Πριν 6 περίπου μήνες, είχα λάβει ένα απρόσμενο email από ένα Βρετανικό agency για να τσεκάρω το (τότε) νέο single του D3lta, “Hey You”. Γέλασα στην αρχή αφού μάλλον από λάθος ήρθε σε εμένα το mail, όμως η περιγραφή “baroque pop” μου κίνησε την περιέργεια και κλίκαρα στο πολύ όμορφο video/κομμάτι. Fast forward στο σήμερα, που στην σκηνή του Σταυρός του Νότου Club θα έβλεπα το σχήμα ζωντανά για πρώτη φορά χωρίς να ξέρω τι να περιμένω.
Ανταπόκριση: Σπύρος Ζαρμπαλάς / Φωτογραφίες: Γιώργος Κρίκος
Με μια μικρή καθυστέρηση ο D3lta ανέβηκε στο stage με το πρώτο του single, “Silent Revolution”, το οποίο αμέσως έχαιρε της εκτίμησης του κοινού, το οποίο είχε γεμίσει τον χώρο σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Το “Addicted” που ακολούθησε (παραδόξως έχει κατέβει από όλες τις μουσικές πλατφόρμες) έδωσε την θέση του σε μια σειρά διασκευών που έτσι και αλλιώς «έδειχναν» οι μουσικές επιρροές του D3lta, με καταφανέστατη εκείνη του David Bowie αλλά και των Beatles, Cure μεταξύ άλλων. Υπήρχε πολύ μεγάλη και ειλικρινής όρεξη από τον performer και την μπάντα την οποία μετέδιδε με ευκολία στον κόσμο και φαινόταν ότι περίμενε εναγωνίως να παρουσιάσει την δουλειά του μπροστά στο κοινό του.
Ο ήχος ήταν πεντακάθαρος καθ’ολη την διάρκεια του set, κάτι που βοήθησε τα κομμάτια της μπάντας να αποδοθούν όσο πιο κοντά γίνεται στις (κρυστάλλινες) studio παραγωγές, και να ακούσουμε τα πρωτοεμφανιζόμενα “Happy Out of Love” & “Punching Bag” σε κατάλληλο περιβάλλον. Τα αναμενόμενα highlights “Hey You” & “Strange” ξεχώρισαν πολύ εύκολα μέσα σε μια σειρά από καλοπαιγμένες, αλλά χιλιοακουσμένες «κονσέρβα» διασκευές (πόσο ακόμα “Rock & Roll Queen” πια;) οι οποίες κατέλαβαν ένα πολύ μεγάλο μέρος του σετ, κούρασαν, και πήραν το spotlight τόσο από τα original κομμάτια όσο και από την ίδια την μπάντα.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι ο D3lta αδικεί τόσο τις συνθέσεις του, όσο και το καλλιτεχνικό του status επιλέγοντας αυτό το πρόγραμμα. Βέβαια, το κοινό έδειξε να πέρασε πολύ καλά (που είναι και το ζητούμενο σε μια συναυλία), όμως πιστεύω ότι δεν θα δυσκολευόταν πολύ να καταφέρει το ίδιο και με ένα πιο «δικό του» live.