Στην αναμονή μιας ακόμη σπουδαίας εμφάνισης των GoGo Penguin στη χώρα μας, βάλαμε κάτω τα albums τους, τα ακούσαμε, και ανακαλύψαμε εκ νέου γιατί αυτοί οι τύποι από το Μanchester μας έχουν κλέψει τις καρδιές.
Fanfares (2012)
Επηρεασμένο σε σημεία από την electronica σκηνή (βλέπε Aphex Twin, Massive Attack κ.α.) αλλά και από τους κλασσικούς Debussy και Shostakovich, το ντεμπούτο των Gogo Penguin έκανε όσο ντόρο χρειάζεται μια κυκλοφορία για να δημιουργήσει ένα underground saga και μια γερή βάση για το μέλλον. Αργά αλλά σταθερά, το “Fanfares” μπούκαρε με το spaced-out θράσος του στις jazz λίστες της χρονιάς (και όχι μόνο). Με αιχμή του δόρατος, το αφιερωμένο στον αδικοχαμένο Esbjorn Svensson εναρκτήριο “Seven Sons Of Bjorn” και τα υπνωτικό από-άλλο-πλανήτη groovy μοτίβο του “Last Words”, οι Gogo Penguin ανακάτεψαν τη nu-jazz τράπουλα κυκλοφορώντας ένα μικρό διαμαντάκι.
v2.0 (2014)
Με τον Nick Blacka πλέον στη θέση του Grant Russel στο μπάσο, η δισκογραφική επιστροφή της μπάντας απ’ το Μanchester φέρνει μαζί της και νέες συνθετικές τακτικές, ξεκλέβοντας break beats και hip hop ρυθμούς χαρίζοντας ένα ιδιαίτερο twist στον ήχο τους. Τα βλέμματα γυρίζουν, αρχίζουν να γεμίζουν venues και γίνονται το next big thing της σκηνής. Αν και ο μύθος λέει πως προσπαθούσαν να αποφύγουν τον χαρακτηρισμό ως “jazz trio”, το “v2.0” τους έβαλε στη shortlist με τις υποψηφιότητες για το Mercury Prize στην κατηγορία τους. ‘Αν έπρεπε να διαλέξουμε ένα και μόνο τους album πάντως, σίγουρα μάλλον θα ήταν αυτό. Εξαιρετικό απ’ την αρχή έως το τέλος.
Man Made Object (2016)
Έχοντας πλέον υπογράψει στο ιστορικό jazz label της Blue Note, οι Gogo Penguin συνεχίζουν το εμπνευσμένο έργο τους, με ακόμη μια σημαντική κυκλοφορία. Αν και δίχασε για λίγο τους λάτρεις του jazz status τους με την -κατά τόπους- χορευτική ενέργεια του, το “Man Made Object” είναι ένα ακόμη σταθερό βήμα μπροστά, με κάποιες απ’ τις καλύτερες στιγμές της δισκογραφίας τους να βρίσκονται εδώ. Εξάλλου, όπως και οι ίδιοι είχαν δηλώσει εκείνη την περίοδο: “Μας καλούσαν να παίξουμε σε jazz venues, και ο κόσμος κατέληγε να χορεύει”
A Humdrum Star (2018)
To “A Humdrum Star” είναι ένα ακόμη συνθετικό jazz blend με ετερόκλητα μουσικά genres που αν και δε σου κάνει “κλικ” με την πρώτη -και την σχεδόν ambient εισαγωγή του-, αναπτύσσεται σταδιακά σε μια από τις καλύτερες κυκλοφορίες τους. Χωρίς να έχει το track που θα κάνει τη διαφορά, η ιδιαίτερη συνοχή του και το μινιμαλιστικό concept του, το album αυτό είναι ένα απρόβλεπτο αστρικό μουσικό ταξίδι, που ξεφεύγει από κάθε απόπειρα κατηγοριοποίησης του. Άλλη πίστα τελείως.
Gogo Penguin (2020)
Ώριμοι πλέον (και ηλικιακά, μα και μουσικά), οι Gogo Penguin κατεβάζουν ταχύτητες, κυκλοφορώντας μια ακόμη δουλειά με υψηλές προδιαγραφές. Με τον “παράγοντα έκπληξη” σχεδόν να λείπει απ’ τις συνθέσεις τους, οι βρετανοί επιστρέφουν σε πιο βασικές συνθετικές jazz δομές, κρύβοντας όμως το ταλέντο τους στις λιγότερο τολμηρές στιγμές του album. Αν και κέρδισαν εκ’ νέου τις εντυπώσεις -και ένα ακόμη πιο mainstream κοινό- το ομώνυμο αυτό δισκάκι τους, αν και είναι γεμάτο με εξαιρετικές ιδέες, δεν φτάνει στο ιδανικό peak για να κερδίσει τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Βέβαια, το remixed album που κυκλοφόρησε ένα χρόνο αργότερα, άλλαξε εντελώς την άποψη μας.
