Από την μία, ο Mick Harvey που εδώ και μερικά χρόνια τραβάει τον δικό του μοναχικό δρόμο μακριά απο τους Bad Seeds και έχοντας κλείσει με το κεφάλαιο Serge Gainsbourg με το οποίο καταπιάνοταν για 20 χρόνια, κι από την άλλη ο J.P. Shilo, σε νέες σόλο περιπέτειες μετά από μια δεκαετία και κάτι. Οι δύο μουσικοί βρέθηκαν μαζί για μία ξεχωριστή εμφάνιση στην Αγγλικανική εκκλησία που σίγουρα έμεινε αξέχαστη σε όσους την παρακολούθησαν.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη
Το show χωρίστηκε σε 2 μέρη,με το πρώτο ν’ανήκει ολοκληρωτικά στον J.P. Shilo που τίμησε τον πρώτο του solo δίσκο με τίτλο “Invisible You” με τραγούδια όπως τα “Voodoo Talking”, ”Misty Light”, ”Mechanimal Man” (με Harvey στη φωνή), ”Snowstorms in Hawaii” και “Where The Water Tastes Like Wine” σε χαμηλών τόνων αλλά πολύ καλές εκτελέσεις, όπου η πολύ καλή ακουστική του χώρου βοήθησε να γίνουν ακόμη καλύτερες. Στο πλευρό του, εκτός από τον Mick Harvey βρισκόντουσαν ο Glenn Lewis στο μπάσο και ο Steve Shelley των Sonic Youth στα τύμπανα.
Ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα και συνέχεια με το δεύτερο μέρος να περνάει στον Mick Harvey που μετά από αρκετό καιρό παρουσίασε ενώπιον του Αθηναϊκού κοινού, τραγούδια από την προσωπική του καριέρα ξεκινώντας με μια ανατριχιαστική εκτέλεση του “Photograph” και συνεχίζοντας με “Summertime in New York” και διάφορες άλλες αναφορές στην σόλο καριέρα του, ο Αυστραλός μουσικός έδειξε γιατί θεωρείται μια από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της rock n’ roll σκηνής της Αυστραλίας. Οι Lewis / Shelley σταθερά στα πόστα τους και ο Shilo στην κιθάρα βοηθούσαν τις συνθέσεις να ακουστούν ακόμη καλύτερες,ο Harvey ακουγόταν αρκετά ευδιάθετος ανάμεσα στα τραγούδια και η εμφάνιση έκλεισε με μια αναφορά στην PJ Harvey και την κλασική διασκευή στο “Out of Time Man” των Mano Negra.
Είναι η δεύτερη φορά που τον παρακολουθώ live ως solo καλλιτέχνη και η τέταρτη συνολικά (μία με Bad Seeds κι άλλη μία με PJ Harvey) και το συμπέρασμα είναι πως ο 61-χρονος Mick Harvey έστω κι αν δεν γεύεται την εμπορική επιτυχία και την δόξα των πρώην συναδέλφων του έχει την απόλυτη καλλιτεχνική ελευθερία και πλέον έχοντας ωριμάσει ηλικιακά αλλά και καλλιτεχνικά μπορεί και το απολαμβάνει. Το ίδιο και ο κόσμος που τον ακολουθεί πιστά.
