Ο Bono είχε κάποτε δηλώσει ότι κάθε άντρας φαντάζει φλώρος συγκριτικά με τον Τζόνι Κας. Μια δήλωση που δεν απέχει καθόλου από την πραγματικότητα δεδομένης της πολυτάραχης ζωής του θρύλου της κάντρι. Σίγουρα, στη συγκρότηση της bad-ass περσόνας του Τζόνι είχαν συμβάλλει ορισμένα από τα ξεχωριστά χαρακτηριστικά του όπως η συγκρατημένη συμπεριφορά του, το αυστηρό ύφος του, η καθ’όλα μαύρη και πένθιμη ενδυμασία του καθώς και η σεμνότητα με την οποία εκτελούσε τις μεγαλειώδεις συνθέσεις του. Χαρακτηριστικά που αδιαμφισβήτητα τον έκαναν να φαντάζει ατρόμητο και γεμάτο τόλμη.
Ο Τζόνι Κας δεν είναι τίποτα λιγότερο από έναν τεράστιο καλλιτέχνη που ποτέ δεν πρόδωσε τις ηθικές αρχές του, αλλά εκμεταλλευόμενος το ταλέντο και την αγάπη του για τη μουσική παρέδωσε μοναδικές μουσικές δημιουργίες, συνδυάζοντας επιρροές γκόσπελ, φολκ, αμερικάνα και μπλουζ. Μέσω της μουσικής του δεν έπαψε ποτέ να προασπίζεται τις περιθωριακές ομάδες ( υψώνοντας κυριολεκτικά και μεταφορικά το κωλοδάχτυλο στο σωφρονιστικό σύστημα της εποχής), να εξυμνεί τον πραγματικό έρωτα καθώς και να μεταδίδει μέσω των γκόσπελ κομματιών του ηθικά θρησκευτικά διδάγματα. Ο ήχος του , πάντα ειλικρινής και γεμάτος δύναμη, συνέβαλε στην γνωριμία του ευρύτερου κοινού με τον κάντρι ήχο, συνεισφέροντας στη διάδοσή του πέρα από τα σύνορα της γενέτειράς του, της Αμερικής.
Ο Τζόνι Κας γεννήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου του 1932 στο Αρκάνσας των ΗΠΑ, ως μέλος μιας εννεαμελούς φτωχής, αγροτικής οικογένειας. Η μουσική αποτελούσε ανέκαθεν σημαντικό κομμάτι της καθημερινότητας της οικογένειας του και ιδιαίτερα του ίδιου του Τζόνι. Η μητέρα του, αναγνωρίζοντας το ιδιαίτερο ταλέντο του γιου της προσπαθούσε να στηρίξει και να εξελίξει τις δεξιότητες του, στέλνοντάς τον στο ωδείο, ωστόσο ο καθηγητής φωνητικής του Τζόνι, σύντομα τον ‘ξαπέστειλε’ αφού θεώρησε πως η φωνή του δεν έπρεπε να δεχτεί νέες επιρροές… η χροιά του ήταν εκπληκτική και ο ίδιος γεννημένος τραγουδιστής!
Η ζωή του κυλούσε ήρεμα , μέχρι που ένα περιστατικό ήρθε για να τον συγκλονίσει βαθύτατα και αυτό δεν ήταν άλλο από τον θάνατο του αδελφού του. Μοναδική διέξοδος για τον Τζόνι ήταν να τραπεί σε φυγή.. με συντροφιά την κιθάρα του, φυσικά . Έτσι, με το που αποφοίτησε από το γυμνάσιο εγκατέλειψε το Αρκάνσας και κατευθύνθηκε προς Μίσιγκαν , όπου μετά από ένα μήνα σκληρής δουλειάς ως καθαριστής σε ένα εργοστάσιο αυτοκινήτων ‘μπούχτησε’ κι αποφάσισε να τραβήξει προς.. Τέξας για να εκπαιδευτεί και να καταταγεί στην πολεμική αεροπορία. Εκεί γνώρισε και τον πρώτο μεγάλο του έρωτα , τη Βίβιαν Λιμπέρτο, την οποία αργότερα παντρεύτηκε κι απέκτησε μαζί της τέσσερις κόρες!
Ο Κας υπηρέτησε γύρω στα τέσσερα χρόνια στην αμερικανική αεροπορία, διάστημα κατά το οπόιο παρέμεινε ως προς το πλείστον στην αμερικανική Βάση της Δυτικής Γερμανίας. Κατά την παραμονή του στα γερμανικά εδάφη ήταν που αποφάσισε να αφιερωθεί κι ολοκληρωτικά στον αυτοσκοπό του, στη μουσική. Η αρχή της καριέρας του βέβαια δεν ήταν και τόσο λαμπρή. Το σχήμα που συγκρότησε με ορισμένους συναδέλφους ονομαζόταν Landsberg Barbarians, κι όπως ο ίδιος παραδέχτηκε εκ των υστέρων « Ήταν χάλια». Ωστόσο, κατά την περίοδο αυτή καταπιάστηκε και με τη στιχουργίκη γράφοντας το ‘Folsom Prison Blues’.
To 1954 ο Κας μετακόμισε με τη Βίβιαν στο Μέμφις, όπου γνώρισε τον κιθαρίστα Λούθερ Πέρκινς και τον μπασίστα Μάρσαλ Γκραντ, γνωστούς κι ως The Tennessee Two, με τους οποίους και συνεργάστηκε. Εκείνη την περίοδο, ο Τζόνι αποφάσισε να απευθυνθεί στον Σαμ Φίλιπς, προκειμένου να υπογράψει συμβόλαιο με την Sun Records. Ο Φίλιπς αρχικά τον απέρριψε, καθώς επιθυμούσε κάτι εμπορικό, και σίγουρα όχι τα γκόσπελ κομμάτια του Κας. Εν τέλει, ο Τζόνι κατάφερε να τον ‘κερδίσει’ και το 1955 μπήκε στο στούντιο προκειμένου να ηχογραφίσει κομμάτια όπως τα “Hey Porte” και “Cry, Cry, Cry” που έκαναν θραύση.
Μάλιστα, ένα χρόνο αργότερα στο στούντιο των Sun Records, έτυχε να διασταυρωθουν οι δρόμοι ορισμένων από τους μεγαλύτερους μουσικούς της περιόδου όπως του βασιλιά Έλβις , του Πέρκινς που ηχογραφούσε στο στούντιο με το Τζέρι Λι Λιουις στο πιάνο και του Κας. Οι τέσσερις του δεν έχασαν ευκαιρία κι… επιδώθηκαν σε ένα ‘τζαμάρισμα’, το οποίο ηχογραφήθηκε και δημοσιεύτηκε αργότερα υπό τον τίτλο “Million Dollar Quartet”.
Το μέλλον για τον Κας φάνταζε λαμπρό , ιδιαίτερα μετά την κυκλοφορία του του δεύτερου δίσκου του «Folsom Prison Blues» που έκανε θραύση με το “ I Walk The Line” να φτάνει το no.1 στα charts. Μάλιστα, η αύξηση της αναγνωρισιμότητας του, του έδωσε τη δυνατότητα να εγκαταλείψει τη Sun Records και τους περιοριστικούς όρους της και να υπογράψει συμβόλαιο με την Columbia Records. Το πρώτο single που κυκλοφόρησε μέσω της Columbia ήταν το “Don’t Take Your Guns to Town” που είχε την ιδιαίτερα θερμή υποδοχή του κόσμου.
Ωστόσο, η φήμη πέρα από τα θετικά της , φημίζεται και τις φθοροποιούς ιδιότητες της κι όπως είναι γνωστό κάθε περίοδος ακμής ακολουθείται από μια παρακμής . Ο Τζόνι Κας , λοιπόν, προκειμένου να ανταποκριθεί στο εξαντλητικό πρόγραμμα που ο ίδιος είχε ορίσει , περιόδευε 300 μέρες το χρόνο ( he’s been everywhere), επιδώθηκε στις καταχρήσεις παντώς είδους και κυρίως στον αλκοολισμό και τις αμφεταμίνες. Η συνεχής απουσία του από το σπίτι, σε συνδυασμό με την επιδείνωση του εθισμού του είχαν ως αποτέλεσμα η Βίβιαν να καταθέσει αίτηση διαζυγίου το 1966. Ο Τζόνι Κας διένυε μια ‘σκοτεινή περίοδο’ σε ό,τι αφορά τα προσωπικά του, αλλά ο καλλιτεχνικός οίστρος που τον είχε καταλάβει δεν πτοούταν, ίσα ίσα που η παρακμή πυροδωτούσε την δημιουργικότητά του, με αποτέλεσμα να συντεθούν ορισμένα κορυφαία κομμάτια όπως το “Ring Of Fire”και το “Understan Your Man”. O εθισμός του τον είχε πολλές φορές οδηγήσει σε ‘μικροεπισκέψεις’ στη φυλακή, οι οποίες ωστόσο δεν αποτέλεσαν τίποτα περισσότερο από ‘ περιπέτειες της μιας βραδιάς’και ‘καυτά’ πρόστιμα . Η αυτοκαταστροφική πορεία του τον οδήγησε μέχρι και σε μια απόπειρα αυτοκτονίας .
Η ολοκληρωτική έξοδος του από τη ‘ μαύρη σπείρα’ που έδειχνε να τον έχει καταπιεί δεν άργησε να έρθει . Αφού ένα χρόνο αργότερα ξεκίνησε να βγαίνει με τον έρωτα της ζωής του , την τραγουδίστρια και τραγουδοποιό Τζουν Κάρτερ, η οποία απoτέλεσε την κινητήριο δύναμη πίσω από την απόφαση του να διακόψει τις αυτοκαταστροφικές συνήθειές του και να υιοθετήσει μια στάση πιο υγειή και δημιουργική.
Το 1968 βρίσκει τον Τζόνι Κας με δύο Grammy ανά χείρας, για τις ζωντανές ηχογραφήσεις που έκανε στις Φυλακές Φόλσομ και Σαν Κουέντιν. Συναυλίες με τις οποίες προσπάθησε να πετύχει την αλλαγή του σωφρονιστικού συστήματος της Αμερικής, το οποίο καταδίκαζε. Στις συναυλίες αυτές, η ανταπόκριση των κρατουμένων είναι τόσο θερμή, χειροκροτούν εκστασιασμένα τον βασιλιά της κάντρι και ζητωκραυγάζουν με πάθος. Ο ίδιος επισκέφτηκε πολλές φυλακές , πραγματοποιώντας συναυλίες για τους κρατούμενους και διαδίδοντας το αίτημα του για αλλαγή του ποινικού συστήματος.
Το 1970 ήρθε στον κόσμο και ο μοναδικός γιος που θα αποκτούσε με τον μεγάλο έρωτα της ζωής του, τη Τζουν Κάρτερ. Η δεκαετία συνεχίστηκε δυναμικά με την κυκλοφορία του single “A Thing Called Love” το 1972, οπότε ξεκίνησε και η βραχύχρονη κινηματογραφική του σταδιοδρομία με την ταινία « Α Gunfight». Το 1975 θα κυκλοφορήσει η αυτοβιογραφία του με τον τίτλο «Man in Black» και το 1976 θα βγει στη δημοσιότητα το single “One Piece At a Time”. Παράλληλα ξεκινάει να συνεργάζεται με πολλούς αξιόλογους μουσικούς όπως ο Κριστόφερσον, και κάπου εκεί ξεκινούν να εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα της ασθενούς υγείας του. Το 1992 ο Τζόνι, όπως ήταν αναμενόμενο απέκτησε την θέση που του άξιζε στο Rock n’ Roll Hall of Fame. Το 2002 κυκλοφόρησε το ‘κύκνειο άσμα του’ “American IV: The Man Comes Around” ,όπου περιλάμβανε παλαιότερα αλλά και νέα κομμάτια του, όπως επίσης και διασκευές γνωστών κομματιών άλλων καλλιτεχνών όπως το ‘Personal Jesus’ των Depeche Mode και το ‘ Hurt’ του Trent Reznor.
To 2003 η κατάσταση της υγείας του είχε πλεόν επιδεινωθεί και γι’αυτό νοσηλεύτηκε στο Baptist Hospital του Νάσβιλ. Σε λιγότερους από τέσσερις μήνες μετά το θάνατο της γυναίκας του,απεβίωσε κι ο ίδιος στις 12 Σεπτέμβρη . Λίγο πριν πεθάνει εκμυστηρεύτηκε στην κόρη του «σιγά μην περιμένω εγώ το θάνατο! Να περιμένει αυτός εμένα!». Bad-ass till the end- θα πω εγώ….
Πάντως , μέρα που είναι, τιμήστε το « I Walk The Line», εγώ πάντως αυτό θα κάνω!