Για όγδοη χρονιά το An Club άνοιξε τις πόρτες του για να φιλοξενήσει το 3ήμερο ενός εκ των παλαιότερων εγχώριων φεστιβάλ σκληρού ήχου, το Defcon Fest. Η αλήθεια είναι πως έχει περάσει λίγος καιρός (για τα δεδομένα μου), από την τελευταία φορά που βρέθηκα σε κάποιο live, οπότε ας γκρινιάξω λίγο: 6 ευρώ εισιτήριο, 5 αξιολογότατες μπάντες, καμία δικαιολογία για μετρό κλπ καθότι Παρασκευή, πολύ καλή προώθηση και παρ’όλα αυτά τόσο χαμηλή προσελέυση; Μην ξανακούσω κανέναν σας να παραπονιέται για την κατάσταση στην Ελλάδα! Τα γραπτά μένουν, γι’ αυτό το ξαναγράφω για να σας το τρίβω πολλάκις στα μούτρα. Anyway, που λένε και στο χωριό μου…
Ανταπόκριση: Παναγιώτης Αντωνίου / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Την ημέρα και φεστιβάλ ανέλαβαν να ανοίξουν οι Αθηναίοι Bent by Sorrow με τον κόσμο από κάτω να μην ξεπερνάει τα εκατό άτομα και με τον ήχο να μην είναι και ιδιαίτερα στο πλευρό τους. Το Avenged Sevenfold ύφος τους ζέστανε τον κόσμο, καθώς μας παρουσίασαν κομμάτια από το πρόσφατο EP τους, “Through Fire and Water”, το οποιό και κυκλοφόρησαν μόνο σε βινύλιο παρακαλώ! Επιφυλάσσομαι για την εν λόγω μπάντα καθώς ο ήχος δεν βοήθησε πραγματικά καθόλου…
Επόμενοι στη σειρά, το power trio των Fool Ιn Τhe Βox. Με τον καλύτερο ίσως ήχο της βραδιάς, άριστοι τεχνικά όπως πάντα, δεμένοι και γενικώς για μία ακόμη φορά απολαυστικότατοι. Είναι από τις μπάντες που κάθε φορά λέμε τα ίδια, αν όχι καλύτερα. Αν τους πετύχετε πουθενά, μη γυρίσετε το κεφάλι σε καμία περίπτωση. Βασικά φροντίστε να τους πετύχετε κάπου. ‘Nough said.
Κάθε φορά που πρέπει να γράψω για μπάντες φίλων είναι μια πρόκληση. Από τη μία η αντικειμενικότητα, από την άλλη οι προσωπικές σχέσεις. Όταν βέβαια οι συγκεκριμένοι φίλοι είναι οι 10 Code τα πράγματα γίνονται πολύ πιο έυκολα. Παίζοντας στο peak της βραδιάς, με τον κόσμο να έχει φτάσει στο ανώτατο όριό του, έχοντας στα χέρια τους το πάρα παρα πολύ καλό “Swiflets”, ήταν για άλλη μια φορά εξαιρετικοί. Με μόνο μείον τον σχετικά κακό ήχο, καταχειροκροτήθηκαν και έδωσαν τη σκυτάλη στους…
…One Man Drop, που προσωπικά μου φάνηκαν ίσως το πιο αταίριαστο σχήμα της βραδιάς καθότι το neo-garage τους έριξε αρκετά τους τόνους. Σε καμία περίπτωση δεν τους λες κακή μπάντα, απλά μάλλον θα ήταν αρκετά διαφορετικά με άλλο κοινό από κάτω και με άλλα συγκροτήματα να τους πλαισιώνουν. Εξαιρετική όπως και να ‘χει η διασκευή τους στο “Suspicious Minds”. Άλλη μια μπάντα για την οποία επιφυλάσσομαι στο μέλλον!
Το κλείσιμο της βραδιάς κρατούσε, για μένα τουλάχιστον, μία από τις μεγαλύτερες συναυλιακές εκπλήξεις, τους The Noise Figures. Δυάδα που ακούγεται για δέκα, εκπληκτικό groove, πάρα πολύ καλή διάθεση και από τους δύο και κόσμος από κάτω να κουνάει κεφάλια συνεπαρμένος από την ενέργεια του fuzz rock/ garage/ “πες το όπως θες” τους. Λίγο από The Black Keys, λίγο από The Beatles και αρκέτο προσωπικό ύφος. Μας αποχαιρέτησαν μετά από ένα πλήρες set και εγώ προσωπικά θα πάω να τους ξαναδώ 100% και το ίδιο να κάνετε κι εσείς.
Kαι εις άλλα με υγεία κύριοι και κυρίες!