Ένας δίσκος μπορεί να συμπεριλαμβάνει μία ολόκληρη live performance; Η απάντηση που μου αφήνει είναι πως ναι.
Μία αδιάκριτη έκπληξη με κατέβαλλε με το που πρωτοάκουσα το “Conseptual Romance”. Επ, τι έχουμε εδώ; Κατευθείαν και χωρίς δεύτερη σκέψη, άρχισα το ψάξιμο. Ανακάλυψα μία σπουδαία καλλιτέχνη, τόσο dark που γλυκά art σκοτείνιασα. Η πρώτη εντύπωση με άφησε σαστισμένη. Παγοκολόνα. Έπρεπε να το ξανά προσπαθήσω για να το καταλάβω καλύτερα. Και το έκανα. Και ιδού τι αποκόμισα…
Η τύπου ακουστική ξενοδοχείου σε καταλαμβάνει και σε μεταφέρει σε έναν άγνωστο πολυχώρο που έχουν εγκατασταθεί ηχεία. Σε καλεί να έρθεις αντιμέτωπος με τους φόβους, τις αξίες, τα σημάδια και τους ψίθυρους. Μηνύματα αεράτα, ήχοι που θυμίζουν βαπόρια, γράψιμο κιμωλίας, υγρά που στάζουν, σωλήνες, ομιλίες, παράσιτα, κρουστά, πνεύματα και ηλεκτρονικά μέσα ανακατεύονται σε μία χασιματική dance σκηνή που παραδόξως σε κρατάει στα σχεδόν λογικά σου κι ας σε παρασέρνει και διεγείρει, σε επαναφέρει ξύπνιο και εκστατικό. Ambient folk και avant garde συνδέονται μοναδικά και πρακτικά.
Gothic “Ritual Awakening” και από το εξώφυλλο σε παραπέμπει σε κάποια blood bitch “Female Vambire”, ίσως πιο εξεζητημένη από τις συνηθισμένες. Μεταξύ ομορφιάς και τρέλας. Μία τελετή αφύπνισης μέσα από την αγγελική φωνή της Jenny Hval και τα sound effects. Οι ανάσες αποτελούν στοιχεία μουσικής. “In The Red”. Αποτυχίες, αγωνίες, συναισθηματισμοί και γυναικείες εξομολογήσεις τα δραματουργικά του μέρη. Πειραματισμοί και synths ντύνουν τη στοιχειωμένη κυριαρχία σαν άσχημη παραίσθηση που ξεντροπιάζει τους εφιάλτες της. Σκοτεινή μα απολαυστική, “Conseptual Romance”, it’s you and I. Παραμένει μελαγχολική. Μία αντρική φωνή μιλάει για τις προκλήσεις, τις δυνατότητες, τις πιθανότητες και την σύγχυση. Της ξυπνάει την αίσθηση του αγγίγματος. Μέσα από τους βρυκόλακες, τον καπιταλισμό και το αίμα που κυλάει ακόμη στο κορμί της, εκτίθεται. “The Great Undressing”. Στο pop παραμένει αιθέρια. Βρίσκεται ξαφνικά σε κάποιο γραφείο και ανάμεσά μας. Όλα όσα αισθάνεται, ενώνονται. Χορεύονται. Ερωτεύονται. Η φαντασία θερμαίνεται και κόβεται συχνά απότομα, με tribal beats και παύσεις. “The Plague” is under control με ένα “Secret Touch”. Thank God! Ήταν μόνο ένα όνειρο σαν στιγμιότυπο από την ταινία της φρίκης της. “What is this desire?”, τόσο μακριά όσο το κρεβάτι της. Τα πάντα και πάλι εναποθέτονται στην αγάπη. Ως ευχή η απεγνωσμένη δικαιολογία της. “Can we find it?”