Ανταπόκριση: Γιώργος Δαλκίδης / Φωτογραφίες: Έλενα Θεοδωροπούλου (πλήρες photo report εδώ)
Βρέθηκα έξω από το κατάστημα στις 20:00 τις βραδινές ώρες της Πέμπτης και παρόλα αυτά, λόγω υπέρμετρης χαλαρότητας, άκουσα τις πρώτες νότες των The Page of Cups εκτός καταστήματος στις 21:30 περίπου. Η πρώτη προφανής διαπίστωση είναι ότι ο μπροστάρης του ντουέτου Πάνος Βλασόπουλος, είναι ή ήταν τραγουδιστής των αγαπημένων του Schoolwave Bombing the Avenue, ωστόσο σε ελάχιστα σημεία, πέραν αυτού, επαφίενται οι μεν με τους δε. Οι The Page of Cups είναι μία καλοστημένη indie κιθαριστική μπάντα που στηρίζουν μεγάλο μέρος του ήχου τους σε προηχογραφημένα μέρη και samples, έχοντας μία πολύ καλή παρουσία και από τους δύο ζωντανούς οργανοπαίχτες (κιθάρα/ φωνή και ντραμς/φωνητικά) , οι οποίοι στην προκείμενη είναι ντυμένοι με πουά κίτρινες φόρμες και παραπέμπουν στη Μάγια την μέλισσα, όπως κάποιοι επισημαίνουν.
Το σετ τους είναι αρκετά άνετο και κάνει περάσματα από την ηλεκτρονική μουσική και την reggae φτάνοντας μέχρι και τα φαντάσματα του βαρέος ήχου των προγόνων τους Bombing the Avenue. Θυμίζουν λίγο την μετάβαση που έκαναν οι πάλαι ποτέ Αυστραλοί πιτσιρικάδες Silvechair από τον βαρύ rock προς τον πιο ανεξάρτητο ήχο και τα αψυχολόγητα σόλο του Daniel Johns. Περί τις δέκα και η μπάντα αποχαιρετά.
Ο χώρος έχει γεμίσει αισθητά περί τις 22:15 εν αναμονή της εμφάνισης του all star σχήματος του Moa Bones, κατά κόσμον Δημήτρη Αρώνη (Modrec, Δήμητρα Γαλάνη κ.α.), που πλαισιώνεται από τους Σεραφείμ Γιαννακόπουλο (ντραμς Planet of Zeus, Modrec, Δήμητρα Γαλάνη, Παυλίνα Βουλγαράκη κ.α.) , Στέλιο Προβή (μπάσο, Planet of Zeus, Δήμητρα Γαλάνη, κ.α.) και Μάνο Κουρκούλης (κιθάρα, Theodore, All Around Heroes, Grace κ.α.). Ο Αρώνης είναι πολύ ορεξάτος και αρκετά ομιλητικός και από τα πρώτα κιόλας τραγούδια (στο “Let ‘em go” αν δεν με απατά η μνήμη μου) μας συστήνει τον νέο μέλος της μπάντας, Μάνο, ενώ σε άλλο σημείο της εμφάνισης τους αφιερώνει το τραγούδι σε κάποια φίλη η οποία νοσεί και ενδεχομένως δεν είναι η παρούσα, τιμώντας περισσότερο την τελευταία κυκλοφορία , “Gimme a Hand”.
Η μπάντα είναι καλοκουρδισμένη και υπ’ ατμόν εν όψει της βαλκανικής και ευρωπαϊκής περιοδείας τους , αλλά, δυστυχώς, στο σημείο του μαγαζιού που στέκομαι ο ήχος βγάζει πολύ μπροστά το μπάσο και τα ντραμς και πνίγει λίγο τις κιθάρες και τα φωνητικά. Περί τις 23:00 δίνουν την χαριστική βολή με το “Monster” και διαπιστώνω ότι είναι πάντα ευχάριστη η συγκυρία να βλέπω τον/τους Moa Bones, πόσο μάλλον όταν η τελευταία επαφή μας ήταν στο Gimme Shelter.
Ο ισόγειος χώρος του μαγαζιού είναι πλέον κατάμεστος και οι Mob Trio σκάνε επί σκηνής περί τις 23:10 σαν κεραυνός εν αιθρία αναπαράγοντας τον άκρως πειραματικό ήχο τους. Το σχήμα, έχοντας ένα δίσκο στο ενεργητικό τους και ένα δίσκο στα σκαριά (αν δεν διαλυθούν όπως αναφέρει ο ντράμερ και εκπρόσωπος του σχήματος) , απαρτίζεται από τρία άτομα (ντραμς, μπάσο, σαξόφωνο/ samples) και πειραματίζεται τόσο με την jazz όσο και με το rock και τον ηλεκτρονικό ήχο. Συγκεκριμένα, αυτό που ακούω είναι ένα βαρύ ρυθμικό υπόβαθρο που συμπληρώνεται από στοιχειωμένα συνθεσάιζερ, εμμονικά σαξόφωνα και γεμίσματα στα ντραμς που αγγίζουν τα όρια της επιληψίας, ενώ πολύ συχνά έρχεται στον νου το σκληρό drum ‘n’ bass του Aphex Twin.
Τα διάφορα τεχνικά ζητήματα που προκύπτουν δεν είναι αρκετά ώστε να πτοήσουν μία τόσο καλοστημένη μπάντα. Παρόλο του ότι πρόκειται για ένα ορχηστρικό σχήμα , ο ντράμερ παίρνει συχνά- πυκνά τον λόγο υπενθυμίζοντας ότι υπάρχουν δίσκοι βινυλίου και μπλουζάκια (αφόρετα) για όσους θέλουν να στηρίξουν την μπάντα. Η εμφάνιση τους λήγει περί τις 00:10 αφήνοντας μία ευχάριστη επίγευση για το πέρας του live.