Από τις ερωτιάρικες, μελωμένες συνθέσεις και την ωδή στη σχέση με τον πατέρα του, μέχρι την προσπάθειά του να σκιαγραφήσει τις σύγχρονες κοινωνικές επιταγές και να αποτυπώσει τις υπαρξιακές του αγωνίες, αυτό, που παραμένει ακλόνητο ανά τα χρόνια, είναι η επιθυμία του να μην επιτρέψουμε ποτέ στον εαυτό μας να τον πάρει στα σοβαρά. Και αυτό, διότι ο ίδιος έχει υποσχεθεί πρότινος στον εαυτό του να μην του επιτρέψει να μεγαλώσει ποτέ. Ο λόγος για τον 29χρονο Mac DeMarco, που όταν ακόμη ζούσε στο Far Rockaway της Νέας Υόρκης το 2015 και εδραίωνε τη θέση του στον κόσμο της indie μουσικής μέσα από το mini album “Another One”, που είχε διαδεχθεί τα “Rock and Roll Night Club” και “Salad Days”, δε φανταζόταν πως μία μέρα η ολοένα αυξανόμενη δημοτικότητά του θα τον κατεύθυνε στη σφαίρα του mainstream. Και η εξήγηση, έρχεται να δοθεί μέσα από τους στίχους του τελευταίου του πονήματος.
Από το Los Angeles πλέον και με το album “This Old Dog” να έπεται, το ενδιαφέρον του κόσμου αρχίζει να στρέφεται όλο και περισσότερο στον αντιμαχόμενο εσωτερικό κόσμο του DeMarco, ο οποίος έρχεται να αποτυπωθεί ιδανικά μέσα από την νέα του κυκλοφορία “Here Comes The Cowboy”. Η σπαρακτική επίκληση στον έρωτα, που χαρακτήριζε ακόμη το “Another One”, δίνει τώρα τη θέση της στην εσωτερική πάλη μεταξύ του Mac DeMarco της διπλανής πόρτας και εκείνου ως διάσημου πλέον μουσικού, τη στιγμή που βρίσκονται καρφωμένα πάνω του περισσότερα βλέμματα από ποτέ. Δίχως, ωστόσο, να αλλοιώνει και να θυσιάζει το χιούμορ και τον προσιτό του χαρακτήρα στον βωμό της αναγνωρισιμότητας, μας καλεί σε ένα απαλό, μελαγχολικό μουσικό ταξίδι, με πρωταγωνιστή την αιθέρια φωνή του και τη μεταστροφή στην λακωνικότερη κι αμεσότερη στιχουργική.
Η αρχή γίνεται με το ομώνυμο “Here Comes The Cowboy”, που αρέσκεται στον εισαγωγικό του ρόλο για τα κομμάτια, που ακολουθούν, ενώ μέσω του επαναλαμβανόμενου στίχου “Heres Comes The Cowboy” ο Mac DeMarco στοχεύει να ενεργοποιήσει το κοινό κατά τη live εκτέλεσή του. Το “Nobody”, ένα κομμάτι με βαρύτητα στο περιεχόμενό του, αφορμάται από τα προσωπικά του βιώματα, για να καθολικευτεί και να μιλήσει για εκείνες τις αποξενωμένες, καλλιτεχνικές περσόνες, που νιώθουν να αποκόβονται από την ανθρώπινη υπόστασή τους εξαιτίας της δημοσιότητας, που λαμβάνουν.
Από τις τάσεις φυγής από τους ρυθμούς της μεγαλούπολης, στο “Finally Alone” και την προσπάθεια να αποκοπεί από το παρελθόν του, να προχωρήσει και να καταφέρει να συμφιλιωθεί με αυτό, που του προσφέρεται απλόχερα στο παρόν, στο κομμάτι “Little Dogs March”, οδηγούμαστε σε ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και ατμοσφαιρικά κομμάτια του album, εν ονόματι “Preoccupied”. Στο επίκεντρό του ο εγκλωβισμός, που βιώνουμε μέσα στην κοινωνία του σήμερα, όντας αποκομμένοι από το ενδιαφέρον μας για τους άλλους ανθρώπους και έρμαια του πέρατος του χρόνου.
Το παιχνιδιάρικο “jizz jazz” “Choo Choo”, όπως ο ίδιος άλλωστε προσδιορίζει τη μοναδικότητα του ύφους της μουσικής του και το όχι τόσο ενδιαφέρον “K”, μας μεταφέρουν σε ένα από τα πιο συναισθηματικά κομμάτια του album, το “Heart To Heart”, αφιερωμένο μάλιστα στη φιλία του με τον Mac Miller, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Μέσα σε μία απρόσμενη πορεία κορύφωσης προς τη νοσταλγία κατά την ακρόαση, το τρυφερό “Hey Cowgirl” και το νωχελικό “On The Square”, τα βάζουν με την περιφραγμένη ζωή στην πόλη, για να δώσουν τη σκυτάλη στο ενδέκατο, αισθαντικό κομμάτι του άλμπουμ “All Of Our Yesterdays”, που ποντάρει στο να κάνει τη ψυχούλα κάθε ονειροπόλου, που καταναλώνεται και αναλώνεται μέσα στους στυφούς ρυθμούς της καθημερινότητας του 21ου αιώνα, χίλια κομματάκια.
Το “Skyless Moon”, απαισιόδοξο όσο ο τίτλος του προδίδει, δίνει τη θέση του στο αποχαιρετιστήριο, ρυθμικά αργό κι ακουστικό κομμάτι του album με τα τρία “Β”, “Baby Bye Bye”. Και πάνω εκεί, που αναρωτιόμασταν πώς είναι δυνατόν να απουσιάζει ο έρωτας από το νέο πόνημα, ο Mac DeMarco έρχεται να μας δώσει την απάντηση στο…92′.
Με περιορισμένες συγκινήσεις και λιγότερα ρίσκα στον ήχο του συγκριτικά με τις προηγούμενες δουλειές του, κάτι μας λέει πως το “Here Comes The Cowboy”, αποτελεί ένα μεταβατικό στάδιο για την επόμενη μεγάλη δισκογραφική του στιγμή. Γιατί πιστεύουμε στον Mac.