Επιτέλους μετά από πολύ καιρό ένα συγκρότημα που να σε βυθίζει στα τάρταρα με τη μουσική του! Ένας δίσκος που το κάθε δευτερόλεπτο του είναι μια μικρή ωδή στο doom metal! Βέβαια δεν θα μπορούσε να υπάρξει και άλλη οδός στην περίπτωση των Green Yeti, μιας και δημιουργήθηκαν από τις στάχτες των Brotherhood Of Sleep και των Stonenrow.
Το “The Yeti Has Landed” σκάει σαν κομήτης και αφήνει πίσω του μόνο αποκαΐδια και συντρίμμια, κανένα ζωντανό οργανισμό. Από τα ηχεία ξεπηδάει μια ηχητική μάζα που σε καταπίνει. Το “The Yeti Has Landed” είναι ένας γαμημένος ζωντανός οργανισμός που σκοπός του είναι να διαβρώσει, να σε ρουφήξει μέσα του και να σε κατασπαράξει δίχως έλεος! Μόνο θάνατος και καταστροφή!
Ο δίσκος ξεκινάει με το ομώνυμο κομμάτι και ακριβώς όπως και ο τίτλος του αναφέρει, είναι μια δήλωση εκ μέρους των Green Yeti πως είναι εδώ και σκοπό έχουν να μείνουν. Το κομμάτι ξετυλίγεται σε δεκαέξι λεπτά και η doom metal μαγεία δεν έχει τελειωμό, τα φωνητικά σε ένα συνεχόμενο trip, που σκοπό τους έχουν να σε βάλουν μέσα στην ιστορία που διηγείται το συγκρότημα. Μπάσο που σου κόβει την ανάσα, τύμπανα που κάθε τους χτύπημα είναι ικανό να κατεδαφίσει ένα οικοδομικό τετράγωνο, κιθάρα που ξερνάει riffs το ένα μετά το άλλο και όπου χρειάζεται δίνει και το απαραίτητο solo. Το “Acari” έρχεται στη συνέχεια για να προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη ηδονή στα αυτιά μας και να θρέψει τις καρδιές μας με σκότος. Έπος δεκαεφτά λεπτών που δεν σε κουράζει στιγμή, μιας και οι δημιουργοί του σε κρατάνε σε εγρήγορση, δίχως να πέφτουν στην παγίδα της επανάληψης, αλλά σκαρφίζονται συνεχώς μικρά θεματάκια είτε ένα κιθαρίστικο solo, είτε μια μπασογραμμή, είτε ένα γύρισμα στα τύμπανα! Το καλύτερο κομμάτι του δίσκου, κατά τη γνώμη μου έρχεται στη συνέχεια και ονομάζεται “Old Man”. Aκόμα δεν μπορώ να καταλάβω γιατί μου αρέσει τόσο, ακόμα και μετά από τόσες ακροάσεις, ίσως το τραγούδι από τον δίσκο που έχω ακούσει πολλές περισσότερες φορές από τα υπόλοιπα! Το μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου αγγίζει τα είκοσι λεπτά και έχει ίσως τους καλύτερους στίχους που έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό και το καλύτερο solo κιθάρας που έχει ακουστεί σε δίσκο. Είναι το πιο heavy (πάει κι άλλο;), σαν ένα γέρο άνθρωπο που προσπαθεί να περπατήσει, κάπως έτσι θα το περιέγραφα για να το καταλάβει κάποιος! Το κλείσιμο έρχεται με το γνωστό και μη εξαιρετέο “Uppervols”, μια εννιάλεπτη σύνθεση, η πιο μικρή του δίσκου, ένα δίσκο που ξεπερνά σε διάρκεια την μια ώρα. Ένα “Uppervols” που είναι καθηλωτικό και που κάνει το κεφάλι να κινείται ρυθμικά. Η παραγωγή που επιμελήθηκε το ίδιο το συγκρότημα, είναι ότι καλύτερο θα μπορούσαν να επιτύχουν για τη μουσική τους, μιας και είναι ογκώδης και ψυχεδελική!
Ναι οι Green Yeti δημιούργησαν ένα δίσκο – δήλωση πως ήρθαν για να μείνουν και πως τα καλύτερα έρχονται για αυτούς αλλά και για εμάς!
