Αν και οι Selofan ισχυρίζονται πως “η μοναξιά είναι της μόδας”, το περασμένο Σάββατο οι φίλοι του σκοτεινού (και όχι μόνο) ήχου, μας απέδειξαν ακριβώς το αντίθετο. Σε ένα σχεδόν κατάμεστο Fuzz Club, η -ελπίζουμε- καθιερωμένη πλέον γιορτή της Fabrika Records μας παρουσίασε μια σειρά από εντυπωσιακά acts από τον ιδιαίτερο κατάλογο της.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Δημήτρης Δαλακλής (πλήρες photo report εδώ)
Την αρχή έκανε το σχετικά νεοσύστατο ντουέτο των Glass Beads από την Ουκρανία. Με υλικό από τα δύο full length albums τους, το ατμοσφαιρικό cold wave που μας παρουσίασαν κέρδισε τις πρώτες εντυπώσεις της βραδιάς. Η minimal/νεοκλασσική συνθετική προοπτική τους μας έβαλε απ’ ευθείας στο παιχνίδι, καθώς η έντονα σκοτεινή -σχεδόν experimental- αισθητική που προτείνει η μουσική τους, έπεισε απο την πρώτη στιγμή. Ιδανικός ο ήχος τους, εξαιρετική (και μετρημένη) η ενέργεια τους επί σκηνής. Όπως πρέπει δηλαδή. Άς ελπίσουμε πως ο δρόμος τους θα τους ξαναφέρει απ’ τα μέρη μας για ένα ολόδικό τους show.
Οι Selofan που ακολούθησαν είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Από αυτές που πρέπει να ζήσεις για να τις πιστέψεις. Πέρα απο ιδιοκτήτες της Fabrika records που μας χάρισαν αυτό το όμορφο event, το αθηναϊκό ντουέτο έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα ισχυρό (και φανατικό) fan base σε Ελλάδα και εξωτερικό, με την κάθε τους εμφάνιση να είναι μια live αποκάλυψη που δεν ξεχνάς με τίποτα. Με λίγα λόγια, και μόνοι τους να έπαιζαν το Σάββατο το βράδυ, πάλι τον ίδιο κόσμο θα μάζευαν. Η θέαση ενός Selofan live, είναι μια ζωντανή εμπειρία από το πάνω ράφι.
Αν και σε πρώτη ανάγνωση η θεατρικότητα επί σκηνής μπορεί για κάποιους να είναι too much για τα γούστα του, η αλληλεπίδραση που προκαλούν οι ήχοι τους με το κοινό είναι για σεμινάριο. Και μεταξύ μας, δύσκολα συναντάς group αυτού του genre που καταφέρνει να κάνει τον κόσμο του να τραγουδά σε κάθε κομμάτι. Με επαγγελματισμό, και ένα εξαιρετικό light show να σε παρασέρνει στην καθόλα βιωματική χορευτική τους παράσταση, οι Selofan μας κέρασαν ένα σκοτεινό/ρομαντικό trip με τις καλύτερες στιγμές απ’ τη δισκογραφία τους. “Βιτριόλι”, “Shadowmen”, “There Must Be Somebody”, “Μαυσωλείο”, “Υστερία” μεταξύ άλλων, και ακόμη χορεύουμε.
Με τους Lebanon Hanover ως headliners, η βραδιά συνεχίστηκε το ίδιο εξαιρετικά. Απ’ τον “αφρό” της dark wave σκηνής οι Βρετανοί/Γερμανοί απέδειξαν για μια ακόμη φορά πόσο αγαπητοί είναι στο ελληνικό κοινό, συγκλονίζοντας με τους ρυθμούς τους. Ο σκοτεινός ήχος του ντουέτου που παντρεύει ευέλικτα goth και post-punk εμμονές, στη ζωντανή του απόδοση, αποκτά ένα πιο “γεμάτο” περιβάλλον (ή τουλάχιστον έτσι μας φάνηκε) από το δισκογραφικό τους σύμπαν.
Ακούσαμε τα “Northern Lights”, “Albatross”, “Digital Ocean”, χορέψαμε λίγο ακόμη στο “I Have A Crack”, και φυσικά το κλασικό τους “Gallowdance”. Μετά το τυπικό encore, μας άφησαν με τα “The Last Thing” και “Babes Of The 80’s” να τα σιγοτραγουδάμε μέχρι την έξοδo, ως λάφυρο από μια από τις πιο όμορφες συναυλιακές στιγμές της χρονιάς.