Η πολυαναμενόμενη επιστροφή των Foo Fighters μετά την τραγική απώλεια του Taylor Hawkins τον περασμένο χρόνο είναι πλέον γεγονός. Με το βαρύ κλίμα ως πηγή έμπνευσης (ο Dave Grohl έχασε πρόσφατα και την μητέρα του) οι αμερικανοί rockers κυκλοφορούν το ενδέκατο κατά σειρά studio album τους “But Here We Are”, δηλώνοντας ξεκάθαρα στον μουσικό πλανήτη πως είναι ακόμη εδώ.
Το τραγικό momentum αυτής της κυκλοφορίας -πέρα από τις ούτως ή άλλως μεγάλες προσδοκίες- έδωσε παράλληλα και μια μοναδική ευκαιρία στο group να ξεπεράσει (για λίγο έστω) τις mainstream-arena rock εμμονές του. Aν και πισωγύρισμα στις παλιές καλές εποχές (που σημασία είχε το album και όχι τα singles) δεν το λες, η νέα δουλειά των Αμερικανών καταφέρνει να χαρίσει στους fans κάποιες σημαντικά αξιομνημόνευτες στιγμές, κατατάσσοντας το απ’ ευθείας στις πιο συμπαθητικές κυκλοφορίες τους.
Με τον Dave Grohl στα credits πίσω απ’ τα τύμπανα, και τη συνεισφορά του Josh Freese (A Perfect Circle, Nine Inch Nails κ.α.) ως ιδανικός session μουσικός στην live απόδοση τους -ά, ήταν και στους Vandals αυτός, που έπαιζαν για τα U.S. τρούπς στο Ιράκ μα δε το λέμε- οι συνθέσεις του “But Here We Are” ξεπερνούν κατά πολύ τις μέτριες -σχεδόν αδιάφορες- τελευταίες δουλειές τους. Αν και το πιο “εναλλακτικό” κοινό τους δε θα το κερδίσουν πίσω (ότι έγινε-έγινε με το υπέροχο “Wasting Light”) μα κομμάτια όπως τα “Rescued”, “Nothing At All”, “The Glass” και το δεκάλεπτο έπος του “The Teacher” παραπέμπουν στις πιο όμορφες εποχές τους.
Οι Foo Fighters δείχνουν να ξέρουν να διαχειρίζονται τον πόνο και την απώλεια και να τα κάνουν τέχνη. Δεν ξέρουμε αν η μελωδική, mid-tempo ατμόσφαιρα του “But Here We Are” λυτρώσει τους δημιουργούς του, πάντως οι fans του group θα βρουν εδώ μια ιδιαίτερα εμπνευσμένη version της αγαπημένης τους μπάντας.