Ένα ιδιόμορφο, ερωτιάρικο, so cool, ψυχεδελικό παίξιμο, ένας retro – υπνωτικός, αλλά και avant garde ήχος (εμπροσθοφυλακής), που ανεμίζει σε παιχνιδιάρικους τόνους. Μία πειραματική ιδέα, σε μελωδική εφαρμογή: της κλασικής παράδοσης, αλλά και του τσιγγάνικου (θα το ονομάτιζα) πνεύματος “Va”, που σχετίζεται με το περιβάλλον του, ήτο παράλληλα, σε συναισθηματική επικοινωνία, με την συμμετοχή της κινηματογραφικής, γαλλικής σχολής. Στοιχεία από την pop, με λίγο από krautrock και acid, πειραματίζονται με το baroque καλλιτεχνικό ύφος, την Αναγεννησιακή αισθητική, αφ’ ετέρου, με την αγριεμένη της διάσταση “Foutre De Bordel”, με μία freaky, western-ική συμβολή “Lâcher de chevaux”, συν μία κατάδυση στην electro σκηνή “Foreigner”. Σαν εκτελέσεις τέχνης, μελλοντικής αποδοχής.
Από το ντεμπούτο album τους, οι La Femme, έδειξαν και την τρέλα τους και τα γούστα τους. Η προσέγγιση στο μουσικό χώρο, κατά βάση, art punk. Με σχεδόν αυτοσκοπό, την εξύψωση του ανθρώπου μέσα από τα πάθη, το ακανόνιστο και το παράδοξο, η υπερβολή, στην αίσθηση του εξωπραγματικού συνεχές. Με άκρως σαγηνευτικούς, ταξιδιάρικους ρυθμούς, να διατίθενται στο περιτύλιγμα μίας elegant, επαγγελματικής προσπάθειας (βλέπε εξώφυλλα και video clips).
Best of the best: “Paradigme”, η εξέλιξη αρκετών μουσικών οργάνων και η εγκατάλειψη άλλων, κατά τη διάρκεια του δίσκου, οι μείζονες και ελάσσονες κλίμακες, σε φωνητικά και ορχηστρικά πεδία. Με ονειρικά, χορευτικά ή συναισθηματικά φορτισμένα τεχνάσματα, όπως, η δημιουργία έντονων αντιθέσεων, είτε με τη μορφή εσοχών, που δημιουργούν τα λικνίσματα στο “Cool Colorando”, ή και μέσω οπερατικών επισκιάσεων“Disconnexion”. Με μεγαλείο, επιβλητικό. Πολύπλοκα διαπλεκόμενοι οι όγκοι, καθώς η ιεράρχηση των μουσικών χώρων ακούγεται αυστηρή. Για υψηλές προδοκίες και αλλόκοτα, πολυδημιουργικά σοκ.
Η μουσική τους, καθόλου τυχαία, έχει επενδύσει διαφημίσεις καθώς και το catwalk show του οίκου μόδας Yves Saint Laurent.
