Πέρασαν κιόλας δυο χρόνια από την κυκλοφορία του “Lore”, σχεδόν καμιά δεκαριά από την πρώτη φορά που τους άκουσα, και οι φίλτατοι Elder ξαναχτυπούν με το “Reflections of a Floating World”.
To “Lore” ήταν μεν ένας καλός δίσκος, αλλά σε σημεία ήταν ασύνδετος, καθώς το συγκρότημα πειραματίστηκε αρκετά σε πιο progressive μονοπάτια μιας και ήθελε να ξεκολλήσει από τη σκηνή του λεγόμενου stoner/heavy rock. Το “Reflections of a Floating World”, από την άλλη είναι η φυσική συνέχεια του “Lore” και σαφώς πολλές κλάσεις ανώτερο του. Και γιατί αυτό; Γιατί εδώ πέρα οι Elder ακούγονται πιο εστιασμένοι μουσικά, αφού ξέρουν πλέον προς τα πού να κατευθύνουν τις συνθέσεις τους και πώς να τις εξελίξουν.
Στο “Reflections of a Floating World” συναντούμε έξι συνθέσεις, με τις τέσσερις εξ αυτών να ξεπερνούν τα δέκα λεπτά σε διάρκεια. Ο δίσκος ανοίγει με το “Sanctuary” και με τη πρώτη γίνεται εμφανές ότι σε αυτό την κυκλοφορία οι Elder ακούγονται καλύτεροι από ποτέ. Τα μέλη του συγκροτήματος βρίσκονται σε δαιμονιώδη φόρμα, αφού τραγούδια όπως τα “The Falling Veil”, “Starving Of The Truth”, “Blind”, ναι μεν μπορεί να είναι μεγάλες σε διάρκεια και ίσως να κουράζουν μερικώς, αλλά η μπάντα γνωρίζει καλά πλέον πως θα αποφύγει αυτό τον σκόπελο και ανά πάσα ώρα και στιγμή αλλάζει τις διαθέσεις κρατώντας τον ακροατή σε ‘αγωνία’ για το τι μέλλει γενέσθαι. Ακόμα μια παράμετρο που έχουν βάλει στη μουσική τους οι Elder είναι ότι έχουν απλοποιήσει τα solos τους, κάνοντας πιο rock και πιο ουσιώδη!
Τα δυο μικρότερα κομμάτια του δίσκου, είναι όμως και τα καλύτερα που βρίσκονται εδώ μέσα, με το “Sonntag” να προσανατολίζεται σε πιο kraut rock φόρμες και που ακόμα μια φορά μας δείχνει ότι το συγκρότημα αυτό δεν σταματάει να ψάχνει νέους ήχους να ενσωματώσει στην αισθητική του.
Γενικότερα, το “Reflections of a Floating World”, ενώ χρειάζεται πολλές ακροάσεις δεν θα πρέπει να θεωρείται ‘δύσκολο’ σαν album, καθώς οι επαναλήψεις αυτές γίνονται εντελώς ασυναίσθητα, αφού και θέλεις να ακούσεις ξανά και ξανά… Ειδική μνεία πρέπει να γίνει για το ακόμα μια φορά ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ εξώφυλλο που μας χαρίζουν, όπως ακριβώς και στους προηγούμενους τους δίσκους.
Δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος τους δίσκος, αυτό που ξέρω είναι ότι πρόκειται για τον πιο ολοκληρωμένο τους και δεν φοβούνται σε καμία των περιπτώσεων να βάλουν και άλλα στοιχεία στη μουσική τους. Οπότε μέχρι να μας κάνουν τη χάρη και να μας ξανά έρθουν ή μέχρι την επόμενη τους κυκλοφορία, απλά enjoy the trip!