To RockinAthens.gr βρέθηκε σε μία ακόμη μεγάλη βραδιά, αυτή τη φορά για τους φίλους του Thrash και του Death. Συγκροτήματα-θρύλοι παρήλασαν στο σανίδι του Fuzz σε ένα ατελείωτο live! Ο Νίκος Παπανικολάου ήταν εκεί και μας μεταφέρει τις εντυπώσεις του.
Παρ’όλη την ζέστη την 9η Ιουνίου κατάφερα να σύρω τα πόδια μου μεχρι το Fuzz για να απολαύσω τους Exodus, Obituary, Heathen και Morgoth στο πρώτο μίνι φεστιβάλ του καλοκαιριού.
Οι Γερμανοί Morgoth εμφανίστηκαν για πρώτη φορά στην χώρα μας και πραγματικά εντυπωσίασαν, όχι μόνο εμένα αλλά και το υπόλοιπο ( λιγοστό ακόμη) κοινό με το καλοπαιγμένο death metal τους και με τα κοφτερά Slayerικά riffs τους. Ο ήχος τους ήταν αρκετά καλός παίζοντας κομμάτια από το σύνολο της δισκογραφίας τους. Ιδιαίτερη μνεία θέλω να κάνω στον συμπατριώτη μας Σωτήρη Κελέκιδη που μας έβγαλε ασπροπρόσωπους.
Στην συνέχεια ακολούθησαν οι θρύλοι του San Francisco, Ηeathen (απ’τις αγαπημένες μου μπάντες στο thrash και από τους βασικούς λόγους της παρουσίας μου), οι οποίοι ήρθαν και αυτοί για πρώτη φορά στην χώρα μας, θέλοντας μάλιστα να ηχογραφήσουν την εμφάνιση τους για το επερχόμενο live cd τους. Η σκηνική παρουσία τους καθώς και η εμφάνιση τους ήταν πράγματι εντυπωσιακές, τιμώντας ιδιαίτερα το τελευταίο άλμπουμ τους, το «The Evolution of Chaos» (ένα από τα καλύτερα comeback albums της δεκαετίας), παίζοντας τα «Dying season», «Control by chaos», «Arrows of agony» και «No stone unturned»(κομματάρα), ενώ δεν άφησαν ούτε τους παλαιότερους παραπονεμένους παίζοντας από το ντεπούτο τους «Breaking the silence» τα «Goblin’s blade», «Death by hanging» και « Οpen the grave», και από το, πιο Justice for All πεθαίνεις, «Victims Of Deception» τα «Heathen’s song» (ύμνος…), το «Hypnotized» και γενικά τιμώντας την μέχρι τώρα πορεία τους. Κεντρική φιγούρα αποτέλεσε ο Lee Altus που μας ξετίναξε με τα οργιώδη σολαρίσματα του. Το μόνο ντισαβαντάζ ήταν ο επιεικώς πολύ μέτριος ήχος που αφαίρεσε αρκετά από την δυναμική του συγκροτήματος.
Μετά το διάλειμμα για σουβλάκια και μπύρες ακολούθησαν οι Obituary, μια από τις ναυαρχίδες του αμερικάνικου death metal. Προσωπικά δεν είμαι οπαδος τους παρ’όλα ταύτα καθήλωσαν με το κλινικό παίξιμο τους, σείοντας όλο το Fuzz, με τον ήχο τους να είναι μακράν ο καλύτερος της βραδιάς. Την παράσταση έκλεψε φυσικά ο Donald Tardy με το απίστευτο παίξιμο του. Μεγάλο μείον η έλλειψη lead κιθαρίστα. Στο θέμα επικοινωνίας με το κοινό είχαν ένα θεματάκι. Καταπληκτική η διασκευή τους στο «Dethroned Emperor» των Celtic Frost.
Kαι μετά το επόμενο διάλειμμα όπου συνεχίσαμε τα μπυρόνια ήρθε και η ώρα των Εxodus! Δυστυχώς είχαμε άλλη μία απουσία αφού έλαμψε δια της απουσίας του ο Gary Holt (βασικό ιδρυτικό μέλος) αντικαθιστώντας τον όμως ο παλαίμαχος Rick Hunolt.Ξεκίνησαν δυναμικά την βραδιά με το «Last act of defiance» με τον Rick Hunolt να είναι εμφανώς ενθουσιασμένος με το χαμόγελο στα χείλη, ενώ ο Lee Altus για δεύτερη φορά στην σκηνή ήταν πραγματικά απτόητος (αυτά να τα βλέπουν κάτι άλλοι που με μία ώρα στην σκηνή κλατάρουν). Τα highlights της βραδιάς φυσικά ήταν κομμάτια από το «Bonded by blood» , όπως το «Α Lesson in Violence», το «And then there were none», φυσικά το ομώνυμο και άλλα, στα οποία έσπασαν σβέρκοι. Η μόνη ένσταση μου είναι τα φωνητικά του Dukes τα οποία δεν πολυκολλάνε με το παλαιότερο υλικό τους, δίνοντας τους μια πιο metalcore χροιά αλλοιώνοντας τον old-school χαρακτήρα τους. Η κορύφωση της βραδιάς ήρθε στα δύο τελευταία κομμάτια του encore, το «Toxic Waltz» και στο «Strike of the beast», όπου ειδικά στο τελευταίο είχαμε με προτροπή του Dukes ένα wall of death και το μεγαλύτερο mosh-pit της βραδιάς.
Μετά από επτά ώρες ατελείωτου headbanging και mosh δεν πιστεύω να έμεινε κανένας παραπονεμένος. Τo μόνο παράξενο ήταν η σχετικά μικρή προσέλευση του κόσμου, δεδομένου του μουσικού εκτοπίσματος των συγκροτημάτων, αλλά και από την άλλη με τόσες συναυλίες που λαμβάνουν χώρα το τελευταίο διάστημα και μάλιστα στο ιδίωμα του thrash, o κόσμος δυστυχώς είναι αναγκασμένος να κάνει διαλογή.
