Ανταπόκριση / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος (πλήρες photo report εδώ)
Προφανώς και αυτή εδώ δεν είναι μια συνηθισμένη ανταπόκριση. Τι να γράψω δηλαδή; Αν έπαιξε καλά ο Πουλικάκος ή αν είχε αρκετό κόσμο;
Εν πάση περιπτώσει όμως, πριν μας τιμήσει ο Μήτσος με τη παρουσία του, στη σκηνή ανέβηκαν κατά τις 22:30 οι Ω-ρημάζοντες του Βαγγέλη Χάνου οι οποίοι έπαιξαν κομμάτια από τον προηγούμενο αλλά και… από τον επόμενο δίσκο τους, προλογίζοντας όπως πρέπει τη βραδιά.
Περίπου μία ώρα μετά, ανέβηκε -οριστικά- και ο Πουλικάκος στη σκηνή χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι κατέβηκαν οι υπόλοιποι αφού σχεδόν για όλο το σόου συνεχώς προστίθεντο μουσικοί! Σε κάποια φάση οι κιθάρες είχαν φτάσει να είναι πέντε. Η αρμονία ήταν κοινός παρονομαστής όμως καθώς κανένα σημείο δεν ακούστηκε να έχει «υπερβολικά» πολλά όργανα.
Στα ουσιώδη τώρα, ακούσαμε τραγούδια της τελευταίας 15ετιας κατά κύριο λόγο, τα οποία βέβαια αν δεν ήσουν και γνώστης, δεν θα καταλάβαινες ότι δεν ανήκουν στα κομμάτια που καθιέρωσαν τον Πουλικάκο στα μουσικά δρώμενα. Ο Μήτσος, πάντα οξυδερκής και σε διαρκή επικοινωνία με τον κόσμο, προλόγιζε με σύντομο και to the point τρόπο κάθε επόμενο τραγούδι.
Στη βραδιά αυτή των ογδοηκοστών γενεθλίων του, που ήταν πάλι sold out -και μάλλον θα επαναληφθεί κανά δύο φορές ακόμα- ανέβαιναν, και δεν κατέβαιναν, από τη σκηνή οι επίτιμοι καλεσμένοι Τάνια Τσανακλίδου, Μανόλης Μητσιάς, Άλεξ Καλοφωλιάς, Τόλης Μαστρόκαλος και Βασίλης Μαζούρας. Σπυριδούλα και Γειά Σου Τάκη ήταν μόνιμα πάνω.
Συνολικά, όσα πολλά θέλω να πω, τόσα λίγα μου βγαίνει να γράψω. Ήταν ένα βράδυ, ένα από τα πολλά, για αυτούς που έφυγαν αλλά και για αυτούς που μένουν, και επιμένουν. Γεμάτο ρεμπετοτόλ. Σαν φάρμακο, που είναι δηλαδή. Όσο βρίσκεται, λέει, στη σκηνή ο Μήτσος, δεν «πονάνε τα κοκκαλάκια» του αλλά το θέμα είναι πως όσο βρίσκεται στη σκηνή, δεν πονάμε και εμείς.
Και στα εκατό Μήτσο, καλόχρονος!
