Λίγο πριν τελειώσει το 2016 θα ήθελα να σας μιλήσω για το νέο album των ‘δικών μας’ Need, το οποίο μου κρατάει συντροφιά εδώ και αρκετούς μήνες. Έτσι, είχα την ευκαιρία να το ακούσω ξανά και ξανά – ίσως μάλιστα σχεδόν όσες φορές έχω ακούσει και τις τρεις προηγούμενες δουλειές τους και, πιστέψτε με, δεν είναι λίγες. Μπορώ, λοιπόν, με βεβαιότητα και υπερηφάνια να δηλώσω ότι το “Hegaiamas: a song for freedom” είναι ο καλύτερος δίσκος των Need. Και το παραδέχομαι. Το ίδιο ακριβώς είχα γράψει και για το “Orvam: a song for home”, αλλά αγαπητοί μου αναγνώστες, αυτά τα παιδιά χρόνο με το χρόνο προοδεύουν!
Tο ταξίδι, που φαίνεται να ξεκινά κάτω από το νερό με τα -σαν Σειρήνας- φωνητικά της Σαπφούς (τα οποία ανοίγουν το “Rememory”) και τελειώνει με το ομότιτλο κομμάτι του δίσκου (ένα έπος διάρκειας 22 λεπτών, παρακαλώ!) είναι έντονο, με πολλά συναισθηματικά σκαμπανεβάσματα. Άλλες φορές η επιθετικότητα στις συνθέσεις τους, μετατρέπεται σε αισιόδοξο εμβατήριο (βλ. “Riverthane”) κι άλλες θα βρεθείτε αντιμέτωποι με την ηρεμία πριν την καταιγίδα (βλ. “Tilikum”). To σκοτεινό “Therianthrope” ξεχωρίζει κυρίως για τη θεατρική ερμηνεία του Voyager και το συγκινητικό solo του Ravaya, ενώ τα πλήκτρα του Αντώνη κλέβουν την παράσταση στο Dream Theater-ικό “Alltribe και στο “Ιota”, το intermission που λειτουργεί ως πρόλογος του “Hegaiamas”.
Για ακόμη μια φορά θα επιλέξω να σταθώ στο closing track του album, όχι λόγω της διάρκειάς του ή του τίτλου του, αλλά επειδή πρόκειται για ένα πολύ σημαντικό κομμάτι στον progressive metal ήχο. Παραδοσιακές μελωδίες μπλέκονται πανέμορφα με κλασικά prog rock στοιχεία, δημιουργώντας έτσι μια ποικιλομορφία μέσα στο τραγούδι που πολλά μεγάλα συγκροτήματα του είδους θα ζήλευαν. Οι ερμηνείες καταπληκτικές, τα παιξίματα αψεγάδιαστα, οι στίχοι υπέροχοι και η επανάληψη της έναρξης του “Rememory” κλείνει ιδανικά τον κύκλο του album.
Οι Need είχαν θέσει τον πήχη πολύ ψηλά με την προηγούμενη κυκλοφορία τους, κάνοντας μας να περιμένουμε κάτι ακόμα ανώτερο από το “Orvam…” και δεν μας διέψευσαν. Το “Hegaiamas: a song for freedom” είναι ένα πραγματικά αριστουργηματικό album. Με την αστείρευτη δημιουργικότητά τους και την προσεγμένη παραγωγή του δίσκου (αποτέλεσμα των ίδιων και του hector.d.), η μπάντα αποδεικνύει περίτρανα πως είναι φτιαγμένη για μεγάλα πράγματα και δεν της αξίζει τίποτα λιγότερο από τα καλύτερα. Μα σας το είχα πει…