“Μέσα στο νου σου είδες το αρχέτυπο είδος, το απέραντο, που υπήρχε ακόμη και πριν από την αρχή.″
Θα μπορούσα ήδη να φανταστώ τους Cyanna Mercury, από το πρώτο κιόλας άκουσμα του πρώτου full-length album τους με τίτλο “Αrchetypes″, το οποίο κυκλοφόρησε σε μορφή βινυλίου στις 21 Νοέμβρη, να παρουσιάζουν τη νέα τους δουλειά πάνω στη σκηνή ενός αρχαίου θεάτρου. Κι αυτό γιατί, είναι ίσως ο μόνος χώρος που θα μπορούσε να πλαισιώσει τον πολυπαραγοντικό χαρακτήρα της μπάντας, η οποία καταφέρνει και συνθέτει στοιχεία της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας και της λαΐκής παράδοσης σε ένα κατά τα άλλα δυτικότροπο ύφος, και να αποδώσει όλη την τελετουργική ατμόσφαιρα που διαπνέει τη μουσική της και της προσδίδει την μεγαλοπρέπεια μιας θρησκευτικής λιτανείας.
Η μουσική μυσταγωγία ξεκινά λοιπόν με το “Horse as Dark as Night″. Η περίτεχνη ενορχήστρωσή του με πυξίδα το μπάσο σταδιακά κλιμακώνεται για να ολοκληρωθεί με το voice over της Kafka, η οποία εν είδει ιέρειας απαγγέλει τελετουργικά στη συνέχεια το “Ηermes″, ένα απόσπασμα από τον Τρισμέγιστο Ερμή. Ακολουθεί το “Lunatic″, ένα από τα πιο δυναμικά και εφευρετικά σημεία του δίσκου, καθώς η παγανιστική φωνή του Σπυρέα, που ξεσπά σε παροξυσμικούς βρυχηθμούς (μας ρωτά: You hear the growl?) μαζί με τα φωνητικά της Esterina, στα μισά του τραγουδιού με την καταλυτική προσθήκη του μπουζουκιού κορυφώνονται απρόσμενα σε έναν μακρόσυρτο ανατολίτικο αμανέ.
Ο ηλεκτρισμός της ατμόσφαιρας εκτονώνεται με τα μελωδικά πλήκτρα του “Apollo″, για να μας οδηγήσει και πάλι σε μια εκστατική μέθεξη με το προσωπικά αγαπημένο μου “Ode to the Absent Father″, το οποίο έχει εμπλουτιστεί με voice over της Kafka το “Πάτερ ημών″. Η ατμόσφαιρα αλλάζει για λίγο με το τύπου rockabilly “Lilith″ που θυμίζει τα clapping songs των The Black Keys, το οποίο ακολουθείται από το “If we were blind″, μια μοναδική ψυχεδελική… ζεμπεκιά(!).
Με το “Nothing we can do″, που μας φέρνει στο μυαλό ακούσματα από Wovenhand, η μπάντα, όπως και προηγουμένως στο “Lunatic″, εισάγοντας στα μισά του τραγουδιού το σαντούρι, μας θυμίζει για ακόμη μια φορά ότι τέτοιου είδους μουσικές αλχημείες που καταφέρνουν και συνθέτουν σε ένα αξεδιάλυτο κράμα δυτικά και ανατολίτικα στοιχεία, είναι ο βασικότερος λόγος που την αγαπάμε. Το “Snake″ αποτελεί την πιο garage rock στιγμή του δίσκου, ενώ η κάθαρση επέρχεται τελικώς με το “There will be a Time″ που απορροφά όλη την ενεργειακή έκρηξη του δίσκου με την μελωδικότητά του και τους ήχους από εκκλησιαστικά θυμιατά, ολοκληρώνοντας έτσι το μυσταγωγικό ταξίδι.
Στιχουργικά, η ερμητική ατμόσφαιρα του album σαφώς αναδεικνύεται από τις αρχετυπικές αναφορές της Γυναίκας (ως σκοτεινό Άλογο, ως Λίλιθ ή ως Φίδι), του Πατέρα που ενσαρκώνεται στο Θεό, καθώς και πλήθους εικόνων βγαλμένων από το ονειρικό ασυνείδητο και που δικαιολογούν τον τίτλο του δίσκου.
Οι Cyanna Mercury ήρθαν με τον πρώτο τους ολοκληρωμένο δίσκο να μας συστήσουν τα ηχητικά τους παντρέματα, ένα χαρμάνι από παραδοσιακά ακούσματα Ελλάδας και Ανατολής μαζί με soyth psych και blues και να μας αποδείξουν ότι ο Γαλάζιος Ερμής (aka Cyanna Mercury) είναι πράγματι ο πιο πολυσύνθετος και επινοητικός θεός.