Mε αφορμή την επερχόμενη εμφάνιση των Naxatras την τρίτη ημέρα του Urban Athens Festival, ο Ηλίας Δελάκος μίλησε με το power trio για τις φετινές τους συναυλιακές στιγμές, τις μέχρι τώρα δισκογραφικές τους κυκλοφορίες και απαντούν στο κρίσιμο ερώτημα: τι σημαίνει τελικά Naxatras;
Καλησπέρα Naxatras. Η τελευταία φορά που σας είδα επί σκηνής ήταν σχεδόν 3 μήνες πριν στην sold out συναυλία στο Gagarin μαζί με τους Τhe Steams. Ποιές είναι οι αναμνήσεις και τα συναισθήματα σας από αυτήν τη βραδιά;
Καλησπέρα! Οι αναμνήσεις από εκείνο το βράδυ στο Gagarin είναι πολύ έντονες και πολύ όμορφες. Το vibe του κόσμου ήταν ό,τι καλύτερο. Η στιγμή που το νιώσαμε αυτό πιο έντονα ήταν όταν πριν από ένα κομμάτι χρειάστηκε να διορθώσουμε ένα τεχνικό πρόβλημα και ζητήσαμε συγγνώμη από τον κόσμο για το μικρό διάλλειμα. Κατευθείαν όλο το κοινό σα συνεννοημένοι έβγαλαν την πιο υποστηρικτική ιαχή που έχουμε ακούσει, ήταν σαν να λένε «είμαστε εδώ και γουστάρουμε»! Και αυτό έγινε, ήταν μια μαγική βραδιά.
Μέχρι να επιστρέψετε σε λίγα 24ωρα στην Αθήνα για το Urban Athens Festival, μεσολάβησε μια περιοδεία και πολλά συμβάντα. Ποιές είναι οι εντυπώσεις σας από αυτό το tour και πείτε μας κάτι ακραίο που έγινε και το συζητάτε μέχρι και σήμερα.
Παίξαμε στο Dunajam! Ήταν ένα όνειρο ζωής να παίξουμε σε αυτό το πολύ ιδιαίτερο φεστιβάλ που γίνεται σε μια παραλία ενός Ιταλικού νησιού. Ηλιοβασίλεμα, με κοινό αυστηρά περιορισμένο στα 150-200 άτομα, ήταν σίγουρα από τα πιο όμορφα live που έχουμε παίξει. Στο τέλος τζαμάραμε για ώρα, κάτι που είχαμε καιρό να κάνουμε σε συναυλία. Πολλές εμπειρίες όμως, παίξαμε Κρήτη, Ιταλία… Πολλές και ωραίες φάσεις.
Την Παρασκευή, επίκειται η συνύπαρξη σας στη σκηνή της Τεχνόπολις με ένα από τα μεγαλύτερα κι ιστορικότερα ονόματα της ελληνικής hip hop σκηνής, τον Βέβηλο. Ποιές είναι οι προσδοκίες σας για αυτή τη συναυλία και κατά πόσο το ψυχεδελικό rock μπορεί να συσχετιστεί με τις ρίμες και τα samples;
Η μουσική ενώνει. Αυτό είναι η αλήθεια και αυτό πρεσβεύει και αυτό το φεστιβάλ, που, προς τιμήν του, έχει στο line-up του καλλιτέχνες από ελληνικό ροκ μέχρι hip-hop και από ψυχεδέλεια μέχρι metal. Είχαμε παίξει με το Βέβηλο και στο Los Almyros, είναι φανταστικός live.
Έχετε κυκλοφορήσει 3 δίσκους κι ένα live album κι ο ήχος σας είναι αναλογικός, λύση στην οποία αρχίζουν και στρέφονται όλο και περισσότερες μπάντες της ψυχεδελικής σκηνής. Τι το ξεχωριστό έχει η μπομπίνα και μπορεί να απογειώσει τον ψυχεδελικό και garage ήχο;
Η μπομπίνα, πέρα από τη διαδικασία, που εμπνέει από μόνη της, χρωματίζει το αποτέλεσμα με μια αναλογική «θερμότητα» και οργανικότητα που για να πετύχεις με ψηφιακό τρόπο χρειάζεται παραπάνω επεξεργασία και τεχνιτούς τρόπους. Μπορείς έυκολα δηλαδή να κάνεις ένα ηχητικό ταξίδι στο χρόνο με τη μπομπίνα.
Κάθε δίσκος τιτλοφορείται με έναν λατινικό αριθμό κι αυτό σας κάνει να ξεχωρίζετε αφού ο κόσμος λέει “Αυτό το κομμάτι είναι από το “I” των Naxatras”. Πως σας ήρθε η ιδέα να χρησιμοποιήσετε αριθμούς σαν τίτλους των albums σας και που αποσκοπεί αυτή η επιλογή;
Η αλήθεια είναι πως ο λόγος δεν ήταν κάποια ιδέα, αλλά η έλλειψη ιδεών. Δεν είχαμε κάτι που να μας αρέσει αρκετά ως τίτλος, οπότε προτιμήσαμε τη μίνιμαλ λύση των αριθμών. Δεν ξέρουμε αν θα συνεχίσει αυτό και στο 4ο album.
Βγάλατε δύο δίσκους μέσα σε δύο χρόνια και μετά πέρασαν άλλα δύο για να κυκλοφορήσετε τον τρίτο σας δίσκο. Ποιές ήταν οι αιτίες για αυτό το γεγονός και ποιά ήταν τα στοιχεία που εισαγάτε στον ήχο και τη σύνθεση σας, τα οποία χρειάστηκαν παραπάνω δουλειά;
Οι ιδέες του “ΙΙ” υπήρχαν σχεδόν όλες πριν να κυκλοφορήσουμε το πρώτο. Για να μη μείνουν καιρό στο συρτάρι, τις ηχογραφήσαμε μέσα σε λιγότερο από ένα χρόνο μετά την ηχογράφηση του πρώτου. Στο “ΙΙΙ” δουλέψαμε πάνω σε καινούργιες ιδέες, με περισσότερη έμφαση στη σύνθεση. Τζαμάραμε φυσικά για να προκύψουν πολλές από τις ιδέες, αλλά θέλαμε το αποτέλεσμα να είναι πιο συγκροτημένο.
H αφρικάνικη επιρροή στην αισθητική των δίσκων σας και στα visual effects που χρησιμοποιείτε στα live σας είναι έντονη, με τα διάφορα tribals και τις μάσκες να ξεχωρίζουν. Από που πηγάζει αυτή η ιδιαίτερη προτίμηση στην αφρικανική τέχνη και πόσο επιδρά πάνω στην ικανότητα των κομματιών σας να “ψυχεδελιάζουν” το κοινό;
Σε πολλές κουλτούρες του παρελθόντος (σχεδόν σε όλες) υπάρχει το στοιχείο της έκστασης. Σαμάνοι, μάγοι, τελετές, ψυχοτρόπες ουσίες, όλα αυτά τα στοιχεία συνδέονται με τη μουσική των λαών, όπως συνδέονται και με τις θρησκείες του κάθε τόπου. Οπότε, καθώς μας αρέσουν στοιχεία της κουλτούρας της Αφρικής, της Λατινικής Αμερικής και της Ινδίας, τα ενσωματώνουμε στον ήχο και την εικόνα της μπάντας.
Αν μπαίνατε σε μια σπηλιά σαν αυτή του Dark και πηγαίνατε 33 χρόνια μπροστά, πως θα θέλατε να ακούγεται η μπάντα σας και σε τι φάση θα θέλατε να είναι από άποψη κόσμου, δημιουργικότητας, εξέλιξης κ.α.;
Θα θέλαμε να παίζουμε ακόμα με την ίδια όρεξη που παίζουμε τώρα, κατά τα άλλα, το τι μουσική θα παίζαμε είναι μυστήριο. Τα πράγματα μπορεί να έχουν αλλάξει πολύ μέχρι τότε (αν όλα πάνε καλά και η ζωή στον πλανήτη έχει επιβιώσει). Μπορεί να παίζουμε με ένα κουαρτέτο theremin, laser harp, didgeridoo, hang drums και ένα μπαλέτο ντυμένο με διαστημικές στολές, κάτι τέτοιο μου ‘ρχεται στο μυαλό.
Κάθε συνέντευξη την τελειώνω με μια ερώτηση που την κάνω σαν fan κι όχι από τη θέση του συνεντευξιάζοντα. Από που βγαίνει το όνομα της μπάντας σας ρε παιδιά;
Από τα Nakshatras, που είναι οι φάσεις της σελήνης στην ινδική αστρολογία.
