Οι πρωτοπόροι της Palm Desert σκηνής (του desert/stoner rock ντε), επιστρέφουν με τη 13η δουλειά τους. Οι Fu Manchu, στα σχεδόν 35 χρόνια της καριέρας τους, δεν μας έχουν απογοητεύσει ποτέ.
Με μια σταθερά καλή δισκογραφία -και άλλοτε εξαιρετική- οι Καλιφορνέζοι επιμένουν σε γκαζιάρικες κυκλοφορίες, αντλώντας έμπνευση από την αμερικάνικη 80’s hardcore punk σκηνή, τα sabbath-ικά classic rock riffs, και τη -μαγική- ενέργεια του fuzz ήχου. Με μια συνεπή fan base από τη δεκαετία του ’90 και δώθε, οι Fu Manchu έχουν εξελιχθεί σε ένα cult φαινόμενο του heavy rock ήχου. Και εν έτει 2024, οι Αμερικανοί επιστρέφουν πιο cool, και πιο σημαντικοί από ποτέ.
Το πρόσφατο “The Return Of Tomorrow”, είναι -ίσως- το καλύτερο album των Fu Manchu της τελευταίας 15ετίας. Μετά την ευχάριστη έκπληξη του προ εξαετίας εντυπωσιακού “Clone Of The Universe”, το group επιστρέφει στον γνώριμο catchy ήχο που μας έχει συνηθίσει, μα αυτή τη φορά το songwriting βρίσκεται σε εξαιρετικά εμπνευσμένα επίπεδα.
Εισαγωγή με το εκρηκτικό “Dehumanizer”, συνέχεια με τα “Loch Ness Wrecking Machine” και “Hands Of The Zodiac”, και εδώ όλα θυμίζουν εποχές “Start The Machine” (2004) και “We Μust Obey” (2007). Τσαμπουκάς, κολλητικά ρεφρέν, σπουδαία solos, και Καλιφορνέζικο coolness. Οι old school hardcore επιρροές τους κάνουν και εδώ την εμφάνιση τους, με τα “Haze The Hides” και “Roads Of The Lowly” (εδώ ίσως έχουν και το πρώτο heavy breakdown της καριέρας τους) να ξεκλέβουν λίγο παραπάνω από τον θαυμασμό μας. Από την άλλη, εδώ μέσα έχουμε και μερικές από τις πιο όμορφες mid-tempo στιγμές του group (“What I Need”, “High Tide”) που ξεχωρίζουν στο δεύτερο -πιο χαλαρό- μισό του album.
Το “The Return Of Tomorrow” είναι από τις κυκλοφορίες που παρά τα γνώριμα -σχεδόν κλισέ για τον ήχο- χαρακτηριστικά του, μπορεί να αντέξει στον χρόνο, και να σταθεί άνετα δίπλα στις κλασικές στιγμές του genre. Οι Fu Manchu είναι εγγύηση, και ίσως το σημαντικότερο εν ζωή group μιας ολόκληρης σκηνής.
