Δεν νομίζω ότι οι Halestorm απαιτούν συστάσεις, είναι μια από τις πιο επιτυχημένες εμπορικά hard rock/metal μπάντες που εκπροσωπούνται στο μικρόφωνο από το γυναικείο φύλο και συγκεκριμένα από την εκπληκτική Lzzy Hale. Για το τέταρτο album τους, “Vicious”, συνεργάστηκαν με τον Nick Raskulinecz στη παραγωγή (Mastodon, Foo Fighters, Alice in Chains) και το αποτέλεσμα είναι ίσως το βαρύτερο album τους σε ένα μείγμα metal/hard rock/pop που προσφέρει ένα όμορφο άκουσμα από την αρχή μέχρι το τέλος.
Ωστόσο δεν ένιωσα οτι ανακάλυψαν τον τροχό από την αρχή. Δεν ξεφεύγουν από τη κλασική pop δομή στα περισσότερα τραγούδια του album: chorus/verse – pre-chorus – chorus – verse – pre-chorus- chorus – instrumental (σύντομα και διακριτικά κατά κόρον) ή ένα διακριτικό bridge για να τελειώσει με chorus το κομμάτι. Οι μεταβάσεις δεν ξαφνιάζουν ενώ θα ήθελα να υπάρχει λίγο περισσότερος χώρος για να λάμψει η μουσική, η οποία έχει αρκετές λεπτομέρειες που διαφεύγουν του πρώτου ακούσματος.
Από άποψη ήχου το album είναι άρτιο. Αποτέλεσμα, ο κλασικός ήχος που μπορεί κάποιος να βρει σε όλες τις σύγχρονες παραγωγές. Βαριές αλλά πεντακάθαρες κιθάρες, ωραίο μπάσο και μεγάλο ήχο στα drums. Αυτό που όμως σίγουρα ξεχωρίζει είναι η φωνή της Lzzy η οποία έκανε καταπληκτική δουλεία στα φωνητικά, τα οποία κατά τη γνώμη μου ανεβάζουν το επίπεδο.
Στιχουργικά πάντως το “Vicious” με απογοήτευσε. Τα θέματα ποικίλουν γύρω από τα “θα σου δείξω, είμαι πιο δυνατός/η από ότι πιστεύεις”, “επανάσταση κατά του κατεστημένου” και “σχέσεις + sex” με την Lzzy να σου λέει “πόσο πολύ θέλει να σου αλλάξει τα φώτα”. Σε αρκετά σημεία οι στίχοι προσπαθούν να σε φέρουν σε άβολη θέση όπως στο “Uncomfortable” και η Lzzy το κάνει γιατί απλά μπορεί. Πολλές χιλιοχρησιμοποημένες αναλογίες ναρκωτικών καθώς και κατάχρηση κλασικών σχημάτων ομοιοκαταληξίας. Πολύ straight forward στίχοι. Ωστόσο όλα αυτά τα ξεχνάς εξαιτίας του attitude των φωνητικών τα οποία δεν κάνουν εκπτώσεις.
Τέλος τα φώτα στα τραγούδια τα ίδια. Η πρώτη τετράδα του album με το “Black Vultures” , “Sculls” , “Uncomfortable”, “Buzz” και με τη προσθήκη του “Killing Ourself to live” είναι και τα highlights του άλμπουμ. Οι Halestorm ξέρουν πως να γράφουν πιασάρικα τραγούδια και η αλήθεια είναι ότι μετά από μερικά ακούσματα είναι εθιστικά. Το “Black Vultures” σε βάζει στο κλίμα απευθείας και είναι από τα τραγούδια που έπαιξα αρκετές φορές, ενώ το “Skulls” φέρνει κάτι από τη φωνητική μελωδία του “Bourlesque” της Aguilera με metal/hard Rock μουσική και επιρροές από Tool, με ένα άκρως απολαυστικό αποτέλεσμα. Το “Ucomfortable” ανεβάζει τα γκάζια με βάση ένα shredding riff που θυμίζει το “Run” των Foo Fighters και στα κουπλέ την Lzzy να σε σπαμάρει lyrics που θα έλεγα συνοψίζουν το album. Το “Killing Ourself to live” είναι και το κομμάτι που με εξέπληξε όμορφα με ένα refrain φάση Avantasia και solo που σε αρπάζουν από τα μούτρα. Ενώ οι δυο μπαλάντες, “Heart of Novocaine” και “Silence” είναι δυο διακριτικά και όμορφα τραγούδια με μια πιο ευάλωτη πτυχή συνοδεία ακουστικής κιθάρας.
Συνολικά κρίνοντας το “Vicious” για αυτό που είναι, οι Halestorm προσφέρουν ένα απολαυστικό album με συνοχή που δεν θα απογοητεύσει τους fans του συγκροτήματος, χωρίς να κρύψω ότι περίμενα κάτι περισσότερο από τη μπάντα. Δεν αφαιρεί σε καμία περίπτωση από τη δισκογραφία τους και ίσως είναι ότι πιο δυνατό έχουν βγάλει από το 2012 και το “The Strange Case of…”