Μια ιστορία απελπισίας, πόνου και επικείμενης καταστροφής, αυτό είναι το 16ο album της παρέας που ονομάζει Megadeth αυτό τον καιρό ο Mustaine, καθώς μετά τη βίαιη αποχώρηση του Dave Ellefson πρόκειται πλέον για το προσωπικό του σχήμα. Οι καταραμένοι ήρωες των ιστοριών του βρίσκονται αντιμέτωποι με τη μαύρη μοίρα τους, για την οποία είναι υπεύθυνοι είτε οι ίδιοι, είτε η κοινωνία η άδικη. Αυτό το κλίμα ζόφου και σκοτεινιάς έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το ύφος της μουσικής που εκπέμπει ατόφια δύναμη και ενεργητικότητα.
Έτσι ο Mega – Dave, σε φυσική συνέχεια του πολύ καλού Dystopia (2016), μαζί με τους τεράστιους οργανοπαίχτες που βοηθούν, μας παραδίδει ανελέητο κοπάνημα με 12 thrash δυναμίτες που μοιάζουν να έχουν συντεθεί και εκτελεσθεί από πολύ νεότερους μουσικούς. Η δε περιπέτεια του Mustaine με την επάρατο έχει αφήσει τα σημάδια της μόνο στην ένταση και το εύρος της φωνής του. Οι φωνητικές γραμμές όμως είναι τόσο έξυπνα γραμμένες που δεν τον εκθέτουν ενώ παράλληλα εξυπηρετούν το ύφος των τραγουδιών.
Έχουμε λοιπόν εδώ υπερηχητικούς οδοστρωτήρες (”Life in Hell”, ”Night Stalkers’‘ – κορυφαίο με συμμετοχή του Ice-T, Célebutante), mid-tempo ογκόλιθους (ομώνυμο, ”Soldier On’‘) και κάποια πιο ιδιαίτερα κομμάτια που ξεχωρίζουν σε χαρακτήρα (‘‘Dogs of Chernobyl”, ”Mission to Mars’‘). Ο Kiko Loureiro αποδεικνύει διαρκώς ότι είναι ό,τι καλύτερο συνέβη στον Mustaine από την εποχή του Friedman, κάνοντας την ταστιέρα να αναστενάζει. Ο θεός του μπάσου Steve Di Giorgio λειτουργεί άψογα σαν συμπαγής session-ας και τίποτα παραπάνω. Ο δε Dirk Verbeuren (Soilwork) μάλλον είναι μηχανή παρά άνθρωπος με αυτά που παίζει. Η τεχνική του και το πάθος του ανεβάζουν το album κατηγορία.
Μπορεί όλα να ακούγονται τέλεια, δεν είναι όμως ακριβώς έτσι. Το album είναι όντως πολύ καλό και σε σημεία ενθουσιάζει. Δύσκολα όμως σου μένει κάποιο από τα κομμάτια και ακόμη πιο δύσκολα θα αντικαταστήσουν κάποιο από τα κλασσικά τους σε επερχόμενη περιοδεία. Σίγουρα όμως δεδομένης της ηλικίας, των όσων έχει περάσει ο Mega-Dave αλλά και του τεράστιου όγκου υλικού που έχει συνθέσει, η νέα συλλογή είναι μία νίκη. Εννοείται επίσης ότι αφήνει έτη φωτός πίσω του από πλευράς ποιότητας τους υπόλοιπους του Αμερικάνικου Big Four. Πρόκειται σίγουρα για μία από τις καλύτερες φετινές κυκλοφορίες στο χώρο. Τα αποσιωπητικά σε τίτλο Megadeth είναι πάντα καλό σημάδι.