Παρά την επιστροφή του στους Red Hot Chili Peppers, ο John Frusciante δείχνει να μην επαναπαύεται και φέτος έβαλε πάλι μπροστά τη solo καριέρα του, κυκλοφορώντας έναν νέο δίσκο με τίτλο Maya (ένα όνομα που όπως λέει ο ίδιος εμπνεύστηκε απο τη πεθαμένη του γάτα) βγάζοντας ξανά πρoς τα έξω τον πειραματικό του εαυτό.
Οσοι περιμένατε την επιστροφή του Frusciante σε κιθαριστικά μονοπάτια των παλαιότερων δίσκων, σας ενωμερώνω πως παίξατε και χάσατε μιας και το Maya κινείται σε πιο electronic/drum n’ bass ύφος παραπλήσιο με των προηγούμενων 2-3 δίσκων του. Αυτή τη φορά όμως έγινε πιο έξυπνα και με καλύτερο αποτέλεσμα. Όσοι δεν έχουν πρόβλημα μ’αυτό και διατηρούν μια επιδερμική έστω επαφή με το συγκεκριμένο είδος θα βρούν ορισμένες ενδιαφέρουσες στιγμές όπως το ταξιδιάρικο “Brand E”,το σκοτεινό “Reach Out” τα νευρικά beats του “Zillion” και το σχεδόν industrial “Pleasure Explanation”.
Οσο κι αν το ύφος του δίσκου ξενίζει ορισμένους μη μυημένους, δεν υπάρχει αμφιβολία πως το ηχητικό αποτέλεσμα κρίνεται επιτυχημένο και δείχνει πως ο 50χρονος μουσικός ξέρει να παίζει μπάλα και σε τελείως διαφορετικό γήπεδο. Οι φανατικοί οπαδοί του θα το εκτιμήσουν, ενώ οι υπόλοιποι θα περιμένουν εναγωνίως την νέα studio δουλειά των Red Hot Chili Peppers για να ξανακούσουν τον Frusciante να ταλαιπωρεί την εξάχορδη όπως παλιά.
