What do we fear with all our hearts?
Why do our burdens tear us apart?
Why do we search within our soul?
What are the things we are yearning for?
Δανείζομαι αυτούς τους στίχους από το τραγούδι “Shadows Flap Their Black Wings”, γιατί νομίζω ότι εκπροσωπούν σε ένα αρκετά καλό σημείο αυτό που θα ακούσουμε στον νέο δίσκο τους. Όσον αφορά σε αυτό το τιτανοτεράστιο τραγούδι, θα επιστρέψω σε λίγο με λεπτομέρειες. Οι In Vain είναι ένα συγκρότημα που – δυστυχώς – για μένα ήταν μέχρι και πριν λίγο καιρό κάτι το άγνωστο, μέχρι που ένας καλός φίλος μου είπε άκουσε τον καλύτερο δίσκο του 2024, και δεν μπορώ να πω ότι δεν ένιωσα μέσα μου λίγο ότι είπα ok, μάλλον υπερβολικό το σχόλιο, αλλά σαν ανήσυχο πνεύμα που είμαι δεν θα μπορούσα ποτέ να αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη, και να μην τους ακούσω. Πατάω εκείνο το όμορφο κουμπάκι που λέγεται play, και ξαφνικά λέω πως εδώ σίγουρα έχουμε κάτι καλό.
Τη μουσική των In Vain θα την περιέγραφα ως progressive rock – epic – death – black metal. Πολλά δεν είπα; Δεν γίνεται να το περιγράψω αλλιώς. Σε πολλές στιγμές μου θυμίζουν τους πολύ αγαπημένους μου Borknagar, χωρίς όμως να υπάρχει καμία περίπτωση copy μπάντας. Στα 61 λεπτά που διαρκεί ο δίσκος, συμβαίνει το εξής οξύμωρο. Ενώ τα περισσότερα τραγούδια περνάνε το ψυχολογικό όριο των 7 λεπτών, αυτό επ’ ουδενί δεν με κούρασε, σε κανένα τραγούδι. Αντιθέτως, ένιωσα πως κάθε σύνθεση είχε αυτό το κάτι εξτρά να μας δώσει. Θες η χρησιμοποίηση πνευστών οργάνων όπως το σαξόφωνο; Θες η καταπληκτική δουλειά στις κιθάρες, με πληθώρα από riffs; Θες η ένωση δύο φωνών; Θα μου πεις , δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιεί κάποιος δύο τραγουδιστές. Δεν έρχεται πάντα, όμως, το επιθυμητό αποτέλεσμα. Εδώ ο Sindre Nedland μαζί με τον Andreas Frigstad είναι σε φοβερή αρμονία, προσφέροντας ο πρώτος τα απαραίτητα βαθιά death growls, και συνάμα κ α τ α π λ η κ τ ι κ ά καθαρά φωνητικά, και ο έτερος σκίζει στην κυριολεξία τα αυτιά μας με την κλασική black φωνή του.
Ειλικρινά, ευχαριστήθηκα πάρα πολύ την ακρόαση όλου του δίσκου. Τώρα δεν μπορώ να μη σταθώ στο εναρκτήριο τραγούδι “Shadows Flap Their Black Wings”, με εκείνο το τόσο κολλητικό εισαγωγικό riff, τα διπλά φωνητικά, τη μέση του τραγουδιού με τα ορχηστρικά μέρη, τις τρομπέτες, και εκείνο το θεϊκό σόλο, που απλά απογειώνει όλο το τραγούδι. Το “Season of Unrest” είναι ένα έπος, με ένα τόσο κολλητικό ρεφρέν, που από την πρώτη στιγμή σου καρφώνεται στο μυαλό, και στο τέλος για το κλείσιμο του δίσκου μια επική υπερ-κομματάρα, το “Watch For Me On The Mountain”, το οποίο μπορώ να το περιγράψω μόνο ως τραγούδι εμπειρία.
Το 2024 συνεχίζει με ένα καταπληκτικό σερί φοβερών δίσκων, και οι In Vain – προς το παρόν – έχουν πάρει για μένα την πρώτη θέση.
