Ανταπόκριση: Κώστας Σακαλής / Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη
Έφτασα στο Κύτταρο αργοπορημένος, αλλά ευτυχώς για εμένα το live άργησε να ξεκινήσει. Δεν έχασα ούτε λεπτό λοιπόν από τους Stars And Trucks που άνοιξαν το live, οι οποίοι παρά το νεαρό της ηλικίας τους φάνηκαν αρκετά ελπιδοφόροι. Βγάζοντας αρκετή ενέργεια πάνω στη σκηνή, έκαναν τον λιγοστό κόσμο που είχε έρθει από την αρχή της βραδιάς να διασκεδάσει με την indie punk/alternative μουσική τους. Σε αυτό βοήθησαν και οι διασκευές σε Arctic Monkeys και Deaf Havana και το γεγονός ότι ένα μέρος του κοινού φαινόταν εξοικειωμένο με το υλικό της μπάντας και συμμετείχε ενεργά.
Στην συνέχεια είχαν σειρά οι Chasing Suns, ex Plan-B για τους παλιούς, οι οποίοι έπαιξαν δυναμικά με αέρα εμπειρίας. Ο κόσμος εν τω μεταξύ είχε αρχίσει να μαζεύεται επιτέλους, και η διάθεση της βραδιάς όλο και ανέβαινε. Η εμφάνιση του συγκροτήματος είχε μια κλιμάκωση, και ειδικά εμένα με κέρδισαν προς το τέλος με την διασκευή τους στο “Young Cardinals” από Alexisonfire και με τα δύο τελευταία κομμάτια τους, με το τελευταίο να είναι το κλασσικό κομμάτι “Dreams on Fire” από την Plan-B περίοδο του σχήματος, στο οποίο έγινε χαμούλης από το κοινό.
Φαντάζομαι πως δεν γίνεται να δεις τους Bad Bid για πρώτη φορά και να μην σκαλώσεις λίγο να αναρωτηθείς ¨Τι παίζει εδώ;!¨. Έτσι ακριβώς συνέβη και με εμένα όταν ξεκίνησαν το set τους, και μπροστά στα μάτια μου άρχισε να εκτυλίσσεται ένα πλούσιο μουσικό υπερθέαμα, με τα ηλεκτρικά βιολιά και τα πνευστά να δίνουν στην βραδιά μια πιο εναλλακτική τροπή. Ο κύριος τραγουδιστής/κιθαρίστας της μπάντας τραβούσε επίσης τα βλέμματα με την εκφραστική ερμηνεία του. Αεικίνητος, τραγουδώντας σχεδόν συνέχεια και για αρκετά σημεία σχεδόν ασταμάτητα, με έκανε να απορήσω πώς γινόταν να μην (δείχνει ότι) κουράζεται. Μία προσωπική άποψη πάντως για τα παιδιά είναι πως αν είχαν ελληνόφωνο στίχο τώρα θα ήταν απ’ τα πιο γνωστά εγχώρια group του εναλλακτικού ήχου.
Η ώρα να βγουν οι headliners της βραδιάς είχε έρθει και οι Fall of Man ανέβηκαν στη σκηνή υπό τους ήχους του πρελούδιου “The truth…” από τον δίσκο τους “Promises in empty words”. Ξεκινώντας το σετ τους με το “…behind a smile”, μου έδωσαν την εντύπωση ότι το σετ της βραδιάς θα ήταν πολύ δυνατό, και έτσι και έγινε. Άψογοι τεχνικά όπως πάντα, απέδειξαν για μία ακόμη φορά τον λόγο που θεωρούνται μία από τις πιο μεγαλύτερες δυνάμεις της σκηνής. Έπαιξαν τα περισσότερα κομμάτια του δίσκου, καθώς και το παλιό “Empty streets”, ένα απ’ τα πιο παλιά τους τραγούδια. Δεν έλειψαν και οι πιο πρόσφατες κυκλοφορίες τους, ανάμεσα τους και 2 ολοκαίνουρια ακυκλοφόρητα ακόμη τραγούδια. Το κοινό ήταν αρκετά ενεργητικό, τραγουδώντας, σχηματίζοντας pits και μερικές φορές κάνοντας stage dives. Στη βραδιά δόθηκε τέλος με τα 2 πιο γνωστά τραγούδια των Fall of Man, “Silence” και “Of Incantations and Elixirs”, στα οποία η ενέργεια έφτασε στο peak.
Τα φώτα μπορεί να άνοιξαν στη συνέχεια, αλλά ο κόσμος ήθελε και άλλο, καθώς φώναζε για encore, κάτι που δυστυχώς δεν συνέβη. Όπως και να ‘χει, πρόκειται για ένα από τα καλύτερα live που έχω πάει τελευταία, παρόλο που δεν ασχολούμαι τόσο με alternative/punk ήχους. Μερικές φορές είναι απλά οι μπάντες που είναι αξιόλογες, ανεξαρτήτως είδους-κατηγορίας και διάφορες άλλες ταμπέλες που βάζουμε για λόγους marketing ή για το hipster-ιλίκι της υπόθεσης…