Αν και άργησαν μερικά χρονάκια οι Helmet επιτέλους βρήκαν το δρόμο για τη χώρα μας. Πλέον και επίσημα οι οπαδοί των 90’s μπορούν να διαγράψουν άλλο ένα όνομα απο τη συναυλιακή τους λίστα. Αντίθετα με κάποιες προβλέψεις που μίλαγαν ακόμα και για sold out ο κόσμος ίσα που έφτανε τα 300 άτομα…
Ανταπόκριση: Γιώργος Χούλλης / Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης (I-jukebox)
…που στη πλειοψηφία τους άνηκαν στη γενιά των 35-40 (η και κάτι λιγότερο ή περισσότερο), εκείνης της γενιάς των καρό πουκάμισων, των σκισμένων jeans, της γενιάς που πρόλαβε τη τελευταία μεγάλη μουσική επανάσταση που έγινε στο rock, το MTV όταν όντως εννοούσε την ονομασία Music Television και που μεγάλωσε λιώνοντας το “In The Meantime” απο τότε που κυκλοφόρησε, όπως και το “Betty” τ’οποίο η μπάντα παρουσίασε ολόκληρο επι σκηνής για το πρώτο μέρος του σετ όπως μας υποσχέθηκε στο δελτίο τύπου.
Επι σκηνής φυσικά δέσποζε η φιγούρα του Page Hamilton ο οποίος ως γνήσιος anti-star βρισκόταν στο πλάι της σκηνής (αντίθετα με τη κλασική θέση που θέλει τον frontman στη μέση) μπροστά σε 2 μικρόφωνα και ακριβώς δίπλα του οι 2 έγχορδοι που τον συνόδευαν, μαζί μ’έναν drummer που έδειχνε τις metal επιρροές με το παίξιμο του (αν είδα καλά φορούσε και μπλούζα Mastodon στην αρχή). Χωρίς support, χωρίς πολλές κουβέντες στα κενά ανάμεσα στα κομμάτια (σε μία απ’αυτές ο Hamilton έκανε αν κατάλαβα καλά ένα καλαμπούρι για τους Maroon 5) οι Helmet παρουσίασαν ένα δίωρο σετ με full κιθαριστικές επιθέσεις μαζί με ορισμένες μικρές jazz πινελιές (είναι γνωστό άλλωστε οτι ο Hamilton έχει jazz μουσική παιδεία) και υπενθύμισαν γιατί θεωρούνται μία απο τις μεγαλύτερες μπάντες της δεκαετίας του 90.
