Το νέο album των London Grammar είναι εδώ. Αν και η δημιουργία του είχε ξεκινήσει από το 2017, οι ίδιοι το παρουσίασαν σε ένα 50’ live stream από το Alexander Palace του Λονδίνου στα μέσα του Απριλίου. Ο λόγος για το Californian Soil, έναν δίσκο στον οποίο το συγκρότημα συναντιέται με μια χορωδία κι ένα κουαρτέτο εγχόρδων.
Η Hanna Reid, frontwoman του συγκροτήματος δήλωσε ότι με το συγκεκριμένο δίσκο ξανακέρδισε την χαμένη αυτοπεποίθησή της ως καλλιτέχνης, καθώς μέχρι πρότινος είχε αποστασιοποιηθεί από την μουσική βιομηχανία λόγω της σεξιστικής στάσης των ατόμων του χώρου προς την ίδια.
Στιχουργικά λοιπόν, όπως έχουν δηλώσει και τα υπόλοιπα μέλη του trio, ο δίσκος αφορά στην εμπειρία της Reid ως γυναίκα, με πιο βασικά θέματα αυτά του φεμινισμού και της φήμης. Χωρίς να φοβηθεί καταγγέλλει δημιουργικά όσες συμπεριφορές την επηρέασαν, αφήνει πίσω το παρελθόν και μιλά για τις δυσλειτουργικές σχέσεις – τις δικές της και των άλλων, γράφοντας για όλα αυτά όπως τα βίωσε από την δική της θηλυκή οπτική.
Η ίδια έχει δηλώσει για το δίσκο:
“This record is about gaining possession of my own life. You imagine success will be amazing. Then you see it from the inside and ask, ‘Why am I not controlling this thing? Why am I not allowed to be in control of it? And does that connect, in any way to being a woman? If so, how can I do that differently?”
Το album πρωτοτυπεί για τα δεδομένα του συγκροτήματος, καθώς εκτός από το ότι η Reid ανέλαβε ενεργό ρόλο στα φωνητικά, σαν συνολικό αποτέλεσμα έχει έναν πιο έντονο upbeat χαρακτήρα σε σχέση με τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους, ενώ παράλληλα το ύφος του έχει κάτι σινεματικό. Ειδικά στο ”Intro” όσο και στο ”Californian Soil” τόσο τα φωνητικά όσο και τα strings, είναι τόσο ατμοσφαιρικά, που μοιάζουν να έχουν χτιστεί γύρω από εικόνες.
Τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου μου άρεσαν, ξεχώρισα όμως τα ”Lord It’s A Feeling” για το μαγευτικό κι αιθέριο intro, το ”Call Your Friends” για την πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση, το ”I Need The Night” για τους υπέρτατους στίχους του με το ρυθμικό percussion και φυσικά το ”Talking”, το οποίο μου έφερε vibes από Angel Olsen.
Με την Reid να αναλαμβάνει ηγετικό ρόλο στα φωνητικά κι ένα album που αποπνέει ειλικρίνεια, οι London Grammar μένοντας πιστοί στους εαυτούς τους και ξαναβρίσκοντας την φωνή τους αφήνουν πίσω το παρελθόν με ένα ταξίδι στο Californian Soil.