Με αφορμή την επικείμενη εμφάνισή τους στο Κύτταρο, την τελευταία ημέρα του Φλεβάρη, ο Γιώργος Χούλλης έκανε μια εξαιρετική συζήτηση με τον ιθύνοντα νου των Μωρά Στη Φωτιά, Στέλιο Σαλβαδόρ.
Γεια σου Στέλιο. Ευχαριστούμε για την παρουσία σου στο Rockin’ Athens.gr. Ας ξεκινήσουμε με τα τελευταία νέα γύρω από την μπάντα…
Είμαι στην πολύ ευχάριστη θέση να παρουσιάζω μια δουλειά που έκανα με πολύ κόπο το 2008 και επανακυκλοφορεί από το Δεκέμβριο το διπλό CD kαι διπλό DVD «20 χρόνια live Μωρά στη Φωτιά», η οποία αποτελεί τομή στην ιστορία του γκρούπ, γιατί περιλαμβάνει όλο μου το έργο μέχρι εκείνη τη στιγμή, συμπεριλαμβανομένων και των τραγουδιών του πρώτου δίσκου, για πρώτη φορά με τη δική μου υπογραφή στο στίχο και τη μουσική, όπως και των τραγουδιών «Αδρεναλίνη», «Σαλονίκη», «Γυναίκα» και αυτά όπως παιζόταν από το 1988 με δικό μου στίχο και μουσική. Επίσης από το Δεκέμβριο κυκλοφορεί επίσης το καινούργιο μας Maxi Single «Σκιές στη Σελήνη» μια δουλειά για την οποία είμαι πολύ περήφανος με τέσσερα πολύ όμορφα κομμάτια με μια ομάδα καταπληκτικών μουσικών που έχω φτιάξει.
Τώρα ας κάνουμε μια αναδρομή στα παλιά. Πως θυμάσαι την εποχή που ξεκινούσατε;
Η εποχή εκείνη ήταν μια δύσκολη εποχή, όμως γεμάτη όνειρα και πίστη, πολύ μεγάλη προσπάθεια και χωρίς να νοιαζόμαστε για την ανταπόκριση ή όχι της δουλειάς μας. Φυσικά από τότε πέρασε πολύ καιρός και το κοινό που ακούει αυτού του είδους τη μουσική έχει αυξηθεί.
Μιας και οι περισσότερες επιρροές σας προέρχονται από τη διεθνή σκηνή έπεσε ποτέ στο τραπέζι το δίλημμα ανάμεσα σε ελληνικό και ξένο στίχο;
Όχι ποτέ δε σκέφτηκα αν θα τραγουδήσω στα Ελληνικά ή τα Αγγλικά. Ήμουν σίγουρος πως ήθελα να δοκιμάσω την ελληνική γλώσσα με ένα δυνατό ηλεκτρικό ήχο. Βέβαια τραγουδούσα στα Αγγλικά σε πρόβες, σε διάφορα cover songs κλ.π. Και ειδικά αν θέλεις να δοκιμάσεις και κάτι που μπορεί να θέλεις να προωθήσεις και στο εξωτερικό, τότε τα Αγγλικά είναι η γλώσσα. Ειδικά βέβαια όταν ξεκινούσα εγώ, ο ελληνικός στίχος θεωρούνταν αδόκιμος για το rock. Η νόρμα ήταν το αγγλόφωνο αλλά ήταν επιλογή μου ο ελληνικός στίχος.
Στο παρελθόν έχετε μελοποιήσει με επιτυχία στίχους από Καρυωτάκη, Ελύτη, Σεφέρη.Υπάρχει κάποιο ποίημα Έλληνα ή ξένου συγγραφέα που θα ήθελες να ντύσετε μουσικά;
Πάρα πολλά είναι αυτά που θα ήθελα να μελοποιήσω αλλά είναι ένας πολύ μεγάλος και αγαπημένος μου ποιητής που είναι τόσο πολύ αγαπημένος μου που δε θα ήθελα να το μοιραστώ με κανέναν, δεν πρόκειται να σας τον αποκαλύψω προς το παρόν.
Υπάρχει κάποιο βιβλίο που διάβασες τελευταία και σου άρεσε ώστε να θές να το προτείνεις;
Εδώ και αρκετό καιρό παράλληλα με τη λογοτεχνία μου αρέσει να διαβάζω βιβλία ιστορίας. Αυτό που τέλειωσα πρίν λίγο καιρό είναι το βιβλίο «1453: Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης» του sir Έντουαρντ Πήρς. Και τώρα διαβάζω την «Ιστορία των Σταυροφοριών» του Στήβεν Ράνσιμαν.
Όλα αυτά τα χρόνια είχατε πολλές αλλαγές στο line up και μια μακροχρόνια αποχή.Πως νομίζεις ότι θα ήταν τα πράγματα αν μπορούσε να διατηρηθεί η ισοροπία;
Ισοροπία είναι αυτό που συμβαίνει και όχι αυτό που δεν συμβαίνει…
Μιας και είσαι παλιός στη σκηνή τι νομίζεις πως άλλαξε γι αυτήν προς το καλύτερο και τι προς το χειρότερο;
Παλιά όσοι παίζανε rock είχανε μια ιδεολογία – ας το πούμε έτσι. Δεν ήταν απλά μια στυλιστική επιλογή, υπήρχε περιεχόμενο. Τώρα έχουν κλισαριστεί κάποια πράγματα και τα κλισέ δε μ΄αρέσουν καθόλου. Για μένα το rock είναι το αντίθετο του κλισέ. Αν και δεν έχω κάποια ελιτίστικη διάθεση για το είδος αυτό της μουσικής γιατί πάντα θεωρούσα ότι όλα τα είδη μουσικής με στίχο που απευθύνονται σε όλο τον κόσμο, αποτελούν μέρος αυτού που με την ευρύτερη έννοια λέμε λαϊκη μουσική. Η rock δεν είναι μόνο το rock ντύσιμο και η rock ενορχήστρωση, έχει κι έναν επιπλέον προβληματισμό στη στιχουργική της, τον οποίο δεν πρέπει να χάνει για να γίνει πιο ευρέως αποδεκτή.
Τι θα συμβούλευες έναν μουσικό ή μια μπάντα που ξεκινάει τώρα;
Δεν θα συμβούλευα τίποτα, γιατί ό,τι έχω αποκομίσει σε μαθήματα ζωής είναι μαθήματα επιβίωσης για άλλη εποχή και όταν είσαι νέος και θέλεις να κάτι πρωτοποριακό, νομοτελειακά ζείς στο μέλλον και προφητικά χαράζεις μόνος σου το δρόμο που θα σε οδηγήσει σ΄αυτό. Οτιδήποτε άλλο σε κρατάει αγκυροβολημένο σε ένα ξένο και γερασμένο παρελθόν.
Τα τελευταία χρόνια τα social media έχουν μπεί για τα καλά στη ζωή των ανθρώπων και οι μπάντες δουλεύουν αυστηρά μ’ αυτά. Πόσο ευλογία ή κατάρα πιστεύεις ότι είναι αυτό;
Αν θεωρούσαμε δεδομένο ότι υπάρχει ένας αποκλεισμός μέσα στα “συστημικά» λεγόμενα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και στα κρατικά κανάλια, που παρουσιάζουν μια στοχευμένη επιλεκτικότητα σε συγκεκριμένες καλλιτεχνικές «ομάδες», τότε τα social media θεωρώ ότι αποτελούν ευλογία γιατί εκονώνουν αυτό το αίσθημα αδικίας, προβάλλοντας την προσπάθειά τους όσο μπορούμε να το πούμε ισότιμα, μέσα στα social media.
Η μουσική σας κυκλοφορεί αο το δικό σου label τη Baby Records. Πόσες είναι οι ευθύνες και τα πλεονεκτήματα του να διαχειρίζεσαι μόνος σου την κυκλοφορία της μουσικής σου;
To κομμάτι της σωματικής κούρασης δε με τρομάζει. Άλλωστε επί μια δεκαετία παλιότερα ασκούσα χειρωνακτική εργασία και μάλιστα παντελώς άσχετη με τη μουσική με την οποία ήθελα πάντα να ασχολούμαι κυρίως. Το να επιβλέπεις όμως μια παραγωγή, να είσαι ο χρηματοδότης αυτής της παραγωγής, να κλείνεις τις συναυλίες για το συγκρότημα, να είσαι υπεύθυνος για την προώθηση της δισκογραφικής δουλειάς, είναι τελείως κόντρα με το καλλιτεχνικό κομμάτι της δουλειάς, με το οποίο ήθελα κυρίως να ασχολούμαι. Όμως rock είναι αυτό. Αυτό επιλέξαμε. Λιγότερες απολαβές, μεγαλύτερη μοναξιά…
Σκέφτεσαι να υπογράψεις κάποια άλλη μπάντα στο μέλλον;
Όπως σου εξήγησα παραπάνω το ρόλο της διαχείρισης μιας δισκογραφικής εταιρείας τον παίζω με πολύ μεγάλη δυσκολία, οπότε αν συνεργαζόμουν με κάποιον άλλον θα έπρεπε να τα βλέπει τα πράγματα όπως εγώ, να αντέχει στα δύσκολα.
Στις 28 Φεβρουαρίου εμφανίζεστε στο Κύτταρο. Τι ετοιμάζετε γι’ αυτή τη βραδιά;
Είμαι πάρα πολύ ευτυχισμένος που φέτος μετά από τόσα χρόνια προσπαθειών και μέσα σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για όλους μας κυκλοφόρησα ένα Maxi single cd με τέσσερα υπέροχα τραγούδια και με μια ενδεκάδα καταπληκτικών μουσικών στους δίσκους και στις συναυλίες με τους οποίους χαίρομαι να συνεργάζομαι αλλά και σε προσωπικό επίπεδο αισθάνομαι πολύ καλά. Νιώθω ότι βρίσκομαι στην καλύτερή μου φάση, τόσο εγώ όσο και το γκρούπ γενικότερα κι ότι μ΄ ένα μαγικό τρόπο, ενώνεται το παρελθόν και το παρόν με όλη την ιστορία με το μέρος μας για ένα ακόμη πιο δημιουργικό μέλλον.
Υπάρχουν καθόλου πλάνα για νέο δίσκο;
Το Maxi single «Σκιές στη Σελήνη» που κυκλοφόρησε φέτος αποτελεί προπομπό ενός μεγάλου δίσκου που αρχίζει να ηχογραφείται σιγά σιγά. Είναι δηλαδή κομμάτια που αποτελούν τμήμα ουσιαστικά αυτού του μεγαλύτερου μέρους τραγουδιών. Αυτός ο δίσκος θα ηχογραφηθεί και θα κυκλοφορήσει σύντομα.
Τα Μωρά στη Φωτιά σε καλύπτουν δημιουργικά ή νιώθεις την ανάγκη για ενναλακτική έκφραση;
Τα Μωρά στη Φωτιά είναι «σφυρηλατημένα» στην ελευθερία. Με τη δική μου φροντίδα και το αντίστοιχο κόστος βέβαια, έχουμε καταφέρει να μην έχουμε κανενός είδους εξάρτηση από κανέναν. Είναι το νησί που έχω φτιάξει μέσα στο οποίο μπορώ να νιώθω ελεύθερος, όπως πουθενά αλλού.
Οι κοινωνικοπολιτικοί στίχοι ήταν κάτι που ανέκαθεν σας χαρακτήριζε. Πόσο επίκαιροι νομίζεις ότι είναι στις μέρες μας;
Δεν υπάρχει εποχή που ο κοινωνικοπολιτικός στίχος δεν είναι επίκαιρος και δεν υπάρχει κανένα τραγούδι που δεν είναι πολιτικό τραγούδι. Ακόμα και το πιο αθώο ερωτικό τραγούδι, μπορεί να κρύβει σεξιστικά μηνύματα και να προτείνει μια στάση ζωής σωστή ή λανθασμένη.
Γενικότερα πως βλέπεις τα όσα συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό; Μπορεί ο κόσμος να ελπίζει σε κάτι ή όχι;
Αλλοίμονο, ο κόσμος είναι η δύναμη…… Η μόνη προυπόθεση είναι να είναι ενωμένος αυτός ο κόσμος…
Στέλιο σ΄ευχαριστώ για τη συνέντευξη. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο.
