Το βράδυ του Σαββάτου πραγματοποιήθηκε η πρώτη post-covid συναυλία των Deaf Radio, δύο χρόνια μετά από το τελευταίο τους sold out show στο Temple. Οι συναυλίες στα μικρά κλειστά venues επανέρχονται σιγά σιγά με δειλά βήματα ακόμη, αλλά εμείς είμαστε προφανώς υπερβολικά χαρούμενοι για αυτό. Ο κόσμος αρχίζει να μαζεύεται νωρίς έξω από το Temple, παρέες συναντιούνται, πίνουν μπύρες, συζητάνε ενθουσιασμένοι, περιμένοντας να ξαναζήσουν εκστατικές στιγμές με αγαπημένες μπάντες.
Ανταπόκριση: Λευκοθέα Μακρή | Φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου (full photo report)
Λίγο πριν τις 10, ανεβαίνουν στην σκηνή οι Pale Oaks, οι οποίοι μάλιστα φέτος κυκλοφόρησαν και το καινούριο τους single με τίτλο ”Circles”. Αρκετά ενθουσιασμένοι και ορεξάτοι, καθώς ήταν και για αυτούς η πρώτη εμφάνιση με τα νέα δεδομένα, μας μετέφεραν μέσα από το σχεδόν 40 λεπτών set τους, στον heavy pop και ρομαντικό κόσμο τους. Η εναλλακτική ροκ κιθαριστική διάθεση και τα φωνητικά που συνόδευαν τις όμορφες μελωδίες και που αγγίζανε τρυφερές ποπ χορδές, ξεχώριζαν σε όλα τα κομμάτια που μας παρουσίασαν και που απέσπασαν το δυνατό χειροκρότημα του κοινού. Κατάφεραν να μας ταξιδέψουν σε ένα ανέμελο σκηνικό, καλιφορνέζικου emo pop video clip των ’00s, και ας έρχονται Χριστούγεννα. Η απόδοσή τους live ήταν πολύ καλύτερη από αυτό που περίμενα ακούγοντάς τους στα ηχεία μου, οπότε προτείνω να τους τσεκάρετε όταν εμφανιστούν ξανά. ”Muddy Waters” και ”Circles” τα highlights του show τους.
Οι headliners όμως της ημέρας έπρεπε να πάρουν σιγά σιγά τη θέση τους στην σκηνή. Έτσι, αφού όλα τακτοποιήθηκαν, ακούστηκαν οι πρώτες νότες του ”Intro” από το Modern Panic και οι Deaf Radio με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές ξεκίνησαν το set τους. Είχε φτάσει λοιπόν η στιγμή, που θα έβλεπα και εγώ με τη σειρά μου για πρώτη φορά ζωντανά, ένα από τα πιο γνωστά και καταξιωμένα εγχώρια συγκροτήματα της modern/alternative rock σκηνής. Άργησα αρκετά, αλλά τουλάχιστον επιβεβαιώθηκαν όλα όσα διάβαζα και άκουγα να λένε για τους Deaf Radio. Είναι ξεκάθαρο πλέον πως μιλάμε για προσήλωση, επιμέλεια και επαγγελματισμό. Με ενέργεια και διάθεση για πανικό, μας έδωσαν ακριβώς αυτό που ζητούσαμε αλλά και αυτό που είχαν πεθυμήσει και οι ίδιοι. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το fuzz που ακολουθεί ακόμη το όνομά τους. Χορός, κοπάνημα και mosh pits υπό τους ήχους του σαρωτικού “Death Club”, του χορευτικού “Dance Like A Reptile”, αλλά και των απόλυτων χιτ “Revolving Doors” και “Anytime”. Με ένα setlist δομημένο πάνω σε εναλλαγές κομματιών τόσο από το Alarm όσο και από το Modern Panic, ικανοποίησαν όλα τα γούστα. Απόλυτο highlight το “Astypalea” (τι άρτια φωνητικά θεέ μου), που μας παρέσυρε όσο δεν πάει και το “Model Society”, το νέο single από τον επερχόμενο δίσκο τους. Ο νέος ήχος τους πάει και αυτός πολύ και αν σας άρεσε μία φορά το κομμάτι, πού να το ακούσετε και στην live εκδοχή του! Λίγο πριν μας αποχαιρετήσουν, απολαύσαμε το ανατριχιαστικό “Animals”, για να κλείσουμε στη συνέχεια με το καθιερωμένο “Backseats”.
Αμφιβάλλω αν έφυγε κανείς από το live με κάποιο παράπονο. Και οι δύο μπάντες μας θύμισαν πώς είναι να ευχαριστιέσαι πραγματικά μια συναυλία και ελπίζουμε να μην ήταν πάλι από τα τελευταία ζωντανά shows…