Δεν χρειάζονται εισαγωγές. Είναι το 2020, τα πράγματα είναι σκατά, αλλά ευτυχώς υπάρχουν μπάντες σαν τους Napalm Death. Ευτυχώς, όχι γιατί μας δίνουν ελπίδα ή κάποια άλλη οπτιμιστική πρόταση, αλλά γιατί προσφέρουν αυτό που μας προσφέρουν εδώ και 30 χρόνια περίπου: in your face grind και πολιτικό στίχο έξω από τα δόντια. Μπορεί ο δίσκος να γράφτηκε στην προ-κορόνα εποχή, αλλά ο τίτλος του φαντάζει πιο ταιριαστός από ποτέ: “Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism”. Ψήγματα χαράς στα δόντια της ηττοπάθειας σε ελεύθερη μετάφραση. Και για διάφορους alt-right παπάρες και συντηρητικούς ψευτομεταλάδες που θα πουν μαλακίες τύπου «αμάν πια με την πολιτική ορθότητα», οι Napalm Death φτύνουν στο σπασμένο σας κρανίο. Γιατί οι Napalm Death δίνουν φωνή στους καταπιεσμένους και στους περιθωριοποιημένους από το 1981 ασταμάτητα.
Σε στιχουργικό και attitude επίπεδο λοιπόν οι Napalm Death συνεχίζουν αμετανόητοι στον δρόμο που χάραξαν οι ίδιοι. Πάμε τώρα και στο μουσικό κομμάτι. Υπάρχουν δύο είδη οπαδών των Napalm Death, αυτοί που θέλουν την μπάντα να βγάζει συνέχεια δίσκους σαν το “Scum” και “From Enslavement to Obliteration”, και αυτοί που απλώς θέλουν να ακούνε συνέχεια Napalm Death, ό,τι και να βγάζουν. Η πρώτη κατηγορία μάλλον δεν θα ενθουσιαστεί με το “Throes…” όπως μάλλον δεν είχε ενθουσιαστεί και με το “Apex Predator – Easy Meat”. Η δεύτερη κατηγορία, στην οποία ανήκω και εγώ, θα αγκαλιάσει το “Throes…” σαν άλλο ένα βήμα στις μουσικές αναζητήσεις των Napalm Death. Το θέμα είναι ότι αυτή η δεύτερη κατηγορία οπαδών των Napalm Death δεν τους ακολουθεί τυφλά ότι και να βγάλουν, αυτό δεν θα το ήθελαν και οι ίδιοι. Αλλά τους ακολουθεί ακριβώς επειδή δεν βγάζουν κακό δίσκο. Όλοι οι δίσκοι είναι από ΚΑΛΟΙ έως ΤΕΛΕΙΟΙ.
Σε αυτό το εύρος λοιπόν, το “Throes…” τοποθετείται κάπου ενδιάμεσα. Κινείται σε σαφώς πιο πειραματικά μονοπάτια από τον προκάτοχο του, παραμένοντας ωστόσο σαφώς στην grind ταυτότητα της μπάντας. Θα βρει κανείς μέσα ωστόσο και industrial a la Ministry στοιχεία (“Invigorating Clutch”, crust (“Zero Gravitas Chamber”), punk (“Joie De Ne Pas Vivire”) αλλά και πιο Kilining Joke grooves (“Amoral”). Συνολικά ο δίσκος βρίθει από δημιουργικότητα, και ακόμα και αν σε σημεία δεν αγγίζει την τελειότητα, σίγουρα μπορεί κανείς να δει ξεκάθαρα το πάθος και την όρεξη με την οποία γράφτηκε το “Throes…”. Μην απελπίζεστε λοιπόν, βάλτε τον καινούριο δίσκο των Napalm Death και σπάστε τα μούτρα του φασίστα της γειτονιάς σας.
