Bράδυ πέμπτης, στο gig space του διόλου θανατερού μ’ αντίθετα νωχελικά φιλόξενου Death Disco. Εισηγητές του rock επί της αυτού σκηνής, οι κουιντέτες των Angry Boy Jester και Cyanna Mercury.
Aνταπόκριση: Σπύρος Ζουλεμίδης / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Σήμανση έναρξης περί την δεκάτη. Πέντε “θυμωμένοι γελωτοποιοί”, διόλου όμως γελοιοποιούμενοι κι αστειευόμενοι ως προς τα μουσικά τους καμώματα λαμβάνουν θέση. Ακολουθεί ένα ευχάριστο show με τίτλους όπως τα “Australia”, “Dirty Mind” και “Sometimes I f*ck It Up” να δημιουργούν μια εξαιρετικά εύθυμη διάθεση. Όντας, όπως ακούστηκε και φάνηκε σε πολύ καλή “φυσική κατάσταση”, oι Angry Boy Jester απέδωσαν μια αξιοπρεπέστατη εικόνα κερδίζοντας τις εντυπώσεις και τα χειροκροτήματα μας. Η αισθητική των συνθέσεών τους, αν γίνεται ν’ αποδώσουμε κάποιον ακριβή ορισμό θα ήταν: “Όταν οι Rolling Stones, Ο Neil Young κι ο Tom Petty συναντήθηκαν κάπου στον Αμερικανικό νότο”. Σίγουρα το απολαύσαμε!
Η περίπτωση των Cyanna Mercury αν κι έξω από ηλεκτροηχητικά πεδία του εξιστορούντος κατέστη γοητευτική επί τω έργω. Σίγουρα, ως αναζητητές των μυστικών του Λόγου, έχουν κατανοήσει καλά μια θεμελιώδη αρχή που ορίζει (εκλαϊκευμένα) πως για να κερδίσεις τον συνομιλητή σου χρειάζεται πρώτα να τον ηρεμήσεις. Ναι, το κατάφεραν. Όχι μόνον αιχμαλώτισαν την προσοχή του ακροατηρίου αλλά την διατήρησαν αναπόσπαστη έως και του στερνού φθόγγου. Παρεκτός των θαυμάσιων συνθέσεών τους, ιδιαίτερα σημεία αναφοράς κατά την εμφάνισή τους ήταν η εκπληκτική ερμηνευτικά διασκευή του “Four Horsemen” από Aphrodite’s Child και το ιντερλούδιο κρουστών στο “Nothing We Can Do”. Τα δε μέλη επιτέλεσαν άψογα έκαστο το καθήκον του, συντελώντας έτσι στο χορταστικό και μορφωτικό συνολικό αποτέλεσμα.
Με διάθεση αντιστρόφως ανάλογη της προσέλευσης του ακροατηρίου (η δεύτερη συνιστώσα φθίνουσα) χανόμαστε κάπου στα στενά του Ψυρρή αφήνοντας την σοφία κα το πνεύμα του rock ‘n’ roll να μας οδηγήσει. Ευχαριστούμε για την μουσική σας.
