Αν έπρεπε να χαρακτηρίσω τον Jack White και τη μουσική του σταδιοδρομία μέχρι στιγμής με μία λέξη, αυθορμήτως θα έλεγα “απλότητα”. Είναι ξεκάθαρο από τις συνθέσεις του, το rig του, ακόμα και απο το πλήθος των μέλων των White Stripes ότι “less is more”, αν φυσικά αγαπάς τη μουσική που γράφεις και μένεις αληθινός στις αξίες σου – μουσικές και μη. Ο εν λόγο κύριος λοιπον, κυκλοφόρησε μια συλλογή με ακουστικές εκτελέσεις κομματιών απο τη σχεδόν εικοσαετή καριέρα του που καλύπτουν συνθέσεις των White Stripes, Raconteurs αλλά και απο τη προσωπική του δίσκογραφία. Η λεπτομέρεια που κάνει πιο “spicy” τη κυκλοφορία, είναι το κομμάτι “City Lights” των White Stripes το οποίο δίνεται πρώτη φορά στη δημοσιότητα, πέντε χρόνια μετά τη διάλυση του συγκροτήματος αλλά και το “Love is the truth” απο διαφήμιση της Coca Cola.
Οι εκτελέσεις των κομματιών είναι πιο κοντά σε ύφος πιο “παραδοσιακής” αμερικάνικης μουσικής (βλ. bluegrass, country, delta blues) πράγμα που δεν με εκπλήσσει καθόλου, γιάτι όπως ο ίδιος ο White έχει δηλώσει, απο αυτά τα είδη αντλεί την έμπνευση του και, μη ξεχνάμε, και την αναφορά του στον Son House από το κιθαριστικό documentary “It might get loud” .Όσες φορές και να ακούσω τα 26 κομμάτια της συλλογής δεν αισθάνομαι ότι βαριέμαι. Αντιθέτως βρίσκω συνέχεια ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες που δεν είναι ευδιάκριτες, ειδικά στις κυκλοφορίες των White Stripes που τα γκάζια της πλαστικής του ξεκούρδιστης κατα μισό ημιτόνιο κιθάρας περισσεύουν, φτιάχνοντας μια διαφορετική ατμόσφαιρα. Οι σπάνιες αυτές εκτελέσεις που έχουν σε μερικές περιπτώσεις “λάθη” που έχουν “ξεχαστεί” επείτηδες – ενδεικτικά θα αναφέρω το “White Moon” όπου η Meg χάνει από τα χέρια της το ντέφι προς το τέλος του κομματιού, και τα “Αpple Βlossom” και “Υou’ve got her in your pocket” που ακούγεται αισθητά η μπομπίνα στη μίξη.
Παρόλο που η συλλογή αυτη έχει λάβει αρνητικές κριτικές ως προς τον λόγο κυκλοφορίας περισσότερο και όχι ως προς το περιεχόμενο, κατηγορόντας τον White για ελλειπή έμπνευση και έναν έυκολο τρόπο να βγάλει λεφτά κτλ, νομίζω ότι οι fans του θα τη λατρέψουν ακριβώς επειδή τους δίνει τη δυνατότητα να έχουν πρόσβαση σε πιο “raw” υλικό των συνθέσεων του αλλα και τον τρόπο σκέψης του στη μουσική εν γένει. Όποιος κι αν είναι ο λόγος που κυκλοφόρησε αυτή τη συλλογή ο Jack White για μένα τα rarities έχουν πάντα ένα ειδικό ενδιαφέρον για τους fans του εκάστοτε καλλιτέχνη-συγκροτήματος. Μοναδικό παράπονο είναι ότι δεν έχει συμπεριλάβει στη συλλογή κανένα τραγούδι απο τους Τhe Dead Weather… Ίσως να το κάνει την επόμενη εικοσαετία της καριέρας του.