Ο Dion Lunadon, αφού ξέκοψε απ’ τη noise rock τρέλα των A Place To Bury Strangers, επέστρεψε στη χώρα μας με το προσωπικό του πλέον σχήμα, βάζοντας και αυτός τη δική του φωτιά στην τσικνισμένη απο νωρίς πρωτεύουσα. Όσοι βρέθηκαν στο venue του Ψυρρή την περασμένη Πέμπτη, έγιναν μάρτυρες μιας εξαιρετικά εντυπωσιακής εμφάνισης βγαλμένη απ’ τα rock n roll σπλάχνα της Νέας Υόρκης. Μαζί του, οι θεσσαλονικείς Bone Rave, μας απέδειξαν τους λόγους που γίνεται τόσος (υπερ)θετικός ντόρος γύρω απ’ τ’ όνομα τους.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Βέρα Ιωακειμίδη (Sliding Backwards)
Αν και το εθιμοτυπικό της ημέρας προκαλούσε ένα άγχος από άποψη προσέλευσης κόσμου, αρκετοί ήταν αυτοί που αγνόησαν το φεστιβάλ χοληστερίνης της πόλης (την Τσικνοπέμπτη ντε) και τίμησαν το εν λόγω event με την παρουσία τους.
Με το “Virgin’s Milk” να έχει αποσπάσει τις καλύτερες των εντυπώσεων απ’ τον εγχώριο μουσικό τύπο, το τριμελές μουσικό σχήμα των Bone Rave έπιασε “δουλειά” επί σκηνής, παρουσιάζοντας μας ένα φοβερό -και λίγα λέμε- live set. Εμπνευσμένοι από το garage/punk των 70’s και με μπόλικες δόσεις από τις μουσικές των Pixies και των Cramps, οι Θεσσαλονικείς μας χάρισαν μια φοβερή εμφάνιση, κάνοντας τους πάντες να χορεύουν στους ρυθμούς του ιδιαίτερα εθιστικού rock and roll τους. Τα φωνητικά τους, όμορφα μοιρασμένα μεταξύ ρυθμού (Μαρίζα/Λαμπρινή) και αλητείας (Χρήστος), αξιοποιούσαν ιδανικά τη ροή των σκοτεινών θεμάτων τους. Μεταξύ μας, η παρουσία τους στο playbill της βραδιάς, ήταν μάλλον ένας ακόμη σοβαρός λόγος για να δώσουμε το παρόν. Οι ανυποψίαστοι δε, έπαθαν στα σίγουρα την πλάκα τους. Εξαιρετική εμφάνιση.
Τη φάση του Dion Lunadon πάνω κάτω την ξέρουμε. Απ’ τους D4, μέχρι τους A Place To Bury Strangers ο Νεοζηλανδός μουσικός υπηρετεί άψογα την τέχνη του θορύβου και της ακραίας έντασης. Αυτό όμως που μάλλον δε γνωρίζαμε, είναι πως έχει πουλήσει την ψυχή του στο rock n’ roll. Με όχημα του τις πρόσφατες προσωπικές δουλειές του, και μια εξαιρετική παρέα επί σκηνής, η Death Disco έζησε μία απ’ τις καλύτερες performance που έχουν περάσει απ’ το σανίδι της. Χωρίς καλησπέρες και χαιρετούρες (και χωρίς ανάσα γενικά) το σχήμα του Dion Lunadon μπήκε-βγήκε, τα διάλυσε και μας διέλυσε.
“Insurance, Rent And Taxes”, “Com / Broke”, “Glass Doll”, τσακίρ το κέφι στα πλήκτρα του “Too Hard To Love, To Young To Die”, το ψυχεδελικό “No Control” να μας καλμάρει λίγο, και φουλ τα γκάζια ξανά. Και ξανά. Στα -επίσης- εντυπωσιακά της βραδιάς, η στιγμή που ο Dion βρέθηκε ανάμεσα στους fans να βασανίζει την κιθάρα του με μια αλυσίδα. Διαλειμματάκι, επιστροφή για λίγο ακόμη στο χάος και καλή μας νύχτα. Για τον ήχο είπαμε; Έπρεπε μάλλον να ήσουν εκεί για να το πιστέψεις.
Εν ολίγης, βιώσαμε ένα απ’ αυτά τα live shows, που στη προσπάθεια ν’ αναζητήσεις λεξεις για να το περιγράψεις, είναι αδύνατον να αποφύγεις τις κλισέ εκφράσεις. Σκέτος δυναμίτης δηλαδή. Motörhead η φάση. Και μην πετάτε μπύρες στη σκηνή βρε.
