Όταν το συγκρότημα από τη Νέα Ορλεάνη μας είχε επισκεφτεί για πρώτη φορά το μακρινό 2011, δυστυχώς δεν είχα καταφέρει να είμαι εκεί και από εκείνη τη στιγμή ορκίστηκα στον εαυτό μου ότι δε θα χάσω live τους ποτέ ξανά και αυτό πράττω, με το βράδυ της 10ης Μαρτίου να είναι η τρίτη τα τελευταία πέντε χρόνια.
Ανταπόκριση: Χρήστος Κατσίμπας / Φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου
Οι Καλαματιανοί Mr. Booze ανέλαβαν το δύσκολο και άχαρο ρόλο, να μας ανασύρουν από έξω, να μας ζεστάνουν και να μας βάλουν στο mood της βραδιάς, καταφέρνοντάς τα μια χαρά με τον Sabbath-ικό τους ήχο. Οι Mr. Booze είναι ένα συγκρότημα, του οποίου μπορεί οι στουντιακές δουλειές να μη σου γεμίζουν το μάτι, ωστόσο live τα κομμάτια τους ακούγονται πολύ πιο δυναμικά και σε ωθούν θες δε θες να στρέψεις το βλέμμα σου στη σκηνή. Ωραία σκηνική παρουσία και σωστό attitude από τους Καλαματιανούς που αξίζει να τσεκάρετε!
Με το πέρας της εμφάνισης των Mr. Booze και με τον κόσμο στο Temple να πυκνώνει σημαντικά και αφού προμηθευτήκαμε merch και μπύρες, ήρθε η ώρα να απολαύσουμε επί σκηνής και μετά από αρκετό καιρό την ανανεωμένη δυάδα των Omega Monolith. Αφήνοντας στην άκρη το παλιότερο υλικό τους, επικεντρώθηκαν σε πιο πρόσφατες συνθέσεις, δείχνοντας μας το νέο τους πρόσωπο, το οποίο τουλάχιστον στο συγκεκριμένο live έτεινε προς τον πιο heavy ήχο, βγάζοντας εκτός set τις πιο minimal στιγμές, θέλοντας έτσι να αναδείξουν τις ικανότητες του νέου ντράμερ που μας συστήθηκε ιδιαίτερα δυναμικά.
Ό,τι και να γράψει κανείς για το «μακελειό» που το συγκρότημα από τη Νέα Ορλεάνη προξένησε στο Temple, θα είναι λίγο. Όλο το sludge, για περίπου δύο ώρες πέρασε μπροστά από τα μάτια μας.
Από το πρώτο λεπτό που οι Eyehategod ανέβηκαν στη σκηνή προξένησαν χάος στο κοινό με τα πρώτα moshpits να σχηματίζονται σχεδόν αμέσως. Παρά το γεγονός ότι η εμφάνιση του συγκροτήματος ήταν πιο μαζεμένη και όχι τόσο χαοτική σε σχέση με τις προηγούμενες φορές που τους είχαμε παρακολουθήσει, ήταν ωστόσο η πιο μεστή! Στα πολύ θετικά της βραδιάς, συγκαταλέγεται η παρουσία αρκετών πιτσιρικάδων που έδειξαν να παθιάζονται με αυτά τα σκηνικά. Οι Eyehategod, εμφανίστηκαν σα να επρόκειτο να παίξουν για τελευταία φορά στη ζωή τους, λες και ήταν η τελευταία ημέρα που θα υπήρχε η ανθρωπότητα, ακόμα και με αυτές τις μικρές παύσεις ανάμεσα στα κομμάτια, καθώς αυτές πλέον κρίνονται ως επιβεβλημένες.
Οι Eyehategod ήρθαν, είδαν, έπαιξαν, μετέφεραν τον πανικό της μουσικής τους, κατέκτησαν για τέταρτη φορά το αθηναϊκό κοινό και απήλθαν, θέλοντας να πιστεύουμε ότι δε θα αργήσει η μέρα που θα μας επισκεφτούν ξανά!
