Με δεκατρία έως τώρα albums στο ενεργητικό τους, (χώρια τις προσωπικές δουλειές του Ian McCulloch) οι Echo & The Bunnymen είναι ένα απ’ τα σημαντικότερα μουσικά σχήματα που έχει γεννήσει ποτέ ο πλανήτης. Απ’ τις bigger-than-life ηχογραφήσεις τους στα πρώτα δισκογραφικά τους βήματα έως και τις συμπαθητικές πρόσφατες δουλειές τους, το group απ’ το Liverpool εξακολουθεί να είναι σημείο αναφοράς του λυρικού post-punk ήχου. Η αναμενόμενη εμφάνιση τους στο πλαίσιο του Release Athens Festival, μας έβαλε στον “κόπο” να προτείνουμε έναν οδηγό με τις σημαντικότερες στιγμές της καριέρας τους.
Crocodiles (1980)
Το ντεμπούτο των Echo & The Bunnymen είναι μια δουλειά που ζήλεψαν πολλοί. Εντυπωσιακό, μα παράλληλα εθιστικά σκοτεινό, το πρώτο album των βρετανών χαρακτηρίζεται από σπουδαία singles -όπως τα “Rescue”, ” The Pictures On My Wall”, “Villiairs Terrace”, καθώς και το εξαιρετικό “Happy Death Men”-, τα οποία όρισαν εκ νέου τον κιθαριστικό ήχο μιας ολόκληρης εποχής. Το φιλικό προς το mainstream συνθετικό τους όραμα, όρισε τους Echo & The Bunnymen ως το next big thing του νησιού. Δεκάρι ακατέβατο απ’ την αρχή έως το τέλος του, το “Crocodiles” εξακολουθεί να είναι ένα από τα πιο αγαπημένα album των fans -και όχι μόνο-.
Heaven Up Here (1981) & Porcupine (1983)
Με τις προσδοκίες πλέον υψηλές, οι Echo & The Bunnymen μέσα σε μόλις τρία χρόνια κατάφεραν να κυκλοφορήσουν δύο back to back διαμαντάκια. Αν και αρχικά δεν είχε την αναμενόμενη απήχηση ως album, το συγκλονιστικό “The Cutter” που ανοίγει το “Porcupine” καθιέρωσε το φλερτ τους με τα βρετανικά charts (#8), με το ατμοσφαιρικό “Heaven Up Here” να κερδίζει το “Best Album Award” του NME, καθώς και μια θέση στη λίστα των 100 albums που πρέπει ν’ ακούσεις πριν αφήσεις τον μάταιο τούτο κόσμο. Σε αντίθεση με την “ψυχρή” αισθητική του “Crocodiles”, οι δύο αυτές εξαιρετικές δουλειές καθιέρωσαν την παρέα του Ian McCulloch ως μία απ’ τις σημαντικότερες μπάντες του πλανήτη, καθώς η απήχηση τους ήταν πλέον παγκόσμια.
Ocean Rain (1984)
Κατά πολλούς (καθώς και για τον Ian McCulloch) το Ocean Rain είναι ένα απ’ τα καλύτερα albums που ηχογραφήθηκαν ποτέ. Η “τελευταία” κυκλοφορία της χρυσής εποχής των Bunnymen, απογειώνει τη φήμη τους και τη θέση τους στην μουσική ιστορία. Το μεταφυσικό μεγαλείο του Ocean Rain (πέρα απ’ την σπουδαία για την εποχή παραγωγή) και τη ρομαντικά μελωδική ατμόσφαιρα του, μας χάρισε αξεπέραστες μελωδίες, όπως αυτές των “Silver”, “Seven Seas” και του διαχρονικά αγαπημένου “The Killing Moon”, το οποίο γνώρισε εκ νέου επιτυχία στα 00’s μέσα απ’ το ψυχεδελικό κινηματογραφικό cult δημιούργημα του Richard Kelly, το “Donnie Darko”. Αν και μεγαλεπήβολο ως project (καθώς χρειάστηκε και μια 35-μελής συμφωνική ορχήστρα για την ηχογράφηση του), το Ocean Rain παραμένει μια κορυφή του νεοψυχεδελικού ήχου και του post-punk ιδιώματος.
Echo & The Bunnymen (1987)
Στυλιζαρισμένο με τα απαραίτητα hooks που χρειάζεται ένα album μετά το Ocean Rain για να αναπνεύσει, το ομώνυμο LP του ’87 κατάφερε να σταθεί συμπαθητικά στα πόδια του. Παρά την πίεση της δισκογραφικής τους και το σταριλίκι του McCulloch, το group κατάφερε να ηχογραφήσει κάποια αξιομνημόνευτα hits (“Lips Like Sugar”, “The Game”) χωρίς ωστόσο να στέκεται καλλιτεχνικά στο ίδιο ποιοτικό πλαίσιο με τις προηγούμενες ηχογραφήσεις τους. Παρόλα αυτά, το album απέκτησε μια ξεχωριστή φήμη καθώς ήταν και το τελευταίο με τον Pete De Freitas στα credits, του αδικοχαμένου drummer τους.
Evergreen (1997)
Σχεδόν απ’ το πουθενά, το 90’s comeback των Echo & The Bunnymen έπιασε τον παλμό της εποχής -και την brit pop ανάταση- χαρίζοντας μας έναν απ’ τους πιο αξιολάτρευτους δίσκους της καριέρας τους. Το “Evergreen”, με mainstream τακτικές, κολλητικά singles και μελωδίες, κατάφερε να επαναφέρει το group στα charts και στις ραδιοφωνικές λίστες. Κομμάτια όπως τα “Nothing Lasts Forever”, “Don’t Let It Get You Down”, “I Want To Be There (When You Come)”, καθώς και το φοβερό ομώνυμο track της κυκλοφορίας που έπαιζε 24/7 και στους δικούς μας σταθμούς και rock clubs. Ένα still relevant διαμαντάκι, που πρόσφατα έκλεισε τα 25 του χρόνια.