Οι Αυστραλοί Ne Obliviscaris επέστρεψαν με τον τέταρτο ολοκληρωμένο τους δίσκο, με τίτλο “Exul”. Προσωπικά η μόνη επαφή που είχα με την μπάντα ήταν το ντεμπούτο της, “Portal of I”. Μετά από το φετινό διαμαντάκι πάντως το τσεκάρισμα και στα άλλα δύο albums τους κρίνεται απαραίτητο.
Από το πρώτο κομμάτι καταφέρνουν να σε εντυπωσιάσουν με αυτά που παίζουν. Βιολιά πάνω από blast beats, ακουστικές κιθάρες, τεχνική στα ύψη, solos από άλλο πλανήτη, καθαρά φωνητικά χέρι χέρι με brutal, μελωδίες σκάνε από παντού, άρρωστες μπασογραμμές (από το τέταρτο λεπτό και μετά πανικός). Πραγματικά ένα 12λεπτο ολοκληρωμένο έπος από όποια πλευρά και να το δεις.
Η συνέχεια γίνεται ακόμα πιο heavy και πιο progressive με το “Misericorde I – As the Flesh Falls”. Και εδώ το μπάσο είναι από τους πρωταγωνιστές, κλέβοντας την παράσταση με τον όγκο του, ενώ το βιολί κάνει την εμφάνισή του την κατάλληλη στιγμή για να δώσει έναν πιο δραματικό τόνο. Η σύνθεση ολοκληρώνεται με το “Misericorde II – Anatomy of Quiescence”. Smooth εισαγωγή με βιολί που λίγο αργότερα δίνει την σκυτάλη σε ένα ανατριχιαστικό solo, γεμάτο συναίσθημα.
Και πριν καλά καλά συνέλθεις από τα απανωτά χαστούκια των “Misericorde”, έρχεται το επόμενο δίδυμο (“Suspyre”, “Graal”) με ακόμα πιο θανατηφόρες prog/death διαθέσεις. Περιττό να ξαναπώ πως το μπάσο και εδώ είναι για σεμινάριο. Εξαιρετικές συνθέσεις αμφότερες με drums-πολυβόλα και τρομαχτικά βαριά φωνητικά. Μάλιστα στο προσωπικό αγαπημένο “Suspyre” μπορείς να διακρίνεις και ορισμένες black metal επιρροές που κάνουν την κατάσταση ακόμα πιο χαοτική.
Συνοψίζοντας λοιπόν, οι Ne Obliviscaris είναι άλλη μία ταλαντούχα μπάντα που ανήκει στο ρόστερ της Season of Mist. Το “Exul” αποτελείται από έξι καταπληκτικά κομμάτια που έχουν τόση πολλή πληροφορία που κάθε φορά που τα ακούς ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο. Και κάθε φορά καταφέρνουν να σε εντυπωσιάσουν με τον επικό τρόπο που ξεδιπλώνονται. Check!