Δεν μπορώ να φανταστώ τι ώθησε τη Βερολινέζικη μπάντα να επιλέξει για ονομασία το όνομα της δυναστείας των Havemeyer, των γερμανικής καταγωγής αμερικανών μεγιστάνων της ζάχαρης του 19ου αιώνα. Ίσως ότι είχαν συχνά απασχολήσει τον κίτρινο τύπο της εποχής με τα ενδοοικογενειακά τους δράματα, ή μπορεί και οι διάφορες προστριβές που είχε η επιχείρησή τους με τις αρχές για διαφθορά.
Το “Slacker” που θα κυκλοφορήσει λίαν συντόμως (στις 3 Μαρτίου) αποτελεί και το ντεμπούτο άλμπουμ του τετραμελούς σχήματος, πρωτοεμφανιζόμενου όχι πριν μεγάλο διάστημα, αφού πρώτα δείγματα γραφής των Havemeyer υπήρξαν τα τρία περυσινά singles (“Swim”, “Headlines” και “Moonlight”) που περιλαμβάνονται στο άλμπουμ και υπήρξαν απόλυτα ενδεικτικά του τι να περιμένει κανείς από αυτό. Ονειρική 00’s post-punk revival με νοσταλγική διάθεση, μελαγχολικές κιθαριστικές μελωδίες και δυναμικές κυλιόμενες μπασογραμμές, που ουσιαστικά ηχεί σαν μια προσεγγίζουσα την shoegaze εκδοχή των Interpol.
Αν θα μπορούσε κανείς να προσάψει κάτι στους Havemeyer είναι ότι δεν ακούγονται ούτε στο ελάχιστο πρωτότυποι ή πως ίσως παραείναι εύπεπτη η μουσική τους, ένα πράγμα όμως θα έπρεπε οπωσδήποτε να παραδεχθεί, πως δεν πέρασε διόλου άσχημα ακούγοντας το “Slacker”. Στο κάτω κάτω δεν είναι απαραίτητο μια κυκλοφορία δημοφιλούς μουσικής πάντα να αποτελεί κάποιου υψηλού concept καλλιτεχνική κατάθεση για να την απολαύσεις.