Οι Insomnium έχουν αποδείξει στην πολυετή πορεία τους ότι δεν υποστηρίζουν ιδιαίτερα τις αλλαγές και τους πειραματισμούς. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν βρει την κατάλληλη για αυτούς φόρμουλα και την επιστρατεύουν σε κάθε νέα τους κυκλοφορία. Μπορεί να κινούνται σε safe μονοπάτια, αλλά το κάνουν με τέτοια μαεστρία που κανείς δεν μπορεί να τους προσάψει τίποτα. Έχουν μια αξιοθαύμαστη δισκογραφία που περιλαμβάνει μερικά διαμαντάκια που έχουν δώσει το δικό τους στίγμα στο μελωδικό death/doom metal. Με αφορμή λοιπόν την επίσκεψη των Φινλανδών στη χώρα μας στις 7 Ιουνίου, στα πλαίσια του Release Athens Festival 2023, ας ρίξουμε μια ματιά στις πέντε πιο αξιομνημόνευτες στιγμές (με τυχαία σειρά) της μέχρι τώρα καριέρας τους.
One for Sorrow (2011): Always one for sorrow, never one for love. Ένας πολύ ποιοτικός δίσκος από τους Insomnium, με λίγο πιο “εύπεπτα” κομμάτια, ακόμα περισσότερη μελωδία και επικά καθαρά φωνητικά όπου το απαιτεί η περίσταση. Σε αυτό το album κατάφεραν να κάνουν το επόμενο βήμα και να μεγαλώσουν το όνομά τους, χωρίς όμως να θυσιάσουν τίποτα από τη μουσική τους ταυτότητα.
Highlight: “Through the Shadows”
Shadows of the Dying Sun (2014): Γενικά την περίοδο 2006-2016 οι Insomnium έβγαζαν το ένα έπος μετά το άλλο. Μια δεκαετία-φωτιά όπου η έμπνευσή τους έδειχνε να μην έχει ταβάνι. Μέσα σε αυτόν τον οίστρο λοιπόν γεννήθηκε και το “Shadows of the Dying Sun”. Ένας μελαγχολικός δίσκος, γεμάτος συναισθήματα, μελωδίες-μαχαίρι στην καρδιά και ατμόσφαιρα που σε ταξιδεύει στις πιο παγωμένες γωνιές της Σκανδιναβίας.
Highlight: “While We Sleep”
Since the Day It All Came Down (2004): Ο δεύτερος δίσκος των Φινλανδών που κυκλοφόρησε 19 χρόνια πριν. Ουσιαστικά από εδώ ξεκίνησαν το μουσικό ταξίδι τους, βρίσκοντας ακριβώς τον ήχο που θέλουν να υπηρετήσουν. Τι να πρωτοαναφέρεις εδώ; Τα riffs του ομότιτλου κομματιού; Τους στίχους στο “Daughter of the Moon”; Τις εύθραυστες ακουστικές κιθάρες στο “Under the Plaintive Sky”; Πραγματικά ένα πολύ όμορφο album που αντλεί τις επιρροές του από τους παλιούς καλούς Opeth, τους Novembers Doom, τους Amorphis και φυσικά από την μελωδική death metal σκηνή της Σουηδίας.
Highlight: “The Day It All Came Down”
Winter’s Gate (2016): Ο τελευταίος πραγματικά θεόπνευστος δίσκος τους. Και τα δύο επόμενα μια χαρά albums είναι, αλλά εδώ οι Insomnium φτάσανε στο peak τους. Μια κορυφή που πολύ δύσκολα θα την ξαναπιάσουν. Το “Winter’s Gate” ουσιαστικά είναι ένα 40λεπτο τραγούδι που χωρίζεται σε επτά parts. Μια κίνηση που κρύβει μεγάλο ρίσκο, αλλά οι Φινλανδοί είχαν τα κότσια και το έκαναν και το αποτέλεσμα τους δικαίωσε.
Highlight: “Winter’s Gate, Pt 4”
Above the Weeping World (2006): Ο δίσκος που τους έκανε να ξεχωρίσουν και τους έβαλε χωρίς πολλά λόγια στον μεταλλικό χάρτη. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως μετά από αυτή την κυκλοφορία οι Insomnium πραγματοποίησαν την πρώτη τους μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία. Εκπέμπει μια τρομερή αύρα και ακούγεται ακριβώς όπως το φαντάζεσαι βλέποντας το εξώφυλλο. Επικοί επίσης είναι και οι στίχοι του, οι οποίοι είναι άκρως επηρεασμένοι από διάφορα κλασικά ποιήματα.
Highlight: “Mortal Share”
