Οι Μανώλης Αγγελάκης και Αντώνης Λιβιεράτος είναι δύο μουσικοί ιδιαίτερα γνωστοί στην Ελληνική σκηνή, κυρίως από το experimental blues των Illegal Operation, αλλά και από τις πολύ καλές σόλο δουλειές που κυκλοφόρησε ο καθένας μόνος του, και που ορισμένες απο αυτές τις έχουμε παρουσιάσει εδώ. Εκτός των άλλων, τυγχάνει να είναι και δύο ανήσυχα πνεύματα, που προσπαθούν να κάνουν κάτι το διαφορετικό και να πηγαίνουν ακόμα παραπέρα, κάτι που διαπιστώνει κανείς ακούγοντας το Distance/No Distance. Έναν ακόμα δίσκο που δημιουργήθηκε σε συνθήκες lockdown.
Ίσως το “Εμείς Αποστάσαμε” του Μανώλη Αγγελάκη να ήταν κάτι σαν μια προετοιμασία γι’αυτό που θα συναντούσαμε στο Distance/No Distance, έστω κι αν αυτή τη φορά τα φωνητικά έχουν εξαφανιστεί, δίνοντας τη θέση τους σε πιο ambient/noise ήχους, η κλειστοφοβική και θορυβώδης ατμόσφαιρα δίνουν κι εδώ το παρόν. Οι 4 συνθέσεις του δίσκου είναι χτισμένες με μια κιθάρα και ένα όργανο, έχουν διάρκεια 9 λεπτά η καθεμία, και οι τίτλοι τους παραπέμπουν σε διάφορα τοπωνύμια. Ηχητικά οι δύο μουσικοί δημιουργούν μια ατμόσφαιρα που εγώ προσωπικά θα την παρομοίαζα περισσότερο με τον Ry Cooder, τον Neil Young του “Dead Man” σε μια ακόμα πιο σκοτεινή noise εκδοχή, όπως και τους SQURL του Jim Jarmusch, στα πιο χαώδη τους. Ειδικά ο Καναδός μουσικός έρχεται κατευθείαν στο μυαλό, κυρίως λόγω της εκτεταμένης χρήσης του distortion, ενώ μεγάλη είναι η συμβολή των samples στην όλη σκοτεινή ατμόσφαιρα.
Για να το κάνω όσο πιο κατανοητό γίνεται, το “Distance/No Distance” είναι ένα αρκετά δύσκολο και ταξιδιάρικο άκουσμα, που ωστόσο δεν κάνει καμία εντύπωση σε όσους γνωρίζουν τους δύο αυτούς μουσικούς. Όσοι, όμως, είναι συνηθισμένοι σε τέτοια ακούσματα σίγουρα θα ανακαλύψουν κάτι αρκετά ενδιαφέρον. Μία από εκείνες τις φορές όπου ένας instrumental δίσκος λέει περισσότερα από ένα κατεβατό στίχων.