Ένα ομιχλώδες doom folklore ταξίδι στην Γηραιά Αλβιώνα.
Αν υπήρχε μία πρόταση , με την οποία θα μου ζητούσε κάποιος να περιγράψω την νέα δουλειά των Βρετανών Green Lung, νομίζω ότι αυτή που θα με κάλυπτε εξ ολοκλήρου είναι η παραπάνω. Από την πρώτη κιόλας στιγμή και την εισαγωγή, οι ίδιοι μας προσκαλούν να ανακαλύψουμε αυτό τον αλλόθρησκο κόσμο τους, μακριά από τα φώτα της πόλης, μέσα στο πυκνό δάσος στο οποίο κατοικούν κάποιοι άλλοι. Πέντε απόκρυφοι. Ο συνδυασμός εκκλησιαστικού οργάνου – εκρηκτικών doom riffs και της φωνής του Tom Templar λειτουργεί όπως πάντα καταπληκτικά , αλλά νομίζω σε αυτό το δίσκο βρίσκουν την ως τώρα χρυσή τομή στον ήχο τους.
Η επιρροή των Black Sabbath και του όλου psychedelic rock είναι ολοφάνερη παντού, ακόμη και στα φωνητικά, που άλλοτε θυμίζουν Ghost στην Infestissumam εποχή τους και άλλοτε θυμίζουν ακόμη και τον αείμνηστο Freddie Mercury. Τα τραγούδια είναι κολλητικά, και ειδικά το “The Forest Church” από την πρώτη στιγμή σε γραπώνει από τα αυτιά, σε σέρνει σε ένα βούρκο στη μέση του πουθενά και σε μυεί με το ζόρι στον αποκρυφισμό τους. Ψυχεδέλεια, παγανισμός και μαγεία. Σε σχέση με τους προηγούμενους δίσκους τους θα πω πως φαίνεται να έχουν χαλαρώσει αρκετά, δίχως να χάνουν όμως σε feeling και δυναμισμό. Προσωπικά θα προτιμούσα ο δίσκος στο έκτο τραγούδι να σταματούσε.
Νομίζω ότι μέχρι εκεί θα μίλαγα για τον δίσκο της χρονιάς στο doom ιδίωμα. Μετά δυστυχώς είτε ξέμειναν από ιδέες είτε δεν ξέρω εγώ τι, απλά νιώθω ότι αυτό το τελευταίο δεκάλεπτο του δίσκου φαίνεται βιαστικό. Συνολικά μιλάμε για μία καλή δουλειά, που τους εδραιώνει σαν όνομα στο doom stoner χώρο, χωρίς όμως να επαναπροσδιορίζει το είδος.