Οι παλαίμαχοι Failure επιστρέφουν δισκογραφικά με το Wild Type Droid και ρίχνουν τους space rock τόνους τους αξιοποιώντας περισσότερο τις low end συχνότητες.
Λίγα λόγια και trivia facts για τους Failure, πρωτίστως:
• Θεωρούνται μια από τις πιο πρωτοποριακές alternative rock μπάντες των 90’s you’ve never heard of.
• Έχουν κυκλοφορήσει 6 albums: 3 την περίοδο 1990-97, και άλλα 3 από την επανασύνδεσή τους το 2014 μέχρι σήμερα.
• Είναι κολλητάρια με τους Tool από τις αρχές των 90’s, έχοντας περιοδεύσει πολλές φορές μαζί.
• Ο κιθαρίστας Troy Van Leeuwen (A Perfect Circle, QOTSA) υπήρξε μέλος των Failure, αλλά στη διασκευή του ”The Nurse Who Loved Me” από τους A Perfect Circle ο ίδιος δεν συμμετείχε στην ηχογράφησή του.
• Ο Andrew Fletcher των Depeche Mode έχει παραδεχτεί πως η διασκευή τους στο ”Enjoy The Silence” είναι καλύτερη από το original.
Επιστρέφοντας στο Wild Type Droid τώρα, το άλμπουμ εμπεριέχει τα γνώριμα ηχητικά τους στοιχεία (space rock, alternative, post-grunge) αλλά σε διαφορετικές αναλογίες. Ενώ η εμμονική χρήση των εφέ (δημιουργώντας κρυστάλλινα soundscapes και ιδιαίτερες χροιές στα όργανα) καλά κρατεί, ταυτόχρονα προσάπτουν ένα μονίμως βρώμικο αλλά γλυκό μπάσο μαζί με βαρύτονες κιθάρες. Σαν μια πτήση στους αιθέρες δηλαδή, με τα σύννεφα από κάτω, αλλά μ’ ένα υπερφορτωμένο και δυσκίνητο Antonov 225.
Κομμάτια όπως το ”Headstand”, το ”Mercury Mouth” ή το ”Undecided” είναι εξέχοντα δείγματα ηχητικής χειραγώγησης και δημιουργίας νοητών wormholes. Το ”Submarines” είναι το βαρύτερο track του δίσκου, και μαζί με τα ”Bring Back The Sound” και ”Half Moon” αναδεικνύουν την ποιότητα γραφής των Failure.
Η παραγωγή του δίσκου είναι από τους ίδιους τους Failure ενώ το recording και η μίξη από τον Ken Andrews (μπάσο, κιθάρα, φωνή, κι όχι μόνο…), κάτι που δεν κάνει εντύπωση αν αναλογιστείς τις άπειρες δουλειές του ως παραγωγός ανά τα χρόνια. Τα τύμπανα του Kellii Scott βγάζουν μια οικεία ζεστασιά, οδηγώντας τις αιωρούμενες κιθάρες του Greg Edwards και το sludgy μπάσο του Ken Andrews (αν και αλλάζουν συχνά ρόλους) εντός πορείας. Είναι ο ιδανικός δίσκος για τους απανταχού fans του Interiors των Quicksand και των Cave In, εποχή Jupiter με Antenna.
Το φαινομενικά υποτονικό Wild Type Droid θέλει κάνα δυο ακούσματα για να σε τραβήξει στο βαρυτικό του πεδίο. Έπειτα όμως δεν έχει επιστροφή. Είσαι καταδικασμένος σε τροχιά μέχρι την ατμοσφαιρική σου επαναφορά και την επακόλουθη συντριβή· με την φρούδα ελπίδα ότι ξαναβάζοντας τον δίσκο από την αρχή θα παγώσει ο χωροχρόνος επ’ αόριστον.