Εδώ και τρεις δεκαετίες ο 57χρονος πλέον Dez Fafara δείχνει να μην έχει καμία διάθεση για ξεκούραση. Είτε παλαιότερα με τους Coal Chamber, είτε με τους DevilDriver δισκογραφεί ακατάπαυστα και τις περισσότερες φορές το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικότατο. Τελευταία φορά που ασχοληθήκαμε μαζί του ήταν μια τριετία πριν με το πολύ δυνατό “Dealing With Demons Vol. Ι”. Φέτος επιστρέφει και μας παρουσιάζει το δεύτερο και τελευταίο μέρος αυτής της κυκλοφορίας, κλείνοντας με τον κατάλληλο τρόπο αυτόν τον κύκλο.
Από το 2020 μέχρι σήμερα πολλά έχουν αλλάξει στο στρατόπεδο της μπάντας, μιας και τα 3/5 του line up είναι διαφορετικό. Αυτό βέβαια δε φαίνεται να επηρέασε και πολύ τον Fafara. Έτσι και αλλιώς αυτός κινεί τα νήματα. Κατάφερε να δημιουργήσει ένα album ισάξιας ποιότητας με το προηγούμενο, ολοκληρώνοντας έτσι τις προσωπικές ιστορίες που ήθελε να διηγηθεί στους fans του.
Τo “Vol. II” συνθετικά μοιράζεται την ίδια φιλοσοφία με το “Vol. I”. Κάτι που είναι και εν μέρει λογικό μιας και τα περισσότερα κομμάτια γράφτηκαν την ίδια χρονική περίοδο και στιχουργικά πραγματεύονται τις δύσκολες ψυχολογικές καταστάσεις που πέρασε ο Dez τα τελευταία χρόνια. Έχουμε να κάνουμε με έναν αρκετά σκοτεινό και βαρύ δίσκο, με κοφτερά riffs, ειλικρινείς στίχους, μπόλικο groove, μελωδίες σωστά απλωμένες και τα γνωστά in your face φωνητικά του Fafara.
Μπορεί γενικά να νιώσεις αρκετές φορές μέσα στην ακρόαση πως η κατάσταση επαναλαμβάνεται, παρόλα αυτά κυλάει ευχάριστα η ώρα και δεν προλαβαίνεις να κουραστείς. Σε αυτό το τελευταίο βέβαια παίζει ρόλο και η μικρή διάρκεια του album (περίπου 35 λεπτά).
Ένα από τα κομμάτια που ξεχωρίζουν είναι αναμφίβολα το εναρκτήριο, “I Have No Pity”. Ανοίγει την αυλαία όπως ακριβώς πρέπει για να μπεις στο νόημα από την αρχή. Μαζί με αυτό τα “Nothing Lasts Forever” και “Bloodbath” συμπληρώνουν το top 3 του “Vol. II”. Το πρώτο είναι ένα αρκετά ύπουλο τραγούδι. Μπορεί να είναι μελωδικό, δεν υστερεί όμως σε επιθετικότητα. Highlight εδώ ο τσατισμένος Fafara που προειδοποιεί: “next time you come here, you better fucking turn and run”. Το “Bloodbath” αποτελεί μία από τις πιο σκοτεινές στιγμές του δίσκου. Σε αυτό το κομμάτι φαίνεται και η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες.
Ο Fafara, όπως μας λέει στα “Dealing With Demons”, κοίταξε στα μάτια τους δαίμονές του και δεν λύγισε. Αντ’ αυτού εμπνεύστηκε από τις δυσκολίες και δημιούργησε άλλο ένα δυνατό album που αξίζει να φέρει πάνω του το όνομα των DevilDriver.