«Τι συναρπαστικό album είναι αυτό!», αναφώνησα από τα πρώτα λεπτά, της πρώτης ακρόασης του ντεμπούτου των Πατρινών Goodbye Bedouin, που μας συστήθηκε στις 29 Μαΐου του 2020 από την Inner Ear Records, για να αποτελέσει μία από τις πιο άρτιες, φρέσκες και καλοδουλεμένες κυκλοφορίες του έτους. Με το διάστημα που διαδέχεται την καραντίνα, να μην έχει καταφέρει να «ταρακουνήσει» τα μουσικά μου ακούσματα, πλανώμενο σε ένα κλίμα χλιαρότητας, η δουλειά του πενταμελούς psych garage συγκροτήματος, μολονότι έφτασε ετεροχρονισμένα στ’ αυτιά μου, καταφέρνει να ανατρέψει τη μονοτονία και να σκορπίσει στα ηχεία ένταση κι ενθουσιασμό, μέσα από τον εφευρετικό χαρακτήρα των συνθέσεών της και τις ηλεκτρισμένες κιθάρες, που μαγνητίζουν, για να μας ωθήσουν έπειτα να ξεζουμίσουμε το The Shaking People, αχόρταγα και με αμείωτο ενδιαφέρον, από την αρχή έως το τέλος του.
Με το indie rock να καθίσταται εφαλτήριο και «εγκέφαλος» της μπάντας, καθώς όλα τα μέλη της στο παρελθόν απάρτιζαν συγκροτήματα του είδους, και τη γοητευτική για τους λάτρεις του garage, μεταφορά των 60s, σε έναν vintage και συνάμα πρωτότυπο ήχο του σήμερα, που διόλου έχει να «ζηλέψει» κάτι από εκείνον των συγκροτημάτων του εξωτερικού, οι Goodbye Bedouin μας προσφέρουν εννέα δημιουργίες γεμάτες κιθαριστική πανδαισία, συνοδευόμενες από τη ζωηράδα των κρουστών και τον μοντέρνο, υπέροχα ταιριαστό στον ήχο τους, χαρακτήρα της φωνής του Βασίλη Σμπήλια.
Από το αριστουργηματικό, σαρωτικό εναρκτήριο κομμάτι “We’re On A Mission (Freak Out)”, μέχρι το πιο σκοτεινό, κιθαριστικής όασης closing track “Cherry Lane” και τα πιασάρικα, ρυθμικά hits “Prove Me Wrong”, το up-tempo “Stupid” και το εθιστικό “Pink”, οι «Βεδουίνοι» της Πάτρας, λοξοδρομώντας από τους ήχους της ερήμου, γίνονται οι “saviors” του εγχώριου (και όχι μόνο) garage rock revival. Διαθέτοντας τη μαεστρία εκείνη που καταφέρνει να μπλεντάρει την κατάλληλη αναλογία εμπορικού και ωμού, ακατέργαστου garage ήχου, αντλούν στιχουργικά έμπνευση απ’ το ηλεκτρισμένο άστυ, για να τη «μεταγγίσουν» στις ατμοσφαιρικές δημιουργίες τους.
Το punk, ασπρόμαυρο εξώφυλλο του δίσκου, το artwork του οποίου έχει επιμεληθεί ο Ogust, είναι εξίσου εντυπωσιακό με το περιεχόμενο, ενώ η ηχογράφησή του πραγματοποιήθηκε στο Noisebox Studio στην Πάτρα και ολοκληρώθηκε τον Μάιο του 2019, έπειτα από δουλειά περίπου δύο χρόνων. Η καλοδουλεμένη μίξη και παραγωγή, είναι αποτέλεσμα του έργου του παραγωγού τους, Διονύση Μπάστα, αλλά και των Goodbye Bedouin, και το mastering ανέλαβε ο Γιάννης Χριστοδουλάτος στο Sweetspot στα Εξάρχεια. Επισημαίνοντας μονάχα την επιθυμία του λιγότερο «γυαλισμένου» ήχου σε μελλοντικές κυκλοφορίες και περισσότερο διαποτισμένου από το βρώμικο, live στοιχείο του συγκροτήματος που αναδύεται από τις υπόγες, το The Shaking People γίνεται το album που θέλουμε να ακούσουμε ξανά και ξανά, ωσότου οι συνθήκες μας επιτρέψουν να το χορέψουμε με πάθος κάτω από κάποιο stage.
