Εν αναμονή της ζωντανής τους εμφάνισης στις 23 Μαρτίου στο Fuzz Club, ο Γιώργος Δριτσόπουλος συνομίλησε με τον Tom Templar των Green Lung για το νέο τους album, την επερχόμενη περιοδεία τους, και πολλά άλλα.
Γεια σου Tom! Θέλουμε να σε καλωσορίσουμε στο Rockin’Athens και να σου πούμε ότι χαιρόμαστε πολύ που σε έχουμε εδώ μαζί μας, και αναμένουμε με μεγάλη αγωνία τη συναυλία σας τον Μάρτιο στην Αθήνα.
Σας ευχαριστώ πολύ! Και εμείς ανυπομονούμε! Αυτή η συναυλία είναι ένα γεγονός το οποίο αναβάλλεται από το 2020 λόγω Covid. Νομίζω ότι επιτέλους ήρθε η ώρα να παίξουμε εδώ και να σας ανταμείψουμε για αυτή την αναμονή.
Αναφορικά με το νέο σας άλμπουμ θα ήθελα να ξεκινήσω με μια φράση που χρησιμοποιείται, “a journey into Occult Albion“. Με ιντρίγκαρε θετικά από την αρχή. Θα ήθελα να περιγράψεις τη δική σου προοπτική σε αυτό. Τι είναι αυτό το ταξίδι; Τι μυστικά έχει; Τι είναι κρυμμένο εκεί μέσα;
Νομίζω ότι ήταν κάτι που μας βγήκε στο τέλος της διαδικασίας συγγραφής, ακριβώς λίγο πριν μπούμε στο στούντιο, είχαμε αυτά τα τραγούδια, το καθένα από τα οποία ήταν βασισμένο σε βρετανικό Φολκλόρ, σεταρισμένα σε διαφορετικούς χρόνους και τοπία. Ήταν υποσυνείδητα αυτό που ήθελα να κάνω, χωρίς όμως να ήταν προγραμματισμένο να το κάνω, και τότε καθώς μπαίναμε στο στούντιο μου ήρθε αυτή η φράση, και έγινε ο υπότιτλος του άλμπουμ. Έγινε μέρος του τρόπου σκέψης μας. Από την εποχή του Woodland Rites συνθέταμε άλμπουμ τα οποία πρέπει να ακούσεις από την αρχή μέχρι το τέλος. Δεν είμαστε μια μπάντα που γράφει singles.
Είναι μια εμπειρία δηλαδή ολοκληρωμένη που προσφέρεται, η οποία έχει αρχή, μέση και τέλος;
Ναι ακριβώς! Έτσι είναι και ο τρόπος που γράφουμε. Θα μπορούσες να πεις ότι είμαστε μια revival μπάντα. Τα άλμπουμ αυτά έχουν σχεδιαστεί να ακούγονται καλύτερα σε βινύλιο και σε βάθος. Ποτέ δεν μας ενδιέφερε να γράψουμε ένα hit song. Είναι αστείο γιατί πιστεύω ότι αυτό το άλμπουμ συγκεκριμένα δεν έχει απαραίτητα ένα οφθαλμοφανές single. Όταν επιλέγαμε τα singles, θα μπορούσαμε να είχαμε χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε, η εταιρεία μας μας ζήτησε τρία (singles) και τους είπαμε επιλέξτε εσείς, γιατί είναι σχεδιασμένο να ακουστεί όλο μαζί. Θέλαμε πολύ να δώσουμε βάση και έμφαση σε αυτό (το ταξίδι) με αυτό το άλμπουμ, και φαντάζομαι ότι χρησιμοποιώντας αυτή τη φράση, βοήθησε άμεσα να πούμε στον κόσμο πώς θα θέλαμε εμείς να βιώσουν τον δίσκο. Θέλω οι άνθρωποι να ακούσουν τα τραγούδια, και να πάνε να περπατήσουνε σε αυτά τα μέρη, να βρουν αυτά τα μέρη. Νομίζω ότι αυτό έγινε στην ουσία κατά λάθος στο Woodland Rites, και τώρα πλέον γίνεται πιο στοχευμένα. Νιώθω ότι είναι το πιο εμβυθιστικό κατά κάποιο τρόπο. Θέλω να μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα ακουστικά σου, να κλείσεις τα μάτια σου, και να έρθεις μαζί μας σε ένα ταξίδι τραγουδιών που επιπλέουν μαζί.
Καταλαβαίνω ακριβώς τι θέλεις να πεις. Όταν χρησιμοποιείς την λέξη εμβυθιστικό, εννοείς ότι είναι σε προσωπικό επίπεδο εμβυθιστικό, είναι κάτι που σου έφερε έμπνευση από προσωπικές σκέψεις που ήθελες να περιγράψεις, έτσι ώστε ήρθε μια φυσική ροή στον δίσκο, ή ήταν μια πιο συλλογική χρησιμοποίηση ενέργειας από την μπάντα;
Νιώθω πως πάντα θα είναι κάτι που συμβαίνει μεταξύ μας, εμάς των πέντε που καθόμαστε και γράφουμε μουσική, ειδικά μεταξύ εμένα και του Scott (Black) που γράφουμε τα τραγούδια, συνήθως μου έρχονται αρκετές πολύ λυρικές και φανατικές ιδέες, αλλά η μουσική, η μουσική και οι στίχοι, το ένα δίνει στο άλλο. Ένα άλλο πράγμα με τους Green Lung είναι ότι όταν ξεκινήσαμε, νομίζαμε ότι θα γράφαμε μόνο έναν δίσκο, και όχι κάποιον άλλον απαραίτητα, ποτέ ειλικρινά δεν είχαμε σκεφτεί ότι θα φτάναμε στον δίσκο νούμερο 3.
Ένα συναρπαστικό πράγμα δημιουργικά είναι ότι υπάρχει ένας ας πούμε «κόσμος» που έχουμε δημιουργήσει, χωρίς οι φαν να έχουν κάποια ηθελημένη συνεισφορά σε αυτό. Αυτό δεν είναι κάτι το οποίο μπορώ να ελέγξω, είμαι άνετος να βάζω τόσο σε ένα τραγούδι, ώστε να γίνεται ηθελημένα και πολύ προσωπικά, αλλά ταυτόχρονα να επιτρέπω, να δίνω χώρο στους στίχους να δίνουν στον κόσμο τη δική τους προσέγγιση. Νιώθω ότι είναι πολύ σημαντικό να δώσω αυτόν τον χώρο στον κόσμο να κατανοήσει όπως αυτός θέλει κάτι με διαφορετικό τρόπο. Αυτό που μου αρέσει με τον νέο δίσκο είναι ότι παίζοντας ζωντανά, ο κόσμος αντιδρά πολύ διαφορετικά από ό,τι μπορεί να είχα εγώ την πρόθεση στην αρχή. Όλοι παίρνουν μια διαφορετική σημασία από τα τραγούδια, και δεν θέλω ποτέ να υποδείξω ότι κοίτα να δεις, αυτή είναι η μία και μοναδική ερμηνεία αυτού του τραγουδιού.
Μπορεί δηλαδή να ερμηνευθεί με πολλούς τρόπους, αναλογιζόμενος τον διαφορετικό τρόπο που νιώθει ο καθένας μας εκείνη τη στιγμή.
Αυτό είναι αρκετά ενδιαφέρον, γιατί στα πρώτα μας τραγούδια ήμασταν κάπως πιο βασικοί, πιο μονοδιάστατοι, όπως το πρώτο μας EP για παράδειγμα, και αυτό είναι αστείο και μου φαίνεται και σωστό πια.
Θα ήθελα να σου πω ότι πάντα μου άρεσαν οι στίχοι σου, με πηγαίνουν πάντα σε ένα μέρος μακριά από τη δική μου πραγματικότητα, ζώντας εδώ στην Ελλάδα, αυτό το λασπωμένο, βουρκωμένο, ομιχλώδες δάσος είναι πολύ μακριά από τη δική μου καθημερινή προοπτική. Θα μπορούσες να μας πεις πώς βρίσκεις έμπνευση για τους στίχους σου; Είναι από την καθημερινότητα σου; Είναι κάτι που έχεις διαβάσει; Είναι κάτι στο ενδιάμεσο;
Ναι! Είναι ακριβώς κάτι ενδιάμεσο. Μεγάλωσα στην αγροτική αγγλική επαρχία με πρώτες αναμνήσεις στους τοίχους μου τους Led Zeppelin, και νομίζω ότι όταν ξεκινήσαμε την μπάντα θέλαμε να κάνουμε κάτι «βρετανικό», το οποίο να έχει τη δική του ταυτότητα. Είναι ενδιαφέρον γιατί ό,τι έχει σχέση με όλο το φολκλόρ, με όλα τα horror στοιχεία είναι πολύ βρετανικό, αλλά αυτό που είναι πραγματικά συναρπαστικό για μένα είναι ότι ακόμα και αν ο κόσμος δεν έχει εντρυφήσει σε αυτό, μπορεί να το καταλάβει. Όπως εγώ για παράδειγμα, μπορώ να νιώσω το L.A. rock. Με αυτό το άλμπουμ οι στίχοι είναι πιο συγκεκριμένοι από ποτέ. Στην πραγματικότητα όσο γράφεις μεγάλα, κολλητικά, μελωδικά τραγούδια που εξελίσσονται, είναι φανταστικό να σκεφτείς πόσο προσβάσιμα γίνονται. Πολλά έρχονται από βιβλία και ταινίες, και γενικά από το να μεγαλώνεις στη Βρετανία. Νιώθω ότι επίσης έρχεται και από άλλα συγκροτήματα. Όταν ήμουν 18 ήταν η εποχή των Electric Wizard, Ghost, Blood Ceremony, όλα αυτά τα συγκροτήματα της Rise Above. Μια φοβερή εποχή!
Συμφωνώ! Είμαι και εγώ «παιδί» της ίδιας εποχής.
Ναι! Με γύρισε πίσω στους Black Widow, Black Sabbath, τις μεγάλες prog μπάντες, που σε γυρνούσαν πίσω στα 70’s. Είναι σαν να παίρνω τις πιο extreme metal ιδέες μου, ιδέες που συναντάς στο black metal και στη doom, και να το πακετάρεις σε ένα πιο hard rock vibe. Είναι συναρπαστικό να βλέπεις αυτή την «εξευγενισμένη» μαγεία στους στίχους μου, και πολλές φορές με κάνει να γελάω, γιατί αρκετά από αυτά είναι ιδιαίτερα «βαριά» συναισθηματικά, όπως το τραγούδι “Maxine” στο τελευταίο άλμπουμ, το οποίο είναι πολύ συγκεκριμένα αφιερωμένο στην Αλεξανδρινή μαγεία. Είναι αρκετά αστείο να χρησιμοποιείς αποκρυφιστικούς στίχους σε ένα ποπ τραγούδι.
Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος συγγραφέας ή βιβλίο που επηρέασε την λυρικότητα στους στίχους σου;
Είναι πολλά πράγματα, όπως για παράδειγμα η ταινία The Wicker Man, ή το βιβλίο Mythago Wood από τον συγγραφέα Robert Holdstock από το οποίο εμπνευστήκαμε το τραγούδι “The Ancient Ways”. Νομίζω ότι είναι πιο πολύ ένα καλλιτεχνικό κίνημα, και αυτό δεν αφορά μόνο συγγραφείς από τη Βρετανία, αλλά οποιονδήποτε έχει εντρυφήσει στη μαγεία και το φολκλόρ, και οτιδήποτε έχει να κάνει με το βρετανικό τοπίο. Πολλοί από αυτούς που με έχουν εμπνεύσει δεν γράφουν καν horror ή κάτι αποκρυφιστικό, απλά γράφουν για τη φύση, όπως ο Robert McFarland, και κάποιοι άλλοι. Υπάρχουν πολλές διαφορετικές επιρροές, αλλά όλες γυρνάνε γύρω από τη φύση, το Φολκλόρ, και τη μαγεία. Είναι τα τρία πράγματα που διαβάζω και εμπνέουν τους Green Lung.
Μου αρέσουν οι ταινίες με μαγεία και ό,τι έχει να κάνει με τον Μεσαίωνα, δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο νόμο ή κανόνα που ακολουθώ. Το τελευταίο τραγούδι του άλμπουμ “Oceans of Time” είναι εμπνευσμένο από τη ταινία του Κόπολα «Δράκουλας», που ήταν στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Όταν είδα τη ταινία σκέφτηκα ότι μπορώ να φτιάξω ένα τραγούδι για αυτό. Υπάρχει μια συγκεκριμένη ατάκα στη ταινία “I crossed Oceans of Time to find you” και απλά αγάπησα την ατάκα όταν την άκουσα. Η έμπνευση μπορεί να σου έρθει ανά πάσα ώρα και στιγμή, δεν υπάρχουν συγκεκριμένοι νόμοι που να περιβάλλουν την έμπνευση, πρέπει να δώσεις στον εαυτό σου τον απαραίτητο χώρο για κάποια πράγματα να γίνουν από μόνα τους μεγάλα, και εσύ με τη δουλειά σου να τα φέρεις εκεί που θες. Σε αυτό το σημείο έχω καταλάβει πλέον ποιο μπορεί να είναι ένα τραγούδι των Green Lung, και ποιο όχι.
Μετά από όλα αυτά τα χρόνια πιστεύω ότι εσύ είσαι ο ιθύνων νους για όλα. Η ερώτηση μου είναι η εξής: από όσο γνωρίζω εσύ είσαι ο άνθρωπος στην μπάντα με τις πιο πολλές επιρροές από την doom σκηνή, ενώ ο Σκοτ είναι το κλασικό ροκ κομμάτι της μπάντας. Αυτό εσείς το δουλεύετε μαζί και το ενώνετε ώστε να βγει αυτός ο μοναδικός ήχος που μοιάζει σαν να το ξέρεις, αλλά ταυτόχρονα μοιάζει και σαν κάτι καινούριο;
Είναι πολύ ευγενικό αυτό που μου λες, δεν είναι ότι εγώ είμαι μόνο doom και ο Σκοτ είναι μόνο κλασικό ροκ, νομίζω ότι είναι και τα δυο μαζί. Και οι δυο αγαπάμε και τα δύο είδη, στις αρχές της δικής μου μουσικής καριέρας το πρώτο μου συγκρότημα ήταν ένα καθαρό doom συγκρότημα, το doom ήταν η αγαπημένη μου μουσική όταν ήμουν παιδί, και ο Σκοτ ήταν τεράστιος φαν της κλασικής ροκ. Ήταν αρκετά ενδιαφέρον γιατί εγώ έγραφα doom στίχους για μια κλασική ροκ γραμμή. Νομίζω ότι στη καρδιά του Σκοτ υπάρχει μια καθαρή ροκ οπτική, αλλά ακούς σε αυτόν Queen, Sabbath, Rainbow, ακόμα και Boston στον τρόπο που γράφει. Όπως και να έχει όμως, ό,τι γράφει πάντα βγαίνει σούπερ heavy, αλλά κατά βάθος αυτός είναι ένας μεγάλος φαν της hardcore όπως και εγώ. Ένα πράγμα που πολύς κόσμος δεν καταλαβαίνει όταν μας ακούει, είναι ότι έχει αρκετά beatdowns τα οποία στην πραγματικότητα είναι slow motion hardcore. Είμαστε επίσης τεράστιοι φαν των κλασικών, όπως οι Maiden και οι Priest. Και οι δυο αυτές μπάντες έχουν τεράστια επιρροή σε εμάς. Στο δικό μου μυαλό στην πραγματικότητα είμαστε ένα old school heavy metal συγκρότημα.
Θα συμφωνήσω η αλήθεια είναι πολύ heavy.
Θα ήθελα να σε ρωτήσω για την επερχόμενη περιοδεία σας. Ξεκινάτε τη περιοδεία σας με δύο συναυλίες στην Ελλάδα. Πες μου τις προσδοκίες σας για την επερχόμενη περιοδεία.
Είναι η πρώτη μας ευρωπαϊκή περιοδεία από τη στιγμή που βγήκε ο νέος δίσκος, βασικά είχαμε τις δύο συναυλίες στην Ελλάδα κλεισμένες από την εποχή που ξεκίνησε ο κορονοϊός, και επειδή είχαν ακυρωθεί θέλαμε να ξεκινήσουμε τη περιοδεία από εκεί, γιατί νιώθαμε ότι είχαμε αφήσει κάτι στη μέση. Ερχόμαστε τώρα από μια μικρή περιοδεία στην Αγγλία, και μπορώ να πω ότι μέχρι τώρα έχουμε φέρει το σόου μας στο επίπεδο που επιθυμούσαμε. Η δυναμική του σόου έχει μεγαλώσει, γιατί έχουμε μεγαλύτερο αριθμό τραγουδιών, επίσης έχουμε αποδεχθεί την παλιά σχολή του πώς να κάνεις ένα σόου, θα μπορούσες να το πεις και Maidenesque, θα είναι πολύ ενδιαφέρον για κάποιον που μας είχε δει πριν τέσσερα χρόνια στο street mode, θα πουν «Ωχ τι έγινε;». Εγώ θα πω ότι απλά έχουμε διανύσει μεγάλο δρόμο από τότε μέχρι τώρα. Έχει περάσει καιρός, και πλέον είμαστε αρκετά καλύτεροι μουσικοί.
Αυτή τη χρονιά θέλουμε να πάμε και σε περιοχές που δεν έχουμε ξαναπαίξει ποτέ, θα πάμε Ελλάδα, Γερμανία, Δανία, Αυστρία, θα πάμε στο Hellfest, στο Resurrection Fest, και γενικά σε μεγάλα φεστιβάλ στα οποία θα πάμε για πρώτη φορά. Γενικά είχαμε ένα περίεργο ξεκίνημα σαν συγκρότημα, είχαμε κυκλοφορήσει το Woodland Rites, το οποίο είχε πολύ μεγάλη επιτυχία στην underground σκηνή, και μετά έσκασε η πανδημία για δύο χρόνια. Πήραμε τα πάνω μας όταν κάναμε περιοδεία με τους Clutch, στην οποία είχαμε την ευκαιρία να έχουμε αρκετό χρόνο στο δρόμο για να μπορούμε να αναπτυχθούμε και να δέσουμε σαν συγκρότημα. Μέσα μου νιώθω ότι η εμπειρία πέντε εβδομάδων περιοδείας με τους Clutch απεικονίζεται στο νέο μας άλμπουμ. Θέλουμε να παίζουμε όσο πιο πολλά live γίνεται, γιατί είναι μια εμπειρία που μόνο καλό μας κάνει.
Πώς προετοιμάζεστε για μια επερχόμενη περιοδεία; Σε μουσικό και σε προσωπικό επίπεδο;
Όλοι μας είμαστε κάτοικοι Λονδίνου, οπότε κάνουμε πρόβα μια φορά την εβδομάδα. Συνήθως δεν μπορώ να πω ότι κάνουμε εξάσκηση, απλά παίζουμε μουσική μαζί, ή δουλεύουμε πάνω σε νέα τραγούδια. Έχει φύγει το πράγμα από το ας κάνουμε απλά πρόβα για να παίξουμε live, μιας και προσπαθούμε να δώσουμε στο κόσμο τα πάντα από αυτά που θέλει να ακούσει, για παράδειγμα αν κάποιος είναι πολύ φίλος του πρώτου μας άλμπουμ θα πάρει αρκετή δόση τραγουδιών από αυτό, όπως επίσης ένας που μας γνώρισε μόλις τώρα από το νέο μας άλμπουμ θα μπορεί και αυτός να ευχαριστηθεί, γιατί θα υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός τραγουδιών από τον νέο μας δίσκο.
Μας αρέσει να παίρνουμε ρίσκα, να τεστάρουμε τους εαυτούς μας για να δούμε πού θα βγει. Πολλά από τα τραγούδια μας εξελίσσονται κατά τη διάρκεια του live. Για παράδειγμα υπάρχουν αρκετά συγκροτήματα που στα live παίζουν τα τραγούδια τους όπως ακριβώς στον δίσκο. Π.χ. το τραγούδι “Reaper’s Scythe” από το άλμπουμ “Black Harvest”, δεν είναι και το καλύτερό μας τραγούδι, σε αριθμό ακροάσεων στο Spotify, αλλά καταφέρνει να ανεβάζει πολύ το κοινό και να το βάζει στη σωστή διάθεση. Είναι πολύ δυνατό τραγούδι για live. Είναι πολύ ενδιαφέρον να φτιάξεις ένα σετ τραγουδιών για ένα live και να ψάξεις να βρεις τον σωστό ρυθμό για το καλύτερο δυνατό σετ. Ένα πράγμα που μου φάνηκε εκπληκτικό στην περιοδεία με τους Clutch ήταν ότι άλλαζαν το setlist κάθε βράδυ, ήταν εκπληκτικό να τους βλέπεις να το κάνουν αυτό κάθε βράδυ από καθαρή αγάπη για τη μουσική τους. Και καταλαβαίνεις όταν τους παρακολουθείς ότι ακόμα και αν δεν ήταν τόσο «διάσημοι» μουσικά, πάλι το ίδιο θα έκαναν. Θα ήθελα και εγώ κάποια στιγμή να μπορώ να πω ότι έχω ένα κατάλογο τραγουδιών κατάλληλο για να κάνω κάτι παρόμοιο. Δεν έχω νιώσει ποτέ ότι τα άλμπουμ μας είναι απλά άλμπουμ δύο τραγουδιών και τα υπόλοιπα είναι fillers. Φέτος έχουμε πει στη περιοδεία να προσπαθήσουμε να κάνουμε «εκπλήξεις» στα σετ μας.
Υπάρχει μια τέτοια έκπληξη για μας στην Ελλάδα;
Θα δούμε…
Όταν ηχογραφούσαστε στο στούντιο για τον νέο σας δίσκο, περιμένατε ποτέ ότι ο νέος σας δίσκος θα πάρει τόσο καλές κριτικές από σχεδόν κάθε περιοδικό και website;
Όχι, καθόλου. Κάθε φορά που γράφεις ένα άλμπουμ γυρνάς στο μηδέν. Σίγουρα έχεις καλύτερη εμπειρία και ξέρεις να κάνεις τα πράγματα καλύτερα από πριν, εμείς ποτέ δεν θέλουμε να δημιουργούμε ένα άλμπουμ με βάση το τι περιμένει η αγορά της μουσικής, αλλά δημιουργούμε με βάση αυτό που μας αρέσει. Η παραγωγή αυτού του δίσκου είναι πιο ακριβή, και ακούγεται πιο προσβάσιμη σε όλους. Ακούγεται πιο πολύ σαν κλασικός δίσκος, κάνουμε αυτό που πάντα θέλαμε, απλά τώρα με καλύτερο budget. Η αλήθεια είναι ότι είναι αρκετά «περίεργο», έχει πολλά πλήκτρα, έχει περάσματα τα οποία είναι prog, έχει μέρη τα οποία είναι pop, και έχει πολλά τα οποία είναι heavy. Θέλαμε να το τραβήξουμε όσο περισσότερο γίνεται, αλλά να μη περάσουμε τα όρια που εμείς θέλουμε ώστε να συνεχίσει να ακούγεται σαν Green Lung.
Ήμουν εντελώς προετοιμασμένος στο να το μισήσει παντελώς ο κόσμος, στο τέλος ήμουν πολύ χαρούμενος που άρεσε σε πολύ “heavy metal” κόσμο ο ήχος αυτός. Θα μπορούσαμε να είχαμε γράψει το Woodland Rites ξανά και ξανά, αλλά δεν το κάναμε. Πολύς κόσμος θα πει ότι του άρεσε πιο πολύ όταν είχαμε αυτό το doom και Sabbath ήχο, και δεν μου αρέσουν οι πολλές αρμονίες και μελωδίες που θυμίζουν Queen, αλλά αυτό για εμένα είναι τέλειο αν σου αρέσει ο πρώτος δίσκος. Εμείς σαν μουσικοί όμως βαριόμαστε εύκολα, και θέλουμε να εξελισσόμαστε. Θέλω να νιώσω την έξαψη, να βγω έξω από τα νερά μου σε κάθε νέο δίσκο, θέλω να φοβηθώ λίγο πριν το γράψω. Σίγουρα δεν έχω νιώσει ποτέ πιο χαρούμενος για το τρόπο με τον οποίο βγήκε τελικά αυτό το άλμπουμ. Πολλές φορές αυτό που εσύ μισείς, για κάποιον άλλον είναι το αγαπημένο του. Μπορείς να τρελαθείς αν παίξεις μόνο αυτό που θα ήθελε το κοινό σου. Εμείς θα είμαστε χαρούμενοι όσο μπορούμε να δίνουμε το καλύτερο εαυτό μας και να καινοτομούμε στον ήχο μας. Η μεγαλύτερη μερίδα των φαν μας προέρχεται από online φίλους σε όλον τον κόσμο, σε μέρη στα οποία δεν έχουμε παίξει ποτέ, και φέτος νιώθω ότι στην Αγγλία κάναμε το επόμενο βήμα, βγήκαμε από την αφάνεια στα περιοδικά και μπήκαμε στη πρώτη σελίδα, μπήκε ο δίσκος μας στο top 10 του Κerrang!. Νιώθω ότι πιστωθήκαμε επιτέλους τη δουλειά μας, και είναι ωραίο αυτό. Πολλοί μπορούν να προσποιηθούν ότι δεν θα τους ενδιέφερε η αναγνώριση από ένα τέτοιο περιοδικό, αλλά εγώ θα ήταν ψέματα να πω ότι δεν μου αρέσει.
Πόσο σημαντικό είναι το feedback που παίρνετε από το κοινό για εσάς, υπάρχει συγκεκριμένη αλληλεπίδραση με το κοινό που έχεις ξεχωρίσει τελευταία;
Στη περιοδεία μας στην Αγγλία είχαμε τις καλύτερες από ποτέ αντιδράσεις από το κοινό, το άλμπουμ είχε κυκλοφορήσει μόνο δύο εβδομάδες και ο κόσμος τραγουδούσε τους στίχους, και αυτό είναι πολύ όμορφο και εκπληκτικό για μένα. Ήταν μια γυναίκα η οποία κατά τη διάρκεια του “Oceans of Time” έκλαιγε, και όταν της έπιασα κουβέντα γιατί την είδα χάλια, μου είπε ότι το τραγούδι της θύμισε τη νεκρή της γάτα. Εγώ δεν έγραψα ποτέ το τραγούδι για μια γάτα, αλλά είναι ωραίο το ότι η μουσική συγκινεί διαφορετικά τον καθένα. Κατά κάποιον τρόπο, τις πρώτες μας μέρες σαν συγκρότημα, ο κόσμος στα live ήταν πιο δοσμένος στα riff και στο mosh. Αυτές οι μέρες έχουν περάσει πια, όσο και να μου αρέσουν τα moshing pits.
Εκτός από την επερχόμενη περιοδεία σας, υπάρχει κάποιο άλλο πρότζεκτ ή συνεργασία που ετοιμάζετε;
Σίγουρα. Εγώ και ο Σκοτ γράφουμε συνέχεια, και όσον αφορά τη θεματολογία του επόμενου δίσκου ήδη ξέρω τι θέλω να έχει, αλλά θα χρειαστούν κάποια χρόνια δουλειάς για να το φτάσω εκεί που θέλω. Δεν βιαζόμαστε να φτάσουμε εκεί, έχουμε κάνει ήδη κάνει τρία άλμπουμ σε έξι χρόνια. Θέλουμε να συνεχίσουμε να γράφουμε, θέλουμε να συνεχίσουμε να γινόμαστε καλύτεροι στα live μας. Θέλουμε να χτίσουμε ένα καλό live show, και να επενδύσουμε πάνω σε αυτό. Έχουμε πολλές ιδέες για κυκλοφορίες, που θα προηγούνται του επόμενου δίσκου.
Tom, σε ευχαριστώ πολύ που μοιράστηκες μαζί μας τα μελλοντικά σας σχέδια, σε ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που διέθεσες για εμάς. Αναμένουμε με μεγάλη αγωνία το live της Αθήνας, και θα τα πούμε από κοντά.
Και εγώ το ίδιο! Τα λέμε από κοντά!
***ENGLISH VERSION***
Hello Tom! We would like to welcome you to Rockin’Athens, and we would like to tell you that we are very happy to have you here with us. We are anticipating your upcoming concert this March in Athens.
Thank you very much! We are anticipating it too, this concert is something that we are postponing since the pandemic started in 2020, and I think that finally it’s time for us to play here and reward you for this anticipation.
Regarding your new album I would like to start with a phrase that is used ‘’a journey into occult Albion‘’, it really triggered me in a positive way from the beginning. I would like you to describe your point of view. What is this journey? What secrets does it have? What is dwelling beneath it?
I think it was something that really came together at the end of the recording, at the writing process of the album right before we hit the studio. We already had these songs, each of which was based on a different set of British folklore, set in different times and landscapes, it was subconsciously what I wanted to do without it being already programmed to be done, and then as we were about to go into the studio this phrase just came to me, and it actually became the subtitle of the album. It became a way of thinking for us, from the Woodland Rites era, we were writing our albums in a way that you have to listen to them from beginning to end. We are not a “singles” band.
So, you say that this is an experience that has a beginning, a middle part, and an ending?
Yes, exactly, that’s the way that we write. You could actually say that we are kind of a revival band. These albums have been designed to be listened to in a vinyl, and in depth I guess, we have never really been interested to write a hit song. It’s funny, because I believe that with this album in particular it really doesn’t necessarily have an obvious single. When we were coming up with the singles, we could have used anyone our label asked for, and we told them you can choose, because it is designed to be listened in a flow. We really like to emphasize on it, and I imagine that using this phrase helped immediately to say to the world how we are living this album. I want people to listen to these songs and walk through the landscapes, find these places. I think that this actually happened by accident in Woodland Rites, and now it has become a more intentional thing. I think that in a way it’s more immersive. I want you to be able to use your headphones, close your eyes, and come with us in a journey of songs that flow together.
I understand completely what you are trying to say. When you use the word “immersive”, you mean immersive οn a personal level, or is it something that brought you inspiration from personal thoughts that you wanted to describe, and then a natural flow came to the album, or was it more of a collective use of energy from the band?
I always feel that it’s something that happens between us, as 5 guys that we’re sitting down and writing music, especially between me and Scott, who are the songwriters. I usually have lots of very lyrical and fanatic ideas for the music, but the music and the lyrics just add to each other. Another thing with Green Lung is that when we began, we actually thought that we were going to record only one album and nothing more, so we never – ever – thought that we would reach album number three. A really amazing thing creatively-wise is that there’s some kind of world that we have created, without the fans having some actual input into that. This is something that I cannot control. I’m very comfortable into putting enough into a song, so it becomes intentional and very personal, but also allowing enough room into the lyrics, so people can put their own imagination into it. I feel that it is very important to allow this space for people to interpret in their own way. The thing that I like in this new record is that playing live, people respond very differently from what I have originally the intention for them to do. Everyone gains a different meaning from the songs, and I never want to dictate that ,look, this is the one and only true meaning of the song.
It can be Interpreted in many ways, depending on how somebody is feeling at that given moment.
Yes, exactly. This is quite interesting, because in our early songs we sounded a bit more basic, more one-dimensional, like our first EP for instance, and that’s kind of fun. Yeah, that makes very sense.
I wanted to tell you that I always like your lyrics, they take me into a place far from my reality, living here in Greece, this muddy foggy forest is far away from my daily perspective. Can you please tell us where you take your inspiration from, for your lyrics? Is it from your everyday life, is it something you read, is it something in between?
Yes exactly. Tt’s something in between. I grew up in the rural English countryside, with my first memories on my walls being led Zeppelin, and I think that when we started the band we wanted to do something very British, that has its own identity. it is very interesting, because everything that has to do with folklore, with all the horror elements, is very British, but the thing that is more fascinating for me is that even if people don’t have a context to these things, even if they are not accustomed to it, they can understand it. For me for example, I can relate to L.A. rock. With this album, the lyrics are more specific than ever, in reality as long as you write big hooky and full of melody songs that evolve it’s fantastic to think how accessible they become. A lot of it comes from books and from movies, and in general, from growing up in Britain, I also feel that it comes from other bands as well. When I was growing up, at 18, it was the Electric Wizard era, Ghost, Blood Ceremony, all these bands of Rise Above.
I totally agree, I’m a kid of this era too.
Yeah, it was a marvelous era. It took me back to Black widow, Sabbath the great prog bands that take you back to the 70s. It’s like taking more extreme metal ideas that you find in black metal and doom and package it into a more hard rock vibe. It’s fascinating to see this niche witchcraft in my lyrics, and many times it makes me laugh, because many of these are especially heavy emotionally. Like the song “Maxine” for example, in our last album, which is specifically dedicated to Alexandrian witchcraft. It’s very fun to use old cult lyrics into a pop song.
Is there a specific writer or a book that has affected your lyricism?
It is lots of things. For example, the most obvious is the movie The Wicker Man, or the book Mythago Woods from author Robert Holdstock, which inspired us for the song “The Ancient Ways”. I think it is more of an art movement, and that doesn’t only affect the writers from Britain, but anyone that has delved in witchcraft and folklore, and anything that has to do with the British landscape. Many of the people that have inspired me don’t even write horror or something occult, they just write about nature, like Robert MacFarland, and many more. There are many different influences, but they all take me back to nature, folklore and witchcraft, these are the three things that I read and get inspired from, for Green Lung. I like fantasy to some extent, anything that has to do with the Middle Ages. I don’t have any specific rule or law that I follow. The last song of our album “Oceans of Time” is inspired from the movie of Francis Ford Coppola’s Dracula, which was in the early 90’s, when I was watching the movie, I thought I can make a song of this. There is a specific line in the movie “I crossed oceans of time to find you“, and I just love this line. When I first heard it, I thought inspiration can come at any given time, there are no specific rules regarding inspiration, you just have to give yourself enough space for some things to be great on their own, and with your effort you can bring them where you want. At this point, I know which song can be a Green Lung song, and which not.
After all these years, I believe that you are the mastermind behind everything. My question is, from what I know, you are the person in the band with the most doom influences, and Scott is more of a classical rock part of the band. Is this something that you work together for, and you merge it, so this unique sound can come out, so that sounds like something you know, but simultaneously sounds like something new?
That is very kind, and it is kind of what we hope. It’s not that I’m just doom, and Scott is just classic rock. I think it’s both things. We both like both genres. In the beginning of my musical career, my first band was a pure doom metal band. Doom was my favorite music when I was a kid, and Scott was a huge fan of classic rock. It was quite interesting, because I wrote doomy lyrics for a classic rock line. I think that in Scott’s heart there’s a pure rock perspective, but you can hear in him Queen, Sabbath, Rainbow even Boston, in the way he writes. Either way, anything he writes always comes out super heavy, and in a way he is a great fan of hardcore, as I am too. A thing that a lot of people don’t understand when they listen to us, is that there are a lot of beat downs, that in reality are slow motion hardcore. We are huge fans of the classics, like Maiden and Priest. Both those bands are a great inspiration for us. In my head, we’re just an old school heavy metal band.
I will agree it’s really heavy.
I would like to ask you about your upcoming tour. You start your tour with two concerts in Greece. Please tell me your expectations about this tour.
It is our first major European Tour since the record got out. Basically, we had these two concerts in Greece booked from the time of the pandemic, and because they were canceled, we wanted to start our tour from there, because we felt we had left something unfinished. We come now from a small leg tour in England, and I can say that until now we have brought our show to the desired level that we want. The dynamics of the show have grown, because we have a bigger song list, we have also embraced the old school and how to do a show, you can actually describe it as Maidenesque. It will be very interesting for someone that saw us four years ago on street mode, and they will say “What happened here?”. I just say that we we’ve come down a long road to come here, it’s been a long time, and we’re better musicians now.
This year we want to go to places that we’ve never played before, we will go to Greece, Germany, Denmark, Austria. We will go to Hellfest and Resurrection Fest and in general to big festivals for the first time. We had a strange start in general like a band, we had released Woodland Rites that had a huge success in the underground scene, and then the pandemic happens for two years. We really started getting better when we toured with Clutch, where we had the opportunity to have a lot of time on the road, so we can bond and develop as a band. Inside me I feel that this five-weeks experience of touring with Clutch can be seen in our new album. We want to play as much lives as possible, because it is an experience that only makes us better. It is an enriching thing.
How do you prepare for an upcoming tour, on a personal and a musical level?
Well, all of us live in London, and we practice once per week usually. Often we are not really practicing, we just play music together. Working on new songs. The thing has changed from let’s just practice to play live on the road. We are trying to make a show where someone that wants to listen to, for example, if someone is a big fan of our first album, he will take enough of those songs he likes, as for a new fan that just heard of us, he’ll have a good time too, because there is going to be a great number of songs from our new album too. We like to take risks, to test ourselves, and see the outcome. A lot of our songs develop during the live, for example there are a lot of bands which when they perform live, they play their songs exactly as they are on the record. For example, our song “Reapers Scythe”, from our album “Black Harvest” isn’t our best song by a long way, if you take how many people are listening to it in Spotify, but it manages to get the crowd up and going and set them in the right mood. It’s a very strong live song.
It’s very interesting to fix a set list of songs for a live show and search for that right pace, for the best setlist. The thing that I found amazing while touring with Clutch, is that they were changing their setlist every night, it was amazing watching them doing it every night out of pure love for their music, and you instantly understand when you watch them, that even if they weren’t big, they would still do the same. I would like at some point to say that I have a catalog of songs suitable to do something similar. I have never felt that our albums are just a three-songs album, and the rest are fillers. This year we have said that in our tour we will try to have some kind of odd surprises in our setlists.
Should we expect some kind of odd surprises here in Greece?
We shall see…
When You were recording in the studio your new album, did you ever expect that it will receive such good critics in nearly every magazine and website?
Not really. Every time you write an album you go back to square one, surely you have better experience. And you know how to do things better than before. We never want to fix an album with what the music industry wants, but we create with it what we want. In some ways, the production of this record is more expensive, and it sounds more accessible, it sounds more like a classic album. We do what we always wanted, but now with a better budget. Truth is that it’s quite got more weird synths, it goes proggy in places, it has pop parts and a lot of heavy parts. We wanted to push it as much as possible, but not cross the lines of what Green Lung should sound like. I was totally ready for people to hate it completely. In the end, I would be very happy that a lot of heavy metal people liked that sound. We could have just done Woodland Rites again and again, but we didn’t. A lot of people would say that they liked more the doomy and Sabbath sound, and that they don’t like the melodies in harmonies that sound like Queen, but for me this is perfect if you like the first album.
We, as musicians, get bored easily, and we like to evolve. I want to feel the burn, I want to get scared in every new record, I want to get scared before I write. I have never felt happier about the way that the album finally came out. Many times the thing that you hate the most is something that the other one likes the most. You can get crazy if you play only what the audience wants to listen to. We will be happy as long as we can give our best selves and innovate our sound. Our largest fan base is actually from friends that are originally online friends, from all over the world, from places we have never played before, and I feel that this year in the UK we did our first step. We came out of the footnote and hit the front page of magazines; our record went at the top 10 of Kerrang! magazine. I feel that we finally get the credit for our work, and this is very nice. Many can fake and say that they would not like the recognition from such kind of magazines, but I will not lie and say that I didn’t like it. I am very happy.
How important is the feedback that you get from the audience? Is there any certain fan reaction that has stood out lately?
In our tour in the UK, we had the best reactions from the audience. The album had only come out for like two weeks, and people were singing the lyrics and this is an amazing and beautiful thing for me. There was this lady which was crying during our song “Oceans of Time”, and when I finally talked to her, she told me that it reminded her of her dead cat. I never wrote the song about a cat, of course, but it’s beautiful when music moves people in different ways. In a way, in our early days as a band, people at live shows were mostly given into the riffs and the mosh. There are always going to be riffs. Its nice when music affects people. On this last tour, it felt like people weren’t there only for the moshing pits. These days are long gone, as much as I love moshing pits.
Aside from your upcoming tour, is there any other project or collaboration that you are starting?
For sure. Me and Scott are constantly writing music, and I kind of know already the theme of the new album. it will take some years of work for me to take it where I want it to be, we are not rushing to go there. We’ve been busy, we have already done three albums in six years, we want to continue to write, we want to continue to become better when we play live, we want to build a good live show, and invest on that. We have a few ideas in terms of releases that will come before our next album.
Tom, thank you very much for sharing with us your future plans, and thank you for the time that you gave us. We expect your upcoming live in Athens, we’ll see you there!
Me too, see you there!
