Με τους Mask of Prospero δεν είχε τύχει ποτέ να ασχοληθώ ιδιαίτερα. Είχα ακούσει παλιότερα κάποια σκόρπια κομμάτια από το ντεμπούτο τους, αλλά δεν είχα δώσει την απαραίτητη προσοχή. Σχεδόν ανυποψίαστος, λοιπόν, για το τι με περιμένει έβαλα την δεύτερη ολοκληρωμένη τους δουλειά να παίξει. Η έκπληξη από αυτό που έβγαινε από τα ηχεία ήταν τεράστια. Όχι μόνο με έκανε να το βάλω σε λούπα, αλλά με έπεισε γρήγορα πως πρόκειται για μία από τις πιο δυνατές σύγχρονες metal κυκλοφορίες που έχουν βγει τους τελευταίους μήνες.
Το “Hiraeth” παίζει μπάλα υψηλού επιπέδου, χωρίς να χρειάζεται να ψάξεις για πρωτοτυπία. Καλύπτει όλες τις ανάγκες και τις απαιτήσεις που μπορεί να έχει κάποιος από τον συγκεκριμένο ήχο. Περιλαμβάνει οκτώ κομμάτια τα οποία συνδυάζουν με μεγάλη μαεστρία το metalcore, το djent και το progressive. Τρεις κόσμοι που μπλέκονται τέλεια μεταξύ τους και κάνουν το τελικό αποτέλεσμα να μην ακούγεται σε καμία περίπτωση επιτηδευμένο. Σε κερδίζει από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα, με την αιφνιδιαστική εισαγωγή του εναρκτήριου “Divided” (φουλ Architects vibes) και δεν σε αφήνει να φύγεις μέχρι να παιχτεί και η τελευταία νότα του “Horeeya”, το οποίο ρίχνει την αυλαία.
Μέσα στα 40 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος το συγκρότημα έχει σκορπίσει riffs που άλλοτε είναι πιο κοφτά, άλλοτε πιο τεχνικά και άλλοτε πιο μελωδικά. Το μπάσο, ογκώδες όπως πρέπει,,γεμίζει τον ήχο, ενώ για το ισοπεδωτικό drumming αρκεί μία ακρόαση στα “Lethe” και “Horeeya” για να πιάσεις το νόημα. Τα breakdowns βρίσκονται στρατηγικά τοποθετημένα και σκάνε την κατάλληλη στιγμή. Επιπλέον τα φωνητικά είναι άλλο ένα δυνατό χαρτί. Πολύ όμορφες εναλλαγές με τα βαριά να δίνουν την σκυτάλη στα καθαρά, ανάλογα με το τι απαιτεί η περίσταση. Και όλα αυτά κάτω από μία τούμπανη παραγωγή.
Το “Hiraeth” τα έχει όλα. Είναι βαρύ, μελωδικό, πολύ ατμοσφαιρικό και σε αρκετά σημεία ταξιδιάρικο. Εξαιρετικό δείγμα σύγχρονου metal που οι φίλοι αυτού του ήχου επιβάλλεται να τσεκάρουν.
