώσω ότι βρίσκω τον Townsend εξαιρετικά βαρετό συναισθηματικά, παρά την τεχνική του αρτιότητα. Οι Need από την άλλη όχι απλώς δεν είναι βαρετοί, αλλά ανοίγουν τους ασκούς του Αιόλου σε ό,τι αφορά τα συναισθηματικά ερεθίσματα. Tο “Nemmortal” από μόνο του, στο συγκεκριμένο album, είναι αρκετό για την απόδειξη αυτού που λέω. Για να μη μιλήσουμε για την αλληλουχία “V.a.d.i.s.” και “Norchestrion” ή –ω, θεοί- το σπαραξικάρδιο “Kinwind”.
Τα αυτιά μου βρίσκουν πολύ ελκυστικά τα ξεσπάσματα του δίσκου, είτε σκληρά είτε μελωδικά, ενώ όπως πάντα η μετάβαση από τα μεν στα δε, είναι μια αβίαστη επίδειξη συνθετικής μαεστρίας. Οι μακροσκελείς συνθέσεις, εξαιρετικά επίφοβες, στα χέρια των Need γίνονται ένα ενδιαφέρον παιχνίδι, το οποίο κερδίζουν με φαινομενική (;) ευκολία. Τα φωνητικά, επιπλέον, στη συγκεκριμένη τους δουλειά χαρακτηρίζονται από μια βαρύτητα και ωριμότητα, που υπήρχε και δεν υπήρχε στις προηγούμενες δουλειές τους.
Δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε για την καλύτερη στιγμή τους, γιατί ίσως αυτή δεν έχει έρθει ακόμα. Κι αν μη τι άλλο αυτό είναι και το ευκταίο. Μπορούμε, όμως, ανεπιφύλακτα να μιλήσουμε για ένα σπουδαίο album. Και να δώσουμε στους Need κάθε δυνατό εύσημο για αυτό. Εξαιρετική μουσική. Αυτό.
