Με την ανθρωπιστική και πολιτικοποιημένη τους συνείδηση να συμπορεύεται με την τέχνη τους, οι Electric Litany, την περασμένη Παρασκευή, καθιστούν τα όρια μεταξύ σκηνής και κοινού δυσδιάκριτα, χάρη στον απλανή, «καπνισμένο» και μεθυστικό φωτισμό κατά τη διάρκεια της εμφάνισής τους στο Gagarin 205 και γίνονται η μικρογραφία μίας ιδεατής κοινωνίας, στην οποία οι άνθρωποι δεν οριοθετούνται, ούτε κατηγοριοποιούνται. Αυτή ακριβώς την αίσθηση άλλωστε, θέλησαν να μας αφήσουν και μέσα από το οπτικοποιημένο τους κομμάτι “Refugee (Under A Common Sky)”, από το νέο τους album “Under A Common Sky”, που αποτέλεσε και τον πρωταγωνιστή μίας συναισθηματικά φορτισμένης βραδιάς, γεμάτης ηχοχρώματα και αφιερωμένης στο εκλεκτό και αγαπημένο τους, ελληνικό κοινό.
Ανταπόκριση: Λουΐζα Σολομών-Πάντα / Φωτογραφίες: Δανάη Φωκίου (περισσότερες εδώ)
Η είσοδός μας στον συναυλιακό χώρο, συγχρονίζεται με τους ηλεκτρονικούς ήχους του παραγωγού Echo Canyon (Δημήτρη Πατσαρού), μέλος των Kooba Tercu, για να μας παρασύρουν μπροστά στη σκηνή, με μία κυρίαρχη διάθεση εξερεύνησης, που μας ωθεί να τον «περιεργαστούμε», καθώς τοποθετεί τα δάχτυλά του στην κονσόλα. Οι techno, ambient, dub και kraut rock επιρροές του, πλάθουν το δικό του, μοναδικό ηχητικό προφίλ, χαρακτηριζόμενο από μία αχόρταγη διάθεση εξέλιξης και πειραματισμού. Με τα tracks του να αφήνουν στον απόηχό τους ιδιαίτερα θετικές εντυπώσεις και να μας ωθούν να επιδοθούμε ανά διαστήματα σε διστακτικές, «ρευματώδεις» κινήσεις, έχει διαμορφωθεί το πρόσφορο έδαφος για την εμφάνιση των Electric Litany.
Μια ανάσα μετά τις δέκα, μέσα σε σε μία «καπνισμένη» ατμόσφαιρα, ως απόρροια των ζεστών αποχρώσεων του φωτισμού, το ελληνοβρετανικό group δίνει με το “Azure”, το έναυσμα σε μία βραδιά με ηχηρά και ξεκάθαρα μηνύματα. Για τους Electric Litany, τόσο στο πεδίο της μουσικής τους, όσο και της ζωής τους γενικότερα, οι φασίστες και οι ρατσιστές, δεν είναι ευπρόσδεκτοι. Με το πάθος, τον επαγγελματισμό και τη συναισθηματική ένταση να χαρακτηρίζουν το παίξιμό τους, μας χαρίζουν έναν εξαιρετικά καθαρό και γεμάτο ήχο, που απλώνεται σε ολόκληρο το Gagarin, μέσα σε ένα παρεΐστικο κι ενωτικό κλίμα.
Τα “CFU”, “Sealight” και “England” από το νέο τους album “Under A Common Sky”, «επικροτούν» τον πηγαίο λυρισμό τους, καθώς το κοινό παρακολουθεί με θαυμασμό, με την προσέλευσή του να είναι ιδιαίτερα ικανοποιητική, για μία μπάντα, τα μέλη της οποίας, εδώ και δώδεκα περίπου χρόνια, αντιμετωπίζουν τους εαυτούς τους ως μουσικούς, δουλεύοντας με ήθος και ταπεινότητα και αποποιούνται τον τίτλο των rock “n” roll αστέρων. Έναντι αυτού, προτιμούν να μιλούν με σεβασμό για τον άνθρωπο, τον οποίο τοποθετούν στο επίκεντρο της νέας τους δουλειάς, για να μεταβιβάσουν απόψεις και να μιλήσουν με ευθύτητα μέσα από την τέχνη τους, αποκτώντας βήμα και λόγο.
Ο οκγώδης ήχος των drums, η -σπαρακτική σε στιγμές- εκφραστικότητα που χαρακτηρίζει το παίξιμό τους, με αποκορύφωμα τις γλυκές μελωδίες του πιάνου, η «εύπλαστη» και δυναμική, αισθαντική φωνή του Αλέξανδρου Μίαρη, τα ηλεκτρονικά, αιθέρια και πτητικά samples τους, το βράδυ της Παρασκευής, μας αντάμειψαν με το παραπάνω, σε μία γεμάτη, δίωρη εμφάνιση. Μία από τις πιο όμορφες μάλιστα στιγμές του live, ανήκε στο παίξιμο του “The Soul Remembers Everything”, με τον χαρακτηριστικό ήχο από το σαντούρι να ξεχωρίζει, καθώς η παράδοση διασταυρώνεται με τη σύγχρονη ματιά των Electric Litany. Κομμάτια όπως τα “A Dream Worth Dreaming”, το μαγευτικό “Tear” με τα synth wave στοιχεία του να «υποκλίνονται» στη Σονάτα του Σεληνόφωτος του Ρίτσου, το “Bedroom” από το Under A Common Sky, το “Enemy” και το “Empty Sea”, μοιάζουν σα να δημιουργούν ένα αεικίνητο πέπλο, που απλώνεται ως κάθε γωνιά του συναυλιακού χώρου, για να μας καλύψει και να μας χαϊδέψει απαλά.
Με τις σθεναρές βολές κατά του «ποιητή» Μπογδάνου και «της παρέας του», εκ μέρους του Αλέξανδρου, να αποτελούν χαρακτηριστικό στιγμιότυπο του live, προκαλώντας τις ενθουσιώδεις ζητωκραυγές μας, το “Enduring Days You Will Overcome” σηματοδοτεί την (προσωρινή) λήξη της εμφάνισής τους, που έπειτα από το θερμό αίτημά μας, συνεχίζεται και οδηγείται στο encore της. Το ήδη αγαπημένο “Refugee”, καλλιεργεί το αίσθημα της ενότητας που περιμέναμε με ενθουσιασμό να μας κατακλύσει από την έναρξη του show, με τους Electric Litany να το αφιερώνουν με συγκίνηση σε όλους τους μετανάστες. Για το συγκρότημα, όπως οι ιδέες και οι απόψεις, πρέπει να ταξιδεύουν ελεύθερες, έτσι και οι άνθρωποι, οφείλουν να μπορούν να βρεθούν εκεί που θα νιώσουν πραγματικά ευτυχισμένοι και ελεύθεροι, χωρίς να καταδιώκονται και δίχως να θεωρούνται παράνομοι.
Το “February”, τοποθετεί μία άνω τελεία, ως τον επόμενο σταθμό στην περιοδεία τους. Ευχαριστώντας μας πολλές φορές για την πολυετή στήριξη και την παρουσία μας, τονίζοντας την αμοιβαία σχέση εκτίμησης που έχει αναπτυχθεί μεταξύ μας, αλλά και τη ξεχωριστή θέση που κατέχουμε στην καρδιά τους, οι Electric Litany, είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να εξερευνούν νέα μέρη και ακροατήρια, για να σκορπίσουν συναισθήματα και αλήθειες μέσα από τις ηλεκτρονικές και dreamy synthwave μουσικές δημιουργίες τους.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ ΕΔΩ