Αν προσπαθήσουμε να κατονομάσουμε τον πρώτο black metal δίσκο της ιστορίας, η κουβέντα θα κινηθεί γύρω από κυκλοφορίες όπως το ομώνυμο των Bathory, το “Black Metal” των Venom, το “Apocalyptic Raids” των Hellhammer (οκ, είναι EP) και, πιθανότατα, ανάμεσα σε κάποια ακόμα albums, που δεν μου έρχονται τώρα στο μυαλό ή και που μου διαφεύγουν εντελώς. Κάθε πλευρά θα έχει το δίκιο της, το οποίο μάλιστα θα είναι γερά στηριγμένο, από λογικά επιχειρήματα και έτσι η κουβέντα θα καταλήξει σε μία μορφή όμοια με αυτήν που έχει ο ουροβόρος όφις.
Εγείρεται, λοιπόν, το ερώτημα, υπάρχει σημείο μηδέν για το black metal; Λαμβάνοντας κάποιος υπ’ όψιν του τα παραπάνω, όπως επίσης και τα προγενέστερα μουσικά είδη, θα απαντήσει ότι δεν υπάρχει ένα μοναδικό σημείο εκκίνησης ενός μουσικού ρεύματος, αλλά επί της ουσίας αποτελεί κοινή συνισταμένη διάφορων δυνάμεων που επέδρασαν μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Στον αντίλογο, βέβαια, ο οποίος σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό με βρίσκει σύμφωνο, μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι υπάρχουν συγκεκριμένοι δίσκοι, που ανεξάρτητα αν είναι οι πρώτοι χρονολογικά, η επίδραση τους στο μουσικό στερέωμα ήταν τέτοια, που κατάφερε να δημιουργήσει μία μουσική σχολή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο πρώτος δίσκος των Black Sabbath για το heavy metal, το “Kill’em All” των Metallica και πολλά ακόμα. Έτσι λοιπόν, το black metal έχει τον δικό του δίσκο ορόσημο, τον δικό του θεμέλιο λίθο, που δεν είναι άλλος από το αγέρωχο “De Mysteriis Dom Sathanas”.
To εν λόγω album δεν είναι το πρώτο χρονολογικά, δεν είναι καν κοντά, όμως, είναι η σημαντικότερη «μήτρα» για το είδος, παρόλο που το ύφος του δεν έχει καταφέρει κανείς ακόμα να το πλησιάσει, ούτε το ίδιο το συγκρότημα. Τέτοιοι δίσκοι απαιτούν πολύ ξεχωριστές και σπάνιες συναστρίες για την σύνθεση τους. Είναι λες και ένα αόρατο χέρι τους ακούμπα, προσδίδοντας τους μία γερή και ξεχωριστή δόση μαγείας. Θεωρώ τον εαυτό μου αρκετά ορθολογικό, όμως, μία ακατανόητη σύμπτωση οδήγησε τον Euronymous να το ηχογραφήσει το 1994, τότε που στους Mayhem ήταν και ο Count Grishnackh. Γίνεται ακόμα πιο περίεργο αν αναλογιστεί κάποιος ότι ο δίσκος συνθετικά ήταν έτοιμος αρκετά χρόνια πριν.
Πολλοί θα σταθούν στην αιματοβαμμένη ιστορία του, η οποία λίγο πολύ είναι γνωστή πια σε όλους μας, κάνοντας έτσι το λάθος να προσπεράσουν την μουσική τελειότητα που εμπεριέχει, η οποία φέρει την υπογραφή της ιδιοφυΐας, που άκουγε στο όνομα Øystein Aarseth. Ας τα πάρουμε τα πράγματα λίγο με την σειρά. Στην 45λεπτη διάρκεια του προσφέρει πολύ έντονες αλλαγές ζοφερών συναισθημάτων, μία αποπνικτική ατμόσφαιρα, ενώ αν αφουγκραστείς εις βάθος την μουσική του, σου ξυπνά και άλλες αισθήσεις εκτός από την ακοή. Σκεφτείτε και το εξής, αυτόν τον δίσκο τον έχουμε στο μυαλό μας με την φωνή του μεγάλου Attila, ο οποίος όμως σε καμία περίπτωση δεν γινόταν να βγάλει το συναίσθημα του στιχουργού, του πρώτου τραγουδιστή, δηλαδή, των Mayhem, του Dead. Νομίζω ότι η ευστοχότερη περιγραφή της ατμόσφαιρας του, έχει δοθεί από τους Enthroned, οι οποίοι το είχαν χαρακτηρίσει “πιο σκοτεινό από το απόλυτο σκοτάδι”.
Δύσκολα συναντάς δίσκους όπου το κάθε κομμάτι του έχει την δική του ξεχωριστή προσωπικότητα και υπόσταση. Στο “De Mysteriis Dom Sathanas” αυτό επιτυγχάνεται στον απόλυτο βαθμό, με αποτέλεσμα να έχεις έναν δίσκο, που καταλαμβάνει περίοπτη θέση στις καρδιές και τις προτιμήσεις των fans του ακραίου metal, ως σύνολο και όχι για κάποιο κομμάτι του. Συνθετικά ο Euromynous κάνει επίδειξη σύνθεσης riffs, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο τα δένει μεταξύ τους, χωρίς ποτέ να παρεκκλίνει από την γενικότερη φιλοσοφία του album. Λίγο πολύ, όμως, αυτά όλοι του τα αναγνωρίζουμε, αυτό για το οποίο πολλές φορές αμελούμε να του αποδώσουμε τα εύσημα, είναι η μαεστρική του ενορχήστρωση. Ακόμα και οι «παύσεις», που υπάρχουν μέσα στα κομμάτια, είναι τέλειες, είναι ο ορισμός του «όσο πρέπει» και «όπου πρέπει».
Επίσης πρόκειται για έναν εθιστικό δίσκο, που όσες φορές και να τον ακούσεις, πάντα θα ανακαλύπτεις κάτι νέο. Μοιάζει σαν είναι ακόμα ζωντανός, σαν μέσα από αυτόν οι δύο κύριοι δημιουργοί του να στοιχειώνουν ακόμα το μουσικό στερέωμα. Το πόσο σημαντικό είναι το “De Mysteriis Dom Sathanas”, μπορεί να το καταλάβει κάποιος αν σκεφτεί πως ακόμα και μετά από 25 χρόνια από την κυκλοφορία του, παραμένει απελπιστικά απλησίαστο για οποιαδήποτε μπάντα.
Είπαμε. δεν είναι το πρώτο, είναι όμως μοναδικό, ο μοναδικός full length δίσκος που κυκλοφόρησαν οι Mayhem με τον ηγέτη τους ακόμα εν ζωή. Είναι ο δίσκος που θεμελίωσε το black metal ως κάτι περισσότερο από μουσική, ως μία γενικότερη θεώρηση ζωής. Και είναι αναμφίβολα ο πιο αιματηρός δίσκος στην ιστορία της μουσικής και δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, γιατί αυτές οι συνθήκες δημιούργησαν το ανυπέρβλητο και αβυσσαλέο μεγαλείο του.
Υ.Γ.: Αυτό το άρρωστο riff του “Freezing Moon”.
Υ.Γ. 2: Αυτή η άρρωστη μπασογραμμή του “Pagan Fears “.
Υ.Γ. 3: Αυτοί οι άρρωστοι στίχοι του Dead στο “Life Eternal”, οι τελευταίοι στίχοι που έγραψε πριν δώσει τέλος στην ζωή του.